Alles schoon, bus, kleding, fiets en fietsers. Met de bus
het eerste stuk van de reis. Koud, nevelig en weinig zicht. Afdalen langs de
kust richting Walvisbay. Onderweg een dode walvis op het strand en voorbij
Walvisbay een groot gebied met kleine gele duintjes die kommetjes gevuld met
water vormen waar grote hoeveelheden witte flamingo’s uitgebreid gebruik van
maken.
Het asfalt van de weg wordt zand. De suggestie al in de
woestijn te zijn geweest wordt wel even teniet gedaan, Namib Naucluft dessert.
Helemaal niets dat hier nog groeit, behalve herinneringen. Zand, zand en nog
meer zand. Dwars erdoorheen. Een eindeloos lijkende zandweg met een grote
variatie aan hobbels, kuilen, keien, richeltjes en wasborden. Vaak van elkaar
gescheiden door een bijna niet door te ploegen walletje van los zand.
Inmiddels is de zon wakker en staat meedogenloos aan de helder blauwe hemel. 35+ graden is geen probleem. Een warme wind in de rug vormt het voordeel van de dag. 4 etappes van 20 vormen de indeling. Het is steeds weer een verlangend uitkijken naar de truck die vrijwel altijd al op kilometers te zien is. De route gaat gestaag omhoog. Steeds meer rotsachtige bergen doemen op. Kaal, droog. Een onwaarschijnlijke beleving om hier als fietser doorheen te trappen. De regelmatig passerende witte jeeps veroorzaken grote witte stofwolken. Adembenemend, maar dan anders. Verbaasd wordt er gekeken, een duim, of zelfs gestopt om de passagiers uit te laten stappen voor het maken van foto’s van die maffe fietsers.
Na het laatste zware klimwerk wordt de plaats voor het tentenkamp bereikt. Nog te vroeg om hier illegaal te kamperen, dus in de schaduw van de truck de vocht- (biertjes) en zout- (chips) balans weer op peil brengen. Uiteindelijk de tenten op een plaats. De wind heeft vrij spel, het zand is zwart. In korte tijd zit dan ook alles onder, binnen en buiten. Niets is meer schoon, ook neus en oren niet. Oeverloos voldaan!
Gefietst: 77 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten