Dag 10, 4e dag van de trekking: Ghorepani – Poon Hill- Tadapani – Ghandruk.

Kukeleku… 4 uur, de haan kraait en de eerste wandelaars naar Poon Hill passeren ons raam. Nog even omdraaien, maar toch ook om 5 uur op pad. De lucht is helder, vol sterren, maar uit het dal komt de damp opstijgen. Spannend. Eenmaal boven is er al meer te zien dan de voorgaande dag: de Annapurna, de Dhaugiri en af en toe de Fishtail zijn te zien. Wisselend worden de giganten zichtbaar tussen de wolken, terwijl soms de opkomende zon een extra glans geeft. Missie geslaagd, ongekende ervaring. 

Op naar het ontbijt en rond half 9 start van de rest van de dag.

Prachtige wandeling, even nog via de trapstenen omhoog, maar al snel een mooi kronkelend bospad tussen de reusachtige en prachtige Rododendronbomen. Het blijft nog flink stijgen over paden met stenen en boomstronken. Hoe hoger, hoe meer nog volop bloeiende rododendrons en wel de prachtige rode, de Hindoe kleur, symbool voor kracht. Het is druk, hele Nepalese families op het pad. Morgen Nepalees Nieuwjaar en dus een vrij weekeinde met feest. Reden voor families om er op uit te trekken. Heeft ook iets gezelligs. Zingende vrouwen achter ons, antwoord van een mannenstem voor ons. Ook onze Sherpa doet een duit in het zakje. Mooi om hier deel van te zijn.

Op bijna 3200 meter is het naast het pad flink  steil, reden om nog beter te letten op het pad voor je voeten. Wordt dit plotseling voorgegaan door een blauwe rok met gouden opdruk, daaronder flodderende turkooizen broekspijpen, groene sokken met rode bloemetjes rand en jawel daaronder geweldige stoffen roze pantoffels. Ga je dan met je degelijke bergschoenen en  afritsbroek. Geweldig.

Het weer is uitstekend en onderweg zijn er met regelmaat mooie uitzichten op de prachtige besneeuwde Himalaya reuzen. Overal kleine watervalletjes en sprookjesachtige kronkelpaden onder en tussen de kunstzinnige stammen van de Rododendrons. Voort klauteren in de resten van de sneeuw en gelijkertijd onder de prachtig rode bloemen. Paradijsje! Onze drager is vandaag bij ons gebleven, heeft een makkie met slechts één lichte tas van ons beiden. Het is eigenlijk een beetje genant, drager en sherpa. Maak je een glijbeweging, links en rechts gelijk een hand om opgevangen te worden Even de stokken op de grond om een foto te maken, ze worden gelijk weer aan gegeven. Slokje water? De bidon wordt uit je rugzak gehaald en weer terug gestoken. Alles wordt geregeld van bed tot kop thee.

Ondertussen passeren hele stoeten dragers met minstens 40 kg op hun rug, bad om het hoofd ter ondersteuning. Alles wordt op en af gesjouwd van mega tassen, etenswaren tot camping materiaal en hele sets tafels en stoelen. Voelt onmenselijk bijna.

Een kop thee boven een watervalletje en verder door een de schoonheid, ondertussen oplettend waar de voeten neer te zetten. Plots dikke druppen en een behoorlijke regenbui. De weg gaat omhoog en het wordt gladder, modderstroomjes zoeken hun weg tussen de stenen door waarover het pad in middels vrij steil naar boven gaat. Regen wordt hagel en het wordt een behoorlijke onderneming om uiteindelijk in Tadapani te belanden voor de lunch bij de houtkachel, waar de stoom van de natte broekspijpen opstijgt.

Na de lunch voornamelijk naar beneden, opnieuw door een prachtige omgeving met veel water en watervalletjes. Vaak over de stenen een stroompje oversteken. De begroeiing doet denken aan een subtropisch regenwoud. Regen die ook de middag overheerst, ook al is het nog geen regenseizoen.

Vlak voor Chandruk, nog op de berg bevindt zich onze overnachtingplaats. De douche moeten we steeds verder zoeken, nu aan het einde van het terrein, maar er is wel heerlijk warm water, een heerlijke houtkachel en een magnifiek uitzicht op de bergen waartussen de weg naar het Annapurna basecamp zich bevind.

De nacht is er toch wel een met bedenkingen. De kamer oogt als een soort tijdelijke, geïmproviseerde opvang met een bos elektriciteitsdraden waar een aantal rode doeken voorhangen. Dat het regelmatig vochtig is, is duidelijk te ruiken.  Het bed is hard en te klein, voordien van een dun matrasje. Het dekbed voelt als een zware lading kapok brokken.De deur wordt zo als gebruikelijk gesloten met een schuif en een hangslotje. De buurman snurkt, daarnaast bedrijft het jonge Chinese stel de liefde en de Boedist aan het einde van het rijtje werkt zijn meditaties af vroeg in de morgen. Ervaringen delen heet dat. Gelukkig zijn we moe genoeg om snel in slaap te vallen.

Alles bij elkaar toch al 11 uur op pad en alweer etenstijd. Schitterende en enerverende dag.