Wekker om 6 uur. Spullen pakken, inleveren en ontbijten. Verrassing: voorband compleet leeg. Voor het eerst latex in de banden en voor het eerst een lekke band. Goed voor het vertrouwen! De eerste in rij en daarom snel een nieuwe band gelegd door Paul, onze chauffeur.
Gezonde spanning bij iedereen. Duidelijke toespraak van Pascal: Tijd is de bepalende factor voor vandaag. Twee landsgrenzen met een volkomen onvoorspelbaar oponthoud. Passage door een groot natuurgebied: Zambesi National park). In 2 groepen fietsen, nooit alleen!! Volgwagen, of truck achter elke groep. 75 km door een voor ons volledig nieuw landschap: warm, dor en droog.
Ogenschijnlijk allemaal dood, maar bij naderinzien juist net ontspringende knopjes aan de struiken en bomen die ook zonder blad soms mooie silhouetten vormen. Sommige bomen zijn al prachtig groen, een totaal andere aanblik (zomer is net begonnen, lente bestaat uit 1 dag). Het weinige verkeer, mooie nieuwe vrachtauto’s en busjes, houdt uitermate goed rekening met ons als fietsers. Plots tussen de struiken in de berm toch die grote reus, een olifant, even dreigend wapperend met de grote flaporen. Wegwezen.
Keurig op tijd aan de Botswaanse grens.
Rituelen en formaliteiten en een stikt “no pictures”. Reinigingspoortje, temperatuur meten, handen desinfecteren, PCR test controle en bij het volgende loketje paspoort controle, met de hand registreren van een hele riedel aan persoonsgegevens, stempelen en een biljetje. Op de fiets, biljetjes controle en via een stukje niemandsland op naar de desinfectie mat voor de schoenen en een compleet bad voor de fietsen. Opnieuw PCR controle en in het volgende gebouwtje het paspoort en de stempels. Via de poort Botswana in, om er even later een heerlijke lunch rond de truck te nuttigen. Voor het eerst alle fietsen op de truck en wij erin. Even puzzelen, maar de klus wordt geklaard.
Door het Chobe nationaal park, waar een prachtige kudde zeebra’s
rustig aan het grazen is op een heel beperkte afstand.
Grensovergang naar Namibië met dezelfde rituelen. Prachtige
Maribu’s iin het niemandsland tussen de beide landen.
Vlotte passage van de grensovergangen aankomst in Namibië,
wat gelijk ook een stuk groener lijkt met geitenkuddes en af en toe een groente
akker. De Caprivi strook. Plots busstop, allemaal eruit en ontvangen door een
groepje in OK pakken gehulde mannen en vrouwen met de lanzen van hun containers
met “onkruidverdelger” in aanslag. Wij
uit de bus gedirigeerd en in keurige rij soppend over een “gore”mat met
desinfectie materiaal. Bijna bij de campside blijkt de bus hoger dan de takken
en laaghangende elektriciteitsdraden. Ondanks alle aanwijzingen en manoeuvres
toch even een knetterend vuurwerk: kabels geraakt.
Gefietst: 72,2 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten