Dag 19.Kathmandu – Assan – Thamal - Delhi - Amsterdam

Alles moet mee naar huis, snel ingepakt en om 8 uur richting Assan. Nog even struinen door de drukke kleine straatjes van de oude stad. Vrijwel zonder toeristen en al heerlijk vol. Opvallend dat er overal schoonmaak mannetjes en afvalfietsen druk in de weer zijn om de stad schoon te ruimen. 

Winkeliers vegen met de traditionele bezig hun straatje schoon en sproeien (grote flessen water , gaatjes in de dop geprikt) tegen het droge stof.  Even nog door Thamal en via de grote straat terug naar het hotel. Drukste tijd van de dag. Misselijk makende smogachtige lucht.

Thee en een rit met de vertrouwde chauffeur en gids naar de luchthaven. Klein, kneuterig en verschrikkelijk ouderwets. Geen gate aanduiding, geen instapaankondiging. Uur na de oorspronkelijke vertrektijd blijkt dat geboard kan worden. Grote onweersbui, luchthaven in het donker. Controles tot voor het instappen in het vliegtuig nog tassen controle. Alles dames en heren gescheiden in lijn. Opnieuw gefouilleerd. Indonesian airline, crew komt ons in onverstaanbaar Engels instructies geven voor het bedienen van de nooduitgang, waar we toevallig voor zitten. Met nog eens een half uur vertraging aankomst in Delhi waar het 40 graden is. Via de transferbalie naar het voor ons gereserveerde hotel………Fout gedacht, de man in uniform achter de bali heeft er niet zoveel zin in. 40 min. duurt het nog voor hij iemand kan bereiken voor onze instapkaarten, nodig voor het passeren van alweer een controle. 15 min er nog bij. Online inchecken blijkt gewoon mogelijk, maar helaas, volgens de man met de pet is dat geen goed idee. De douane kan nu eenmaal geen stempel zetten op een laptop, of telefoon. Nog maar even wachten, het heerlijke bed in hotel aan de andere kant wacht ook, rustig wachten….. en heel machteloos chagrijnig worden. Ruim 3 uur later zit de tijd voor man met de pet er op. Vervanging door een jongere man met fietswiel bril. Waarschijnlijk is daarmee het computerscherm beter leesbaar. Plots kunnen na enkele telefoontjes zomaar instapkaarten worden aangemaakt.  Half uur in de rij voor de volgende controle, opnieuw hokje in, gordijntje dicht en een aai links en rechts, grote “lepel” langs het lijf en goed gekeurd om het land te kunnen verlaten. Hotel, prachtige kamer, al lang niet gegeten, sandwich  besteld. 15,30 euro, cash te betalen. Geen munt- of wisselgeld, wordt dus 20 euro. Blijkt bovendien dat Arco’s portemonnee (+/_ 100 euro) in het laatste hotel is leeggehaald. “Gelukkig” is onze KLM vlucht door de Indonesië – Pakistan perikelen 2 uur vertraagd. 5 uurtjes heerlijk geslapen en als herboren klaar voor de rest van de (eveneens verlengde) vlucht. 

Verrassing: terugvlucht in een prachtig oerhollands vliegtuig: KLM 777 in oranje livery.

11. 25 uur landen op Nederlandse bodem en jawel een half uurtje later al met koffer en al door de douane geweest, lekker naar huis ( wel eerst nog even een uurtje wachten tot onze wordt voorgereden).

Alles bij elkaar weer een fantastische ervaring rijker!.

Dag 18. Kathmandu.

8 uur in de auto met chauffeur onderweg naar Bhaktapur. Opvallend dat het leven hier in Nepal zo laat op gang komt. Relatief rustig onderweg, files worden rond half 10 echt langer. Nog voor 9 uur in Bhaktapur, waar nog geen toerist te bekennen is en overal  mensen aan het wakker worden zijn. 

Kinderen in uniform, de scholen beginnen om 10 uur en de miniwinkeltjes openen langzamerhand hun deuren (= hele voorwand, ze zijn bijna niet breder). De mensen zijn vriendelijk en lijken alle tijd te hebben. Het moet een prachtige stad zijn geweest met heel veel kunstnijverheid. 

Veel achterstallig onderhoud, maar nog veel meer: een immense nog niet herstelde schade na de aardbeving. Overal werkzaamheden en alles met man en vrouwkracht. Cement wordt in een reuze cement molen gemaakt , alle ingrediënten met een mand aan het hoofd aangedragen. Prachtige manier om het grind aan te leveren, ergonomisch verantwoord!? Vrouw staat klaar met mand op de rug met hoofdband. Man schept het grind dat boven zijn macht in de mand moet. Vrouw 2 ondersteunt door de schop met een ketting mee omhoog te trekken. Alles in ritmische samenwerking. Petje af!

Nepalese schildersschool bezocht met mooie uitleg over Mandala’s en Thangka’s. Prachtig exemplaar gekocht voor thuis, waarmee gelijk het voorbestaan van deze schilderskunst wordt ondersteund. Alle prachtige pleintjes en hoekjes nog eens bezocht en uitermate tevreden terug naar onze chauffeur die braaf wacht, terwijl zijn auto inmiddels gezelschap heeft gekregen van de nodige touringcars. De terugweg wordt file rijden in een smerige stad.

Donkere wolken en regen, toch met de taxi naar de immense Boudanath Stupa. Kris kras door de stad, duwen, toeteren en wachten. De grote doorgaande straat waar wel 6 rijen vervoer naast elkaar zich een weg proberen te banen, is omgetoverd in een glibberige gele moddermassa met kuilen en gaten overal. Overal mensen en modder. Toch helemaal de moeite waard. Ganesh staat ons op te wachten en weet als Boeddhist, wonend in deze buurt , het nodige te vertellen.  Een grote menigte vooral Tibetaanse vluchtelingen en heel veel in het rood geklede Monniken lopen de cirkel om de stupa. Velen de rollen met Mandala’s draaiend. Steeds dezelfde rustgevende muziek en de geur van wierook. Het prachtige onderkomen van de monniken bezocht en een ritueel voor gezondheid en een lang leven ondergaan . Bijzondere ervaringen die indruk maken.

Farewell dinner in het hotel met eerst een afspraak met de manager van de reisorganisatie. Na 3 x een gewijzigde vlucht nu ook een extra lange vlucht. KLM mag niet vanuit India (New Delhi) over Pakistan vliegen. Beide landen hebben onenigheid. Andere vluchtroute, tot wel 3 uur langer. Alles keurig geregeld, met als extra een hotel op de luchthaven van New Delhi om de wachttijd door te brengen. Service!

Morgen: inpakken en wegwezen!

Dag 17. Chitwan – Kathmandu.

Verrassend hoe snel je herkend wordt. Dipek, de eerste gids is gearriveerd en komt gelijk enthousiast. De ranger, de hotelmanager, de ober en de hotelgids doen ons uitgeleide. Zonder dat wij hem bereikt hebben staat de chauffeur al  om 7.30 uur voor ons klaar en zitten onze koffers in de kofferruimte voor wij zelf van iedereen afscheid hebben kunnen nemen. Zoveel handen , zoveel fooien, dat dan weer wel.

De afstand naar Kathmandu bedraagt 158 km. Even nog het platte stedelijke gebied en dan de bergen in omhoog. Daar begint het probleem. Heel  veel verkeer, vooral een onophoudelijke stroom monsterlijk uitgedoste Tata’s en gevaarlijk doorscheurende bussen. Alles en iedereen toetert. De vele scherpe bochten zijn niet berekend op 2 elkaar passerende vrachtauto’s en al snel ontstaan er opstoppingen. 

De laatste kilometers naar Kathmandu betekend vooral heel veel geduldig stil staan. 6,5 uur later op plaats van bestemming. Ja Kathmandu is een vieze stad en mochten we terugkomen voor de Anapurna cicuit, dan wordt deze stad overgeslagen.

Opvallend is wel het milieu bewustzijn in de rest van de door ons bezochte delen. Veel gebruik van metalen en houten gebruiksvoorwerpen. Metalen kroezen zelfs voor de thee op Poon Hill. Geen plastic, maar recycle bare tasjes en in het Chitwan national Park een verbod op het meenemen van plastic op 1 fles water na. Rangers passen zich aan : water in een lege 2 liter cola fles. En alles weer mee het park uit. Weinig afval op straat.

Toch na een dikke pannenkoek wel de binnenstad door gestruind en uiteindelijk de mooie locale wijken zonder toeristen gevonden, toch weer heel mooi.

In het hotel een bruiloft. Stilletjes zitten kijken door het raampje op de overloop. Net de sprookjes van 1000 en 1 nacht, zo prachtig uitgedost en opgemaakt!

Dag 16. Jungle tracking Chitwan.

Aanhouder wint. Op het programma voor vandaag een “daytracking” door Chitwan national park.Vanaf het eerste moment in alle toonaarden afgeraden door ons persoonlijk opperhoofd. Bevorderd tot een luxe toerist zou een heerlijke 3 gangen lunch in het hotel niet zomaar vervangen kunnen worden.Plan: ochtend wandeling, lunch in het hotel en de middag vullen met opnieuw een Jeep safari. Blijvend niet mee eens. Tot de baas toe gespeeld en vanochtend uiteindelijk met 4 Belgische jongeluien 3 met stokken gewapende gidsen de kano in. Laatste controle door de baas: donkere kleding, lange broekspijpen en voldoende water mee!

Dit keer in de kano een zwemvest aan. De steeds breder wordende Rapti rivier af met een paar leuke stroomversnellingen. Na een half uur valt een krokodil meer of minder niet eens meer op. Overal zijn ze in en langs het water, meestal alleen, soms in een groepje. Krokodillenei in het zand naast de rivier. Plots 2 kleine schoteltjes boven het water, blijkt ook nog een puntneus bij te horen. Eerste Rhino gespot(althans de herkenbare delen). Snel gevolgd door een kolossaal  gevaarte dat zich gezapig uit het water begeeft en tegen de oever op paradeert, zich in volle omvang showend aan zijn toeschouwers. Prachtig.

Na bijna 2 uur en een platte achterkant, is het uitstappen geblazen en begint de tocht door het woud. Speurend en allerlei dwarsdoor paadjes volgend. Kriskras overal over en doorheen. Mooie vogels, vlinders en bomen, maar niet de grote bewoners die we graag zouden spotten.

Lunch in de schaduw onder de door wilde olifanten omgemaaide bomen. Verrassingspakket van het hotel: een enorme bruine papieren zak met allemaal kleine zilveren pakketjes. Dikke witte boterhammen, belegd met een combinatie van kersenjam en kaas, een opgevouwen koude pannenkoek, een dik pakket kippenkluifstukken, 2 hardgekookte eieren, een rolkoekjes, een aardige voorraad fruit en vruchtensap. Tijdens de lunch lijkt dit aardig overdadig, aan het einde van de dag blijkt een ieder slechts een bruine zak afval in de rugzak mee te dragen met 2 lege literflessen water. Na de lunch kennis gemaakt met de moerassige rivierbedding. Al balancerend op de boomstammetjes en stenen naar de overkant, plons er in. Gelukkig warm genoeg om spontaan te drogen en ja, de schoenen zijn dus echt waterdicht. Kronkelend tussen de dichte begroeiing door, over paadjes, vaker niet, door het meters hoge olifanten gras en overal de zon. Warm!

Regelmatig doemen kleine nederzettingen op tussen de bomen: militairen die het gebied controleren en zelfs verscholen in gecamoufleerde “loopgraven” geweer in aanslag, de zaken gade slaan. Ondersteuning met een uitgebreid video netwerk door een deel van het park.

Grote hoeveelheden “poop”  in allerlei formaten e uitvoeringen, evenals allerlei verschillende en mooie pootafdrukken, maar de makers ervan in geen velden of wegen te vinden. Na 2 uur tijd voor een pauze, de uitkijkpost is verwoest door de olifanten. Uiltje knappen onder de “mango tree”, tegenover een kudde wilde buffels met jongen….. Uiteindelijk wordt de rust verstoord door een legertje grote mieren die hebben begrepen dat er wat te halen valt.

De omgeving wordt drassiger en net als de verwachtingen zijn uitgeblust, worden we verrast door wel 7 in het hoge gras grazende Rhino’s. Links solo een groot exemplaar dat zich in vol ornaat toont en rechts 6 wat meer verstopte grazers, onder wie een moeder met jong. Ademloos!

Even later grote schrik als er plots een prachtig zwart en harig wildzwijntje uit de berm wegsprint, in etappes gevolgd door wel 5 enkele dagen oude (witte streep zichtbaar) rat grote jongen.

Het restje water in de rugzakken kookt ondertussen bijna (wij ook).  Dwars door alle struiken, nog enkele reeën ontmoetend, uiteindelijk om bijna 5 uur weer aan de rivier om met de kano te worden overgezet. Run naar de ijscobak!!! ( pas de 5^e blijkt nog ijs in voorraad te hebben). Hoe lekker kan een ijsje smaken. Super dag!

Dag 15. Sauhara– Chitwan national park.

Heerlijk wakker worden met allerlei vogelgeluiden.

Klein autoriteit s conflictje.  Braaf, zoals afgesproken, om 6.30 uur ontbijt en om 7 uur klaar voor de kano tocht. Onze gids,  een traditionele Tharu man in rangers tenue met safari hoed marcheert al met handen op een rechte rug over de paden van ons park. Wij sluiten aan. Nee, nee, vingertje richting het schema op het grote white bord met tijdschema’s. Tijdstippen veranderd, half uur later, dus alle drie wandelend door het park om daarna stipt een half uur later samen te vertrekken. Onze chauffeur (vanuit Pocahara) bivakkeert nog steeds bij de poort. Wachtend op onze reis naat Kathmandu????

Stroomopwaarts met de Jeep.

Een fantastische tocht in een traditionele, uit één boomstam gebouwde kano. Blauwe lucht, alles fris groen en de dauw nog op het gras. Onvoorstelbaar hoe geruisloos die duwboom steeds het water in gaat. In de zon op de oever een paar mega krokodillen met een heel lange smalle snuit. Planten en bloemen drijven met ons mee stroomafwaarts. Plots beginnen de bomen naast ons te leven. Een groep Makaken houdt huis. Prachtig. Vele mooi gekleurde vogelsoorten hebben hier hun thuis en zijn in volle pracht te bewonderen.

Uitstappen en terug wandelen. Grote voetprints van Rhino’s en verse uitwerpselen van de Lippenbeer.

Na de (3 gangen) lunch met ditmaal uiensoep in plaats van knoflook soep, een wandeling naar het oude buitengebied met de traditionele huizen, gepleisterd met het zand-koeienpoep mengsel. Ook hier Nederlandse hulp bij moderniseren van deze leefomgeving. Super uurtjes, vriendelijke bevoling en vrolijke kinderen die graag contact maken zonder daar een beloning voor te verwachten.

Middag: Jeep safari. Aansluiten bij andere gasten, waaronder 4  bevriende “evangelisten”. 2 uit Pocahara en 2 uit Colorado. “Welcome to our group, praise the lord!” Warm, in een volgepakte Jeep het wildpark in. Heen en weer, op en neer en bij elke grote kuil waarbij “shit” een juiste kreet zou zijn,klinkt er een “Halleluja” naast of voor mij. 3 uur lang speurend en als zakken aardappelen heen en weer worden geschud, levert een opbrengst van enkele herten, pauwen en een paartje “wilde kippen”. Vervolgens gedropt bij een kokodillen rescue opvang, is de teleurstelling compleet. Verwend, dat zijn we.

Het laatste uur maakt het goed, beginnend met 2 zwarte oren boven het water, moet wel een Rhino zijn. Nog een paar Rhino’s in de verte en vervolgens een dusdanig grote kudde bisons dat de gids er van onder de indruk is. Ook deze ver weg, maar zichtbaar. Een wilde olifant maak het sluitstuk.

Gaar geklutst nog even naar de foto expositie van de gidsen. Prachtige foto’s van de bewoners van dit park. Ze moeten er dus zeker zijn. Toch voor ons morgen niet weer een Jeep..

Dag 14. Pochara naar Chitwan.

Toch wel weer even heel erg lekker Heerlijke douche, fijn bed en een ontbijt met lekkere yoghurt, fruit, muesli en bruin brood met kaas.  

7.30 uur vertrek in een comfortabele personen auto. Alleen met chauffeur.  Vruchtbaar laagland aan de voet  van de Himalaya met mooie rijstvelden, groente, graan en aardappelen, maar ook kleine bananen plantages. Veel vrouwen aan het werk op het land, in de bouw en ook in het zware werk bij de aanleg van de wegen. De weg is over het algemeen uitstekend, terwijl op sommige stukken veel stenen naar beneden zijn gekomen wat nogal wat ongemak oplevert. Binnen enkele honderden meters 5 keer een obstructie door  auto’s ( vrachtwagens en bus) met kapotte banden. 1 vrachtwagen, zwaar beladen met grote stenen ligt op de zij in de berm. Regelmatig door drukke plaatsen waar veel te beleven valt. Graag even uitgestapt op een uurtje te fotograferen, maar dan zou het doel (Chitwan) nooit bereikt worden. 

Tegen de middag onrust bij de nauwelijks Engels sprekende chauffeur, bellen, mensen aanspreken en speurend rondkijken. De weg blijkt onbekend????? Nog meer bellen, draaien midden in de drukte, om de 5 min het raampje open om de weg te vragen, radeloos gezicht en zwaaien met het papiertje waar de naam van het resort op staat. Uiteindelijk toch via de entree het park in ( duidelijk, omdat er voor betaald moet worden). De enorme hoeveelheid hotel en resort namen staan aangegeven op borden. Toch nog radeloosheid bij de chauffeur. Probleem????? De namen staan met Romaanse letters genoteerd en onze chauffeur kent alleen de Nepalese tekens. Uiteindelijk wordt het Royal park resort bereikt. Prachtig resort met een weinig vriendelijke ontvangst. Grote tuin waar al snel een mooie specht met gele kuif onze aandacht vraagt. Snel een uitgebreide lunch en genieten van park en omgeving.

De middag naar een Tharu dorp. Het dorp waar de inwoners behoren tot een clan die malaria resistent blijkt te zijn. Hoe opgelaten kan een mens zich voelen. Jantje toerist op een houten kar met 2 ossen ervoor, af en toe “wuivend” naar de kinderen die vrolijk langs de kant ons toeroepen.

Eingenlijk een mooi kijkje in het normale dorpse leven, waar een deel van de bevolking nog woont in huisjes waarvan de buitenkant wordt gevormd door een lemen laag van koeienstront. De medische post en een deel van de high school zijn geschonken door Nederland. Afsluitend een kijkje bij de rivier waar de kano’s liggen waarmee morgen de tocht wordt gemaakt. De ogenschijnlijk op de kop liggende kano blijkt een krokodil in ruste te zijn. Fijn.

Koffie in de tuin. Ongemerkt mijn opmerking “koekje erbij”en binnen een paar tellen staat er een schaaltje koekjes bij.

Diner en daarna genieten (?) van een traditionele Tharu dans. Even wennen allemaal.

Dag 13. 7e en laatste dag van de tracking.

Na regen komt zonneschijn met een prachtig uitzicht op de Himalaya. 

Prachtige wandeling helemaal naar beneden. Over beekjes en natuurlijk heeeeeel veel stenen en trapstenen, maar dat wendt. Oppassen met de modder en de gladheid. Lager gekomen prachtige slingerpaden door een rijk agrarisch landschap met als cadeautje 2 adelaars en 3 valken die boven de landerijen een prachtige vliegshow presenteren.  

De zon schijnt en het is warm, zweetdruppeltjes vallen naar beneden. Om 10 uur aankomst in Pedi. Eindpunt van een reusachtige ervaring met en super duo als begeleiding. Blijft wat onwennig, alles wordt geregeld, een goede kamer, de dekens, de bestelling van het eten, de tickets, maar ook kleine dingen, het controleren van de kamer na vertrek, even een ritsje van de rugzak sluiten, de bloedzuigers op de wandelschoenen worden er met regelmaat afgetikt en bij een iets lastiger passage is er een hand om te hulp te schieten. En nog veel  meer……Ondertussen gaat al het spreken en denken in het Engels, ook weer een goede ervaring.

Opnieuw over een bijna onmogelijke weg met de Jeep naar het hotel en een afsluitende lunch in Grand fathers restaurant. Ineens ook persoonlijke gesprekken en bewondering voor deze 2 mannen met wat zij beiden al hebben meegemaakt.  Lunch met pizza is overigens een stap te ver, na al die dagen is 3x per dag een warme maaltijd toch echt wel genoeg geweest. De toeristische drukte in Pokhara is toch wel even wennen, evenals de warmte van de stad. Terug de bergen in …….

Dingetje: voor het eerst weer een spiegel gezien. Conclusie: nooit meer dit soort expedities met haren langer dan een herenkapsel!!!

En opnieuw de dag afsluiten met een tropische regenbui met onweer.

Dag 12. 6e dag van de tracking trail.

7 uur, ontbijt op het terras met zon en de Annapurna in vol ornaat op de achtergrond. Wat een start van de dag. Heerlijk om te wandelen. De paden zijn in aanvang langzaam omhoog door een prachtig agrarisch gebied over makkelijk begaanbare wegen. Overal langs de paden zijn groepjes vrouwen en kinderen enthousiast aan het kappen en opruimen. Begin van het nieuwe jaar, tijd voor het onderhoud aan de paden die de dorpen verbinden. Ieder dorp werk tot aan het volgende dorp.

Onderweg een oude man met een grote rijstzak op zijn rug. Richt zich tot Ganesh et de vraag om een pleister. Een al enkele dagen bestaande snee in zijn vinger die inmiddels zeker 3x zie dik is als de oorspronkelijke omvang. Locale verzorging en adviezen, meer is er niet te bieden. De man vervolgt zijn pad en wij, verwende westerse wezens, het onze.

Inmiddels is er een voor landrovers begaanbare weg die de dorpen verbind. Ons pad leidt ons over de traditionele paden. Een aantal keren diep dalen het dal in om via een oude, slingerende hangbrug het water over te steken, waarna weer een stevige klim naar boven volgt. 

Het pad voert niet meer zo vaak over trapstenen, veel vaker is het een weg zoeken over grote hoeveelheden stenen die door de regen en het klimaat steeds vaker ook wat glad worden. Steeds blijft de Anapurna in de zon ons begeleiden.

Al snel worden we steil omhoog kronkelend door een prachtige, bijna subtropische natuur gevoerd. Schitterende begroeiing, moet op diverse plaatsen mooie orchideeën als  klimplanten zich slingerend om de bomen. Mooi gekleurde vogels, spechten, kardinaalvogeltje en andere onbekende soorten.  Weinig mensen, terwijl een kakafonie aan vogelgeluiden begeleid tijdens onze klim en klauter partij naar een hoogte boven de 2000 meter. Van de prachtige uitzichten die er zouden zijn, is inmiddels weinig over, de wolken hebben zich om ons heen gesloten.

Afdalen over meer en minder goed begaanbare paden, het blijft een heerlijke uitdaging. Plots een onverwachte beweging in de bomen boven en naast ons. Een stel apen moet even inspecteren of er gevaar dreigt om vervolgens rustig door te eten. Een stel jongere exemplaren laat ons genieten van een reeks heerlijke slingerkunsten.

Opnieuw voor de lunch ons einddoel van de dag bereikt, een geweldige dag en gelukkig nog alles behalve moe. Pothana een klein keurig plaatsje, voornamelijk bestaande uit homestays. Een eigen badkamer in een mooi onderkomen. Koud water, dat wel, maar een kniesoor die daar een probleem van maakt. Al ongeveer 24 uur is hier geen elektriciteit in het dorp en dus ook geen WIFI. Maar we hebben wel een bed om in te slapen ( o, ja, dekens zijn er nog niet…………).

En de middag: zoals helaas gebruikelijk een enorme hoosbui met onweer. Het wordt koud en donker zonder dekens en elektriciteit. Net als het lichter lijkt te worden komt er een stort- en onweersbui van het kaliber “nog nooit eerder meegemaakt”. Het lijkt alsof de wolken waarin we zitten het onweer genereren. Heftige donderslagen, alsof de wereld ontploft. Even iets minder regen en Ganesh brengt de vergeten dekbedden. Er onder kruipen en afwachten, hopen dat we niet met huis en al de berg afspoelen.

Voor het avond eten toch nieuwsgierig en uiteindelijk als dessert toch eens een “roll”besteld. Wordt er een Snicker  geserveerd!

Dag 11, 5e dag van de tracking trail.

6 uur gewekt om de zon te zien opkomen, niet helemaal de bedoeling, maar toch….. even later heerlijk met een kop (slappe oplos-) koffie in het zonnetje voor onze kamer . Prachtig weer met een schitterend uitzicht op de bergen. De Annapurna South toont zich prachtig en ook de Fishtail kijkt regelmatig tussen de wolken door. De beide dames van ons onderkomen zijn tijden lang intensief bezig met het verzorgen van de grote hoeveelheid potten bloemen die het geheel hier zo aantrekkelijk maken. Misschien iets meer van deze liefde voor de kamers en de gasten. Ook een lach of Nemaste kan er niet af. Vogels fluiten alom, verder stilte tot uiteindelijk onze Chinese buurman met een slaperig hoofd verschijnt en zich naar de helder blauwe deur begeeft waar met grote letters op staat: Western toilet, 24 available. De geluiden die daarop van achter de blauwe deur de stilte in komen doen minstens vermoeden dat de oude mop over de herkomst van de Chinese spleetogen, enige waarheid bevat.

Vertrek in alle rust rond 9 uur met stralend weer. Eindeloos afdalen via mooie (trapstenen) paden. Het weer is prachtig en de omgeving straalt weldaad uit met mooie huizen voorzien van grote hoeveelheden bloemen. Landbouw, veeteelt en bebouwing stralen een natuurlijke rijkdom uit.  Bijna 900 meter naar beneden, de vallei in met aan de overkant tegen de berg het plaatsje Landruk waar de volgende overnachting zal plaatsvinden. Zweten geblazen,maar opnieuw een prachtige trail. Mooie begroeiing met veel varens en fruitbomen.

Obstructie van het pad door een kudde geiten, later een afzetting om te voorkomen dat de buffels via het pad afdalen. Klauteren dus. Net voor de volgende enorme stortbui  op de plaats van bestemming. Met de kwaliteit van de overnachtingsplaatsen lijkt het dal bereikt. Mooi aan de buitenkant, maar de verschoonde bedden blijken beslapen te zijn. Verschonen lijkt te betekenen: uurtje buiten uithangen. De douche (buitenom) werkt op zonne-energie. Dagen geen zon, dus steenkoude douche.

Daarna lunch in de “dining room”, waar eerst oma in de benen moet. Voor ons een trieste aanblik, oma die ligt te slapen op de vloer van het restaurant.

Nog even genieten van het feit dat het droog is en rondom het dorp verkennen. Tegen de berg aan de geiten kuddes, 1 op weg naar “kooi”(een met tentdoek overspannen verblijf), de ander verspreid tegen de bergwand. Plots 2 extra begeleiders, 1 schiet al rennend nog een shirt aan,. De lucht wordt  donker en het wordt tijd om onderdak te zoeken. Zelfs in een draf de trappen op en op tijd terug, Regen in bakken uit de lucht.

Regenen doet het nog een paar uur, bij lezen dus.

Dag 10, 4e dag van de trekking: Ghorepani – Poon Hill- Tadapani – Ghandruk.

Kukeleku… 4 uur, de haan kraait en de eerste wandelaars naar Poon Hill passeren ons raam. Nog even omdraaien, maar toch ook om 5 uur op pad. De lucht is helder, vol sterren, maar uit het dal komt de damp opstijgen. Spannend. Eenmaal boven is er al meer te zien dan de voorgaande dag: de Annapurna, de Dhaugiri en af en toe de Fishtail zijn te zien. Wisselend worden de giganten zichtbaar tussen de wolken, terwijl soms de opkomende zon een extra glans geeft. Missie geslaagd, ongekende ervaring. 

Op naar het ontbijt en rond half 9 start van de rest van de dag.

Prachtige wandeling, even nog via de trapstenen omhoog, maar al snel een mooi kronkelend bospad tussen de reusachtige en prachtige Rododendronbomen. Het blijft nog flink stijgen over paden met stenen en boomstronken. Hoe hoger, hoe meer nog volop bloeiende rododendrons en wel de prachtige rode, de Hindoe kleur, symbool voor kracht. Het is druk, hele Nepalese families op het pad. Morgen Nepalees Nieuwjaar en dus een vrij weekeinde met feest. Reden voor families om er op uit te trekken. Heeft ook iets gezelligs. Zingende vrouwen achter ons, antwoord van een mannenstem voor ons. Ook onze Sherpa doet een duit in het zakje. Mooi om hier deel van te zijn.

Op bijna 3200 meter is het naast het pad flink  steil, reden om nog beter te letten op het pad voor je voeten. Wordt dit plotseling voorgegaan door een blauwe rok met gouden opdruk, daaronder flodderende turkooizen broekspijpen, groene sokken met rode bloemetjes rand en jawel daaronder geweldige stoffen roze pantoffels. Ga je dan met je degelijke bergschoenen en  afritsbroek. Geweldig.

Het weer is uitstekend en onderweg zijn er met regelmaat mooie uitzichten op de prachtige besneeuwde Himalaya reuzen. Overal kleine watervalletjes en sprookjesachtige kronkelpaden onder en tussen de kunstzinnige stammen van de Rododendrons. Voort klauteren in de resten van de sneeuw en gelijkertijd onder de prachtig rode bloemen. Paradijsje! Onze drager is vandaag bij ons gebleven, heeft een makkie met slechts één lichte tas van ons beiden. Het is eigenlijk een beetje genant, drager en sherpa. Maak je een glijbeweging, links en rechts gelijk een hand om opgevangen te worden Even de stokken op de grond om een foto te maken, ze worden gelijk weer aan gegeven. Slokje water? De bidon wordt uit je rugzak gehaald en weer terug gestoken. Alles wordt geregeld van bed tot kop thee.

Ondertussen passeren hele stoeten dragers met minstens 40 kg op hun rug, bad om het hoofd ter ondersteuning. Alles wordt op en af gesjouwd van mega tassen, etenswaren tot camping materiaal en hele sets tafels en stoelen. Voelt onmenselijk bijna.

Een kop thee boven een watervalletje en verder door een de schoonheid, ondertussen oplettend waar de voeten neer te zetten. Plots dikke druppen en een behoorlijke regenbui. De weg gaat omhoog en het wordt gladder, modderstroomjes zoeken hun weg tussen de stenen door waarover het pad in middels vrij steil naar boven gaat. Regen wordt hagel en het wordt een behoorlijke onderneming om uiteindelijk in Tadapani te belanden voor de lunch bij de houtkachel, waar de stoom van de natte broekspijpen opstijgt.

Na de lunch voornamelijk naar beneden, opnieuw door een prachtige omgeving met veel water en watervalletjes. Vaak over de stenen een stroompje oversteken. De begroeiing doet denken aan een subtropisch regenwoud. Regen die ook de middag overheerst, ook al is het nog geen regenseizoen.

Vlak voor Chandruk, nog op de berg bevindt zich onze overnachtingplaats. De douche moeten we steeds verder zoeken, nu aan het einde van het terrein, maar er is wel heerlijk warm water, een heerlijke houtkachel en een magnifiek uitzicht op de bergen waartussen de weg naar het Annapurna basecamp zich bevind.

De nacht is er toch wel een met bedenkingen. De kamer oogt als een soort tijdelijke, geïmproviseerde opvang met een bos elektriciteitsdraden waar een aantal rode doeken voorhangen. Dat het regelmatig vochtig is, is duidelijk te ruiken.  Het bed is hard en te klein, voordien van een dun matrasje. Het dekbed voelt als een zware lading kapok brokken.De deur wordt zo als gebruikelijk gesloten met een schuif en een hangslotje. De buurman snurkt, daarnaast bedrijft het jonge Chinese stel de liefde en de Boedist aan het einde van het rijtje werkt zijn meditaties af vroeg in de morgen. Ervaringen delen heet dat. Gelukkig zijn we moe genoeg om snel in slaap te vallen.

Alles bij elkaar toch al 11 uur op pad en alweer etenstijd. Schitterende en enerverende dag.