Nog voor half 8 op de fiets de volgende dag gestart. De wind is gaan liggen, 24 graden. Het begin is verraderlijk, weliswaar stijgend, maar glad geasfalteerd. De uitdaging volgt snel: 1,5 km onverhard van de meest belabberde kwaliteit met daarin een stijging van ruim 800 meter. Voor het eerst het kleine blad gebruikt. Gestaag ronddraaien en eigenlijk valt het dan gewoon mee. De beloning is de moeite waard. Vanaf het dak van de wereld een overzicht over een ongekend berglandschap. Rotsen, geen zichtbare begroeiing, indrukwekkend. Eigenlijk begint pas dan de uitdaging. Aanhoudend stijgen en dalen op het dak van die wereld. Prachtige landschappen, maar ook een voortdurend hobbelend en stotend concentratie probleem. Een inspannende, maar ook uitdagende bezigheid.
3 etappes van 20km, lunch en fiets op de truck om na 30 km
het beroemde kleine oord Solitair te bereiken. Welkom geheten door een
verzameling antieke autowrakken, een lodge, een kleine protestantse kerk, een
banden werkplaats en een Amerikaans ogende benzinepomp waar een groep stoere,
dik ingepakte Duitse motorrijders de tank laten vullen. Onze tank wordt gevuld
in het bijbehorende restaurant met bakkerij.
In een paar uur met de truck naar de campsite Sesriem, net voorbij de toegang tot Sossusvlei (Namib
Naukluft Desert), zodat er morgen een uur eerder vertrokken kan worden naar de
zonsopkomst op Duin 45. Supergrote campsite (nationaal eigendom) met prima
sanitaire voorzieningen en een rondwandelende Oriks. Ook hier het rondstuivende
zand. Dit keer rood van kleur.
Gefietst: 61 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten