De weg vervolgen, het spoor over. Trein op komst. Driftig trekt een dame een rood-wit harmonica rekje voor het verkeer door, was er nog aan. Plaatst zich midden op de rails, groen vlaggetje omhoog en de trein zet gang. Handwerk, ook hier. Tot 4,8 km gaat het goed. Op dat punt de “crocodile bridge over. Nergens te vinden, vol midden op de markt beland en genoten.
De zoektocht naar de krokodillen brug levert in eerste instantie niets op, het klooster dan. Na veel vragen, bochten en nog eens vriendelijke, niet Engelssprekende mensen aan te spreken, ineens de krokodillen brug. Helaas van welke kant. Het helpt niet verder, maar uiteindelijk wordt na een heerlijke dwaaltocht, het oude houten Shwe In Bin Kyaung klooster bereikt. Wat een vriendelijkheid. Het leven van de 34 monniken hier bestaat uit mediteren. Uitgenodigd bij een van de monniken binnen om op de foto te gaan en de uitstalling aan offeranden te zien die klaar staan voor de viering van zijn 33e (?) verjaardag. Trots overhandigt biedt hij een uitnodiging aan om zijn verjaardag mee te vieren. Helaas zijn we dan niet meer in Mandalay. De uitnodiging in het prachtige Birmees gaat mee. Een bijdrage voor zijn verjaardag wil hij niet aannemen. Verder dolen, langs een kanaal waar veel vriendelijke mensen in armoede wonen, over een prachtige houten voet/fietsgangers brug. Kinderen met grote klossen touw waar een klein vliegertje aan wappert en uit eindelijk weer op de route belanden op de dijk(?) langs de Irrawady rivier. Ogen te kort hier wonen en werken mensen langs de kant van de straat op een wijze die wij ons niet voor kunnen stellen. Veel vriendelijkheid en rust, ondanks de erbarmelijke omstandigheden. Plaats om aan het einde van de rit terug te komen. Te voet en met de Camera. Om het volledig ommuurde paleis heen met als tussenstop een heel woud aan tempels, alles wit, goud en met (reuze) Boeddha’s. Inmiddels wordt het donker, feestverlichting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten