8 uur in de auto met chauffeur onderweg naar Bhaktapur.
Opvallend dat het leven hier in Nepal zo laat op gang komt. Relatief rustig
onderweg, files worden rond half 10 echt langer. Nog voor 9 uur in Bhaktapur,
waar nog geen toerist te bekennen is en overal
mensen aan het wakker worden zijn.
Kinderen in uniform, de scholen
beginnen om 10 uur en de miniwinkeltjes openen langzamerhand hun deuren (= hele
voorwand, ze zijn bijna niet breder). De mensen zijn vriendelijk en lijken alle
tijd te hebben. Het moet een prachtige stad zijn geweest met heel veel
kunstnijverheid.
Veel achterstallig onderhoud, maar nog veel meer: een immense
nog niet herstelde schade na de aardbeving. Overal werkzaamheden en alles met
man en vrouwkracht. Cement wordt in een reuze cement molen gemaakt , alle
ingrediënten met een mand aan het hoofd aangedragen. Prachtige manier om het
grind aan te leveren, ergonomisch verantwoord!? Vrouw staat klaar met mand op
de rug met hoofdband. Man schept het grind dat boven zijn macht in de mand
moet. Vrouw 2 ondersteunt door de schop met een ketting mee omhoog te trekken.
Alles in ritmische samenwerking. Petje af!
Nepalese schildersschool bezocht met mooie uitleg over
Mandala’s en Thangka’s. Prachtig exemplaar gekocht voor thuis, waarmee gelijk
het voorbestaan van deze schilderskunst wordt ondersteund. Alle prachtige
pleintjes en hoekjes nog eens bezocht en uitermate tevreden terug naar onze
chauffeur die braaf wacht, terwijl zijn auto inmiddels gezelschap heeft
gekregen van de nodige touringcars. De terugweg wordt file rijden in een
smerige stad.
Donkere wolken en regen, toch met de taxi naar de immense
Boudanath Stupa. Kris kras door de stad, duwen, toeteren en wachten. De grote
doorgaande straat waar wel 6 rijen vervoer naast elkaar zich een weg proberen
te banen, is omgetoverd in een glibberige gele moddermassa met kuilen en gaten
overal. Overal mensen en modder. Toch helemaal de moeite waard. Ganesh staat
ons op te wachten en weet als Boeddhist, wonend in deze buurt , het nodige te
vertellen. Een grote menigte vooral
Tibetaanse vluchtelingen en heel veel in het rood geklede Monniken lopen de
cirkel om de stupa. Velen de rollen met Mandala’s draaiend. Steeds dezelfde
rustgevende muziek en de geur van wierook. Het prachtige onderkomen van de
monniken bezocht en een ritueel voor gezondheid en een lang leven ondergaan .
Bijzondere ervaringen die indruk maken.
Farewell dinner in het hotel met eerst een afspraak met de
manager van de reisorganisatie. Na 3 x een gewijzigde vlucht nu ook een extra
lange vlucht. KLM mag niet vanuit India (New Delhi) over Pakistan vliegen.
Beide landen hebben onenigheid. Andere vluchtroute, tot wel 3 uur langer. Alles
keurig geregeld, met als extra een hotel op de luchthaven van New Delhi om de
wachttijd door te brengen. Service!
Morgen: inpakken en wegwezen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten