Heerlijk wakker worden met allerlei vogelgeluiden.
Klein autoriteit s conflictje. Braaf, zoals afgesproken, om 6.30 uur ontbijt
en om 7 uur klaar voor de kano tocht. Onze gids, een traditionele Tharu man in rangers tenue
met safari hoed marcheert al met handen op een rechte rug over de paden van ons
park. Wij sluiten aan. Nee, nee, vingertje richting het schema op het grote
white bord met tijdschema’s. Tijdstippen veranderd, half uur later, dus alle
drie wandelend door het park om daarna stipt een half uur later samen te
vertrekken. Onze chauffeur (vanuit Pocahara) bivakkeert nog steeds bij de
poort. Wachtend op onze reis naat Kathmandu????
Stroomopwaarts met de Jeep.
Een fantastische tocht in een
traditionele, uit één boomstam gebouwde kano. Blauwe lucht, alles fris groen en
de dauw nog op het gras. Onvoorstelbaar hoe geruisloos die duwboom steeds het
water in gaat. In de zon op de oever een paar mega krokodillen met een heel
lange smalle snuit. Planten en bloemen drijven met ons mee stroomafwaarts.
Plots beginnen de bomen naast ons te leven. Een groep Makaken houdt huis.
Prachtig. Vele mooi gekleurde vogelsoorten hebben hier hun thuis en zijn in
volle pracht te bewonderen.
Uitstappen en terug wandelen. Grote voetprints van Rhino’s
en verse uitwerpselen van de Lippenbeer.
Na de (3 gangen) lunch met ditmaal uiensoep in plaats van
knoflook soep, een wandeling naar het oude buitengebied met de traditionele
huizen, gepleisterd met het zand-koeienpoep mengsel. Ook hier Nederlandse hulp
bij moderniseren van deze leefomgeving. Super uurtjes, vriendelijke bevoling en
vrolijke kinderen die graag contact maken zonder daar een beloning voor te
verwachten.
Middag: Jeep safari. Aansluiten bij andere gasten,
waaronder 4 bevriende “evangelisten”. 2 uit Pocahara en 2 uit Colorado. “Welcome
to our group, praise the lord!” Warm, in een volgepakte Jeep het wildpark
in. Heen en weer, op en neer en bij elke grote kuil waarbij “shit” een juiste
kreet zou zijn,klinkt er een “Halleluja” naast of voor mij. 3 uur lang speurend
en als zakken aardappelen heen en weer worden geschud, levert een opbrengst van
enkele herten, pauwen en een paartje “wilde kippen”. Vervolgens gedropt bij een
kokodillen rescue opvang, is de teleurstelling compleet. Verwend, dat zijn we.
Het laatste uur maakt het goed, beginnend met 2 zwarte
oren boven het water, moet wel een Rhino zijn. Nog een paar Rhino’s in de verte
en vervolgens een dusdanig grote kudde bisons dat de gids er van onder de
indruk is. Ook deze ver weg, maar zichtbaar. Een wilde olifant maak het
sluitstuk.
Gaar geklutst nog even naar de foto expositie van de
gidsen. Prachtige foto’s van de bewoners van dit park. Ze moeten er dus zeker
zijn. Toch voor ons morgen niet weer een Jeep..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten