Dag 4 Mandalay - Myinmu

Enerverend, verrassend en vol afwisseling. 6.30 uur precies worden de fietstassen naar beneden gebracht. Een kwartier later op pad de drukte in. Alles al druk in beweging. Het wemelt van de monniken met hun glad geschoren hoofden:  groot, klein, jong, oud, alleen of soms in hele schoolklassen. Allemaal uitgerust met hun - vaak zilveren – bowl voor het in ontvangst nemen van hun “bedelwaar”,. Alle kleuren roze, rood en oranje zijn vertegenwoordigd.

Al snel de Mahamuni Pagoda bereikt, waar we eigenlijk langs willen fietsen, helaas, kaartje kopen is een verplichting en dat wordt gelijk een ommetje. Dan ook binnen kijken.

Tussen alle kramen en gouden ornamenten door leiden de gangen naar het centrum met daar zwaar bewaakt een gouden Boeddha waarom heen een selecte groep mannen zich verdringt om waar het ook maar kan  kleine plaatjes bladgoud tegen de inmiddels zwaarlijvige Boeddha te plakken. Aan alle 4 zijden, op veilige afstand mensen in devote houding het geheel aanschouwend. De schatkist van Myanmar.  Via Amarapura  naar het Thauktaman meer met daarover de alom bekende  U-Bein-Bridge. Ondanks het heiige weer toch een mooi zicht, zeker met het op een mini eilandje poserende bruidspaar ervoor.

De weg vervolgen, drukke grote straat met steeds dichter op elkaar manshoge luidspreker boxen waaruit luid schallende vrolijke muziek de wereld in word geblazen, terwijl de weg aan alle kanten geflankeerd wordt door een “erehaag”van mensen met de grote zilveren schalen voor het in ontvangst nemen van giften van de passanten. Soms dansen de papieren zwarte olifanten tussen deze laatsten door.

Na een kop thee (lees: koffie melk met suiker en een scheutje bruin vocht), de uitdaging aangegaan en de kilometer lange grote stalen brug over de Irrawady rivier over en op naar Sagaing Hill. Helemaal de moeite waard, ook de uitdaging van de klim met stukken meer dan 20% stijgen. Een immense verzameling wit - gouden pagoda’s. Opleidingsscholen voor monniken die we in alle uitvoeringen zien, een monniken ziekenhuis en als “toppunt” de Pon Nyan Shin Paya met de ruim 30 meter hoge gouden Boeddha. Even nog fout gereden, helling op die te stijl bleek om op de fiets te kunnen blijven zitten. Reddende engel: een vriendelijke Monnik die even de fietsrem kwam inknijpen om het mogelijk te maken af te stappen.

Mooie toegift, zonder al die drukte als bij de Pon Nyan.

Na 35 km de drukte verlaten en tussen de prachtige landerijen en kleine dorpjes door. Schitterend groen rijstvelden met palmbomen, kleine witte reigers, een ijsvogeltje en vooral ook heel veel ossen, ossenkarren, ossen op het land en ossen over de weg.

Prachtig, slechts een enkele auto gezien. De lucht is opgeklaard en de temperatuur gestegen naar 35 graden. Extra drinken en een zak chips.

Schuilen voor een enorme tropische regenbui, net voor de route zich voortzet over een schitterende, gravelachtige dijk langs de Irrawady. Helaas blijkt het materiaal van deze dijk niet bestand tegen regen en net over de helft van de beoogde 10 km verandert het wegdek in een immense glibberende taaie drap waar niet over te fietsen is. Banden worden ingemetseld tegen de spatborden, remmen onzichtbaar en wijzelf duwend en sjorrend op een stel glibberschoenen met plateaux zolen van rode smurrie klei.

Eigenlijk niet te doen, maar teruggaan is ook geen optie, de rivier moet over gestoken worden. Uiteindelijk lost het zich wat op, kunnen we voorzichtig verder. Net voor de volgende hoosbui de kade van de Irrawady bereikt, schuilen geblazen en pas in het donker op een grote sloep staand met de fietsen de brede rivier over, het donkere dorp in. Met behulp van 2 vriendelijke jonge vrouwen op een scooter het guesthouse bereik. Over de kwaliteit even niet zeuren, er staat een bed en er is een douche. Heerlijk gegeten en supervoldaan in ons eigen slaapzakje vroeg onder de wol.

Enige ZORGPUNTtje: hoe krijgen wij de fietsen weer schoon????

Gefietst: 92 km.