Wintertijd in Nederland ingegaan, vanaf nu 1 uur tijdsverschil.
4.30 uur opstaan, koffie en thee staat klaar. Met hoofdlampjes op alles inpakken en inladen. De heldere volle maan is verworden tot een kleine sikkel. Koud en donker. Lange broek en fleece aan. Her en der een lichtje op de campsite van andere nachtbrakers. Op naar Duin 45. 45 km in het donker met de truck. De omgeving is ook met weinig licht overweldigend. De immense opgewaaide en aangeblazen zandduinen met de spectaculaire vormen en scherpe, strakke lijnen. De kleur van het zand geel/oranje door de grote hoeveelheid ijzer en magnesium. Truck stop. Duin 45 daagt ons uit met een scherpe te bedwingen rand naar boven. Het zand is koud aan de blote voeten, het stijgen over de smalle rand enger dan verwacht. Voet voor voet, niet opzij kijken en doorgaan. Halverwege is het uitzicht naar alle kanten prachtig. Schrijlings met de benen aan beide zijden van de rand een afwachten tot de zon boven de bergen tevoorschijn gaat komen. Vanaf dat moment zijn de kleuren nog intenser en brengen de schaduwen een extra dimensie aan het lijnen spel. Ogen te kort en de hoge onhandige zit helemaal vergeten. Prachtig. Uiteindelijk toch voorzichtig naar beneden. Overwinning en een niet te beschrijven beloning rijker.
Na een warm ontbijt op locatie verder over de opgedroogde rivierbedding de vallei in.
Dead vlei. Overstappen op safari jeeps die het uiterst mulle zand aankunnen. Onderweg het cadeautje: een Oriks op het scherpst van het duin met de blauwe lucht als achtergrond en het zand opstuivend achter zijn poten als hij ervandoor gaat. Duidelijk dat het hier vochtiger is. Soms stroomt de rivier hier vol. Het meeste vocht wordt aangevoerd vanaf de oceaan door de lucht. Dead vlei is de oudste en op 1 na vochtigste woestijn op de wereld. Bomen met groen blad, bloemen en meerdere diersoorten profiteren hiervan. Regelmatig dan ook 1 of meerdere Oriksen en kleine impala's in beeld. Het laatste kwartier wandelen de zandwal over en de dode bomen van deadvlei op een witte ingedroogde bodem doemen op. Een surrealistische aanblik. De zwarte silhouetten op de witte kleiplaten als ondergrond, hier 700-1000 jaar dood staand. Zandduinen belemmeren het water tot op deze plek te komen. Voor het fermenteren is vocht nodig dat hier volledig ontbreekt. Boom en wortels zijn hierdoor intact gebleven. Alleen de wind heeft de bast van deze acacia’s volledig verwijderd.
Met de jeep terug, nog de nodige Oriksen op foto en film,
uitleg van een locale “gids” over de vallei, het ontstaan en wat we zien.
Uitermate leerzaam. De temperatuur is ondertussen aangenaam gestegen.
Met de truck op pad naar de volgende bestemming. Park uit, een nieuwe lange weg op. Laatste 30 km fietsen is voor de echte diehards. Slechts 5 stuks. In de truck is het rustig genieten van de omgeving. In afwezigheid van mensen hebben de dieren het land ingenomen. Regelmatig overstekende Oriksen, een kudde steenbokken, zelfs een neushoorn duo staat ons vanaf enige afstand te bekijken.
Het hevellandschap is er een van de Tafelbergen. Grote farm ruim van de weg met tegenoverliggend tegen de heuvelwand en onder een prachtig grote Tafelberg, een rij mooi uitziende overkappingen. Campsite D’Urban, onze locatie voor de nacht. Prachtig aangelegd, plekken voor twee tenten met bijbehorende “badkamer” en overkapping met uitzicht over het dal. De douche is heerlijk warm en heeft een “open” raam. Hierdoor is het uitzicht al douchend een prachtige zonsondergang. Helaas is er een sterke koude wind die het warme water van de douche wegblaast en kippenvel veroorzaakt.
De eigenaar van de Campsite en de enorme farm levert versgebakken brood, zelfgemaakte jam en overal een praatje. Als 28 jarige Zuid-Afrikaan naar Namibië getrokken. Land en koeien gekocht, langzamerhand steeds meer olijfbomen geplant. Verrassende groei en vruchtbaarheid blijkt er hoog boven in de bergen, aan het oog onttrokken. De koeien zijn er inmiddels een paar duizend geworden met 14 oppassers (lui volgens de farmer en zuid Afrikaans sprekend, “verstaan ze in elk geval het vloeken om de luiheid te bestrijden”???). Vlees verkoop en export hebben deze man vermogend gemaakt. (campsite en in de toekomst enkele luxe bungalows: hobbyisme!).
Na een heerlijke, maar vreselijk late Thaise maaltijd de
tent in. Koude nacht, ondanks alle aangetrokken kleding.
Niet gefietst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten