Toch wel weer even heel erg lekker Heerlijke douche, fijn
bed en een ontbijt met lekkere yoghurt, fruit, muesli en bruin brood met
kaas.
7.30 uur vertrek in een
comfortabele personen auto. Alleen met chauffeur. Vruchtbaar laagland aan de voet van de Himalaya met mooie rijstvelden,
groente, graan en aardappelen, maar ook kleine bananen plantages. Veel vrouwen
aan het werk op het land, in de bouw en ook in het zware werk bij de aanleg van
de wegen. De weg is over het algemeen uitstekend, terwijl op sommige stukken
veel stenen naar beneden zijn gekomen wat nogal wat ongemak oplevert. Binnen
enkele honderden meters 5 keer een obstructie door auto’s ( vrachtwagens en bus) met kapotte
banden. 1 vrachtwagen, zwaar beladen met grote stenen ligt op de zij in de
berm. Regelmatig door drukke plaatsen waar veel te beleven valt. Graag even
uitgestapt op een uurtje te fotograferen, maar dan zou het doel (Chitwan) nooit
bereikt worden.
Tegen de middag onrust bij de nauwelijks Engels sprekende
chauffeur, bellen, mensen aanspreken en speurend rondkijken. De weg blijkt
onbekend????? Nog meer bellen, draaien midden in de drukte, om de 5 min het
raampje open om de weg te vragen, radeloos gezicht en zwaaien met het papiertje
waar de naam van het resort op staat. Uiteindelijk toch via de entree het
park in ( duidelijk, omdat er voor betaald moet worden). De enorme hoeveelheid
hotel en resort namen staan aangegeven op borden. Toch nog radeloosheid bij de
chauffeur. Probleem????? De namen staan met Romaanse letters genoteerd en onze
chauffeur kent alleen de Nepalese tekens. Uiteindelijk wordt het Royal park resort bereikt. Prachtig resort met
een weinig vriendelijke ontvangst. Grote tuin waar al snel een mooie specht met
gele kuif onze aandacht vraagt. Snel een uitgebreide lunch en genieten van park
en omgeving.
De middag naar een Tharu dorp. Het dorp waar de inwoners
behoren tot een clan die malaria resistent blijkt te zijn. Hoe opgelaten kan
een mens zich voelen. Jantje toerist op een houten kar met 2 ossen ervoor, af
en toe “wuivend” naar de kinderen die vrolijk langs de kant ons toeroepen.
Eingenlijk een mooi kijkje in het normale dorpse leven,
waar een deel van de bevolking nog woont in huisjes waarvan de buitenkant wordt
gevormd door een lemen laag van koeienstront. De medische post en een deel van
de high school zijn geschonken door Nederland. Afsluitend een kijkje bij de
rivier waar de kano’s liggen waarmee morgen de tocht wordt gemaakt. De
ogenschijnlijk op de kop liggende kano blijkt een krokodil in ruste te zijn.
Fijn.
Koffie in de tuin. Ongemerkt mijn opmerking “koekje
erbij”en binnen een paar tellen staat er een schaaltje koekjes bij.
Diner en daarna genieten (?) van een traditionele Tharu dans.
Even wennen allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten