Dag 12 Thazi – Kalaw

Slapen onder een dekentje met Burberry print, het hoofd op een kussen dat net uit de mottenballen komt. Maar ook: de badkamer alles groen tot en met de toiletborstel toe. Zorg aan besteed.

De trein gaat een uur later, uitslapen dus. 6.30 uur staat er keurig onder doeken een ontbijt klaar, waarbij duidelijk rekening is gehouden met de westerse bezoeker: geroosterde witte boterhammen, gebakken ei, kaas (!),en jam. Ondertussen zijn de fietsen al klaargezet en kan in navolging van een kleine paard en wagen de weg naar het station gevonden worden. Onze gastvrouw en haar zoon zijn ons voor en effenen het pad over de letterlijke en figuurlijke obstakels die naar een plaatje in de trein leiden. Met de fiets het perron af, diverse rails over en het perron weer op. Sterke mannen hijsen de fietsen met bepakking en al de goederen wagon in, klem tussen de balen rijst.

In de rij, handgeschreven plaatsbewijzen met registratie van paspoortnummer. Plaatsen (Upperclass!) worden gewezen en afwachten maar. Gezellige drukte op het station.

De kleine vrouwelijke monnik die de vorige dag zo graag op de foto wilde, is driftig bezig het gebiedje rond haar bezittingen op het perron te vegen met een traditioneel bezempje.Even een trotse blik van herkenning.

De oude man wast tussen de rails zijn gezicht boven een kom water. Rondom een roedel pups die worden opgevoed en de rest van het water in de kom krijgen voorgezet. Moeder hond staat geduldig ten dienste van de hele meute.

3 jonge jochies vroeten langs de rails en verzamelen driftig kleine schatten in een potje. Niet voor te stellen wat hier al peuterend met een stokje de moeite waard zou kunnen zijn.

Het leven op het perron van Thazi.

De trein is van het Guus Meeuwes type “kedengedeng” en van links naar rechts, met piepende wielen over de rails. De zitplaatsen zijn luxe geweest, maar voldoen nog steeds. De Upperclass beschikt over stilstaande ventilatoren. Geen enkel probleem gezien de Arko (alle ramen kunnen (en zijn) open) in de hele trein heerlijk fris.

Mooie vergezichten en af en toe een stationnetje, waar druk geladen en gelost wordt. De bergen komen in zicht en langzaam neemt de stijging toe en de snelheid af. Smalle doorgangen, soms dicht langs uitgehakte rotswanden, soms dikke oerwoudachtige begroeiing,  takken schurend over het dak en soms spontaan via het raam naar binnen.

Na een stop op het perronnetje “Zig zag reverse” gaat de trein ook daadwerkelijk een heel stuk terug, staat stil, de wissels worden handmatig omgezet en de rit kan in de goede richting over een hoger gelegen spoor worden voortgezet. Te veel stijging ineens dus voor de trein, even steken. Dit ritueel herhaalt zich een aantal keer.

De perronnetjes zijn een kleur en geurrijke belevenis waar naast fruit complete maaltijden, bloemen, groenten en nog veel meer worden aangeboden. Een laatste lange, nauwe tunnel, Kalaw in zich.

Duidelijke welvaart met Engelse inslag. Stenen huizen en enorme hotels verspreid over een heuvelachtig landschap in een overdadig groen landschap met een rijkdom aan kleurrijke bloemen.

Fiets uit de wagon, spoor over klauteren en om de (Engelse) klok heen de heuvel op. De klim is de moeite waard, naast  het klooster, op de heuvel een prachtig hotel met mooie kamers. Open haard insite….en ja, hoe gek ook, als de zon onder is, is het hier echt koud.

Prachtige ervaring! Helaas hier afscheid van onze “cofietsers” Conny en Willy. Het was gezellig om elkaar steeds weer even te treffen en ( toch regelmatig dezelfde) ervaringen te delen en af en toe samen even lekker te eten.

enne……ook vanavond weer een feestje (afsluiting van een festival en vuurwerk)

Afgelegd per trein 102 km, 1604 hoogte meters

Gefietst: 10 km