Afscheid van de tent met vroeg in de ochtend een lichtvoetige galop langszij. Klein springbokje? Afscheid dat typerend is voor deze reis door een land waar het wild de vrije hand lijkt te hebben. Vertrek voor op schema. Grote verzameling rond de receptie, het enige Wifi punt sinds dagen.
Kans om nog even uit te stappen bij een bijzondere
benzinepomp, annex museum, annex restaurant annex…. nog veel meer. Ogen te
kort. Aan het begin van de oprit lijkt Puk van de Petteflet zijn kraanwagentje
te hebben geparkeerd.
(Te) snel weer verder. Voorlopig onverhard met de hobbels en
kuilen die ook op de fiets zo duidelijk waren. Grootste problemen onder aan de
helling, snel door naar boven dus behoorlijk afgeremd. Weer de noodrem van de
truck. Een grote Kudu met prachtig gekrulde hoorns meent vlak voor de truck te
moeten oversteken, springt hoog en elegant over de afrastering langs de berm om
snel in de verre verte te verdwijnen.
Door een groene vallei met moderne palmboomplantages, een
groot stuwmeer en sluizen. Struisvogels langszij.
Over op asfalt, smal en met heel veel sterke zijwind. Kaal,
droog en vlak. Toch vele kleine viaductjes onder de weg en het eenzame
draadloze spoorlijntje dat met de weg meeloopt. Ogenschijnlijk zijn er ook
tijden met grote stromen water.
Bij Keetmanshoop geclusterde woonwijken met veel golfplaat. Hoog boven alles uit de lange palen met verlichting als in een voetbal stadion. Ghetto is het beeld dat dit oproept. De bevolking is deze reis niet echt in beeld geweest. Helaas is de indruk die er wel is ontstaan, een indruk van een weinig trotse, weinig actieve bevolking. Alles gelaten laten zoals het is en mogelijkheden tot vooruitgang vaak aangeboord door buitenlandse geldhebbers?
“Plasstop” bij een groep schamele hutjes aan de zijkant van
de weg. Bijna niet menswaardig om in te leven. Kleine kinderen voor het hutje
en een aantal houtsnijwerken voor de tent te koop aangeboden. Het (vracht)
verkeer vlak voor de hutjes langs. Triest.
Als tegenstelling door Mariental, een ontwikkelde plaats met degelijke huizen, tuinen, straten en benzine station met een Wimpie. Nog even en de lunchpauze dient zich aan. De laatste (o.a. bieten)salades en andere restjes.
Meer groen, meer auto’s, meer huizen. Windhoek bereikt. Energie over, gelijk koe bij de hoorns gevat en de fiets ingepakt in de kartonnendoos die sinds het vorige verblijf in dit hotel is achtergebleven en ondanks de doorgemaakte stortbui nog prima dienst kan doen.
In
de avond met champagne afscheid genomen van een prachtige vakantie en van onze
rots in de branding Paul (Bundi). Zebra, Kudu en gemsbok gegeten, waarvan de laatste
zeker de lekkerste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten