Verrassend hoe snel je herkend wordt. Dipek, de eerste gids
is gearriveerd en komt gelijk enthousiast. De ranger, de hotelmanager, de ober
en de hotelgids doen ons uitgeleide. Zonder dat wij hem bereikt hebben staat de
chauffeur al om 7.30 uur voor ons klaar
en zitten onze koffers in de kofferruimte voor wij zelf van iedereen afscheid
hebben kunnen nemen. Zoveel handen , zoveel fooien, dat dan weer wel.
De afstand naar Kathmandu bedraagt 158 km. Even nog het
platte stedelijke gebied en dan de bergen in omhoog. Daar begint het probleem.
Heel veel verkeer, vooral een
onophoudelijke stroom monsterlijk uitgedoste Tata’s en gevaarlijk
doorscheurende bussen. Alles en iedereen toetert. De vele scherpe bochten zijn
niet berekend op 2 elkaar passerende vrachtauto’s en al snel ontstaan er
opstoppingen.
De laatste kilometers naar Kathmandu betekend vooral heel veel
geduldig stil staan. 6,5 uur later op plaats van bestemming. Ja Kathmandu is
een vieze stad en mochten we terugkomen voor de Anapurna cicuit, dan wordt deze
stad overgeslagen.
Opvallend is wel het milieu bewustzijn in de rest van de
door ons bezochte delen. Veel gebruik van metalen en houten gebruiksvoorwerpen.
Metalen kroezen zelfs voor de thee op Poon Hill. Geen plastic, maar recycle
bare tasjes en in het Chitwan national Park een verbod op het meenemen van
plastic op 1 fles water na. Rangers passen zich aan : water in een lege 2 liter
cola fles. En alles weer mee het park uit. Weinig afval op straat.
Toch na een dikke pannenkoek wel de binnenstad door
gestruind en uiteindelijk de mooie locale wijken zonder toeristen gevonden,
toch weer heel mooi.
In het hotel een bruiloft. Stilletjes zitten kijken door
het raampje op de overloop. Net de sprookjes van 1000 en 1 nacht, zo prachtig
uitgedost en opgemaakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten