Dag 7: Ghorepani tracking trail dag 1

8.30 uur. Alles in verschillende tassen en koffers gepakt en klaar voor vertrek. Grote witte jeep met chauffeur, drager en sherpa en dat allemaal voor ons. Anderhalf uur zou het ongeveer duren, de rit naar Nayapul, startpunt van onze tracking. Binnen 5 min de toeristische strook van Pokhara uit en er toont zich een mooie levendige stad. Relatief netjes en georganiseerd met een mooi leven op straat. Al snel belanden we op wat eens een kilometers lange  mooie doorgaande weg de bergen in moet worden. “Under construction” heet het. Een grote baggerboel met gaten, hobbels, kuilen en detours om en door de stroompjes. . Scheef hangend in de auto, bouncend op de achterbank, weet ik al snel zeker dat mijn ontbijt bestaande uit fruit, yochert, granen en sap, verworden is tot een fantastische “supershake”. Verbazingwekkend dat er nog geen bobbels boven op het dak zitten.

Nayapul, onze startplaats is volledig ingericht als vertrekpunt voor hele horden met rugzakken en wandelschoenen uitgeruste mannen en vrouwen. Gezellige drukte bij het startpunt. De sanitaire stop maakt gelijk het gelijk duidelijk: back to basic een gat in de grond en een kraantje uit de muur.  Het dorp bestaat voornamelijk uit een lange straat met winkels gericht op bevoorrading van de passanten, maar ook voor het Annapurna basekamp. Kinderen spelen tussen alle passanten door alsof ze er niet eens zijn.

Formaliteiten voldoen met onze toegangspassen en rond 11 uur op pad. Het eerste gedeelte volgt een goed begaanbare weg. Regelmatig bebouwing, veel hout in mooie witte en blauwe keuren geverfd. 

Langzaam door stijgend, terwijl en nog voortdurend jeeps heen en weer passeren. Het water klatert naar beneden en de uitzichten zijn mooi. De bewolking is uiteindelijk wat minder dicht geworden en daarmee is het ook warmer. Gezellige lunch onderweg en eigenlijk nog heel  vroeg op de geplande overnachtingplaats. Om de zware 2^e dag iets in te korten vervolgen wij de route en dat gaan we vernemen. De uitzichten worden steeds mooier. Kleine mooie bebouwing , hangbruggetjes en een waterval. Maar ook 3200 trapstenen omhoog enne…… geen enkele is er gelijk aan de voorgaande. Dat hebben we geweten. Peentjes gezweet, om uiteindelijk na +/- 900 hoogtemeters in Ulleri te belanden. 

Tegen de berg aangelegen, houten huizen waarvan vele voorzien zijn van kamers voor de passanten. Geluk, een eigen kamer (althans er zitten schotjes tussen waar je in elk geval niet doorheen kunt kijken) en een douche.  2 “seniorenbedden” en een peertje aan het plafond.  Maar de douche is heerlijk warm en spoelt gelijk het toilet door. Uitzicht: prachtig. Avondeten fantastisch en een gids die ons in de watten legt.