Weer een dag om met veel plezier op terug te kijken.
De
nacht is kort en onrustig. Het “geluk”is met ons, de 7 days prayer, we zitten
er midden in. Pindaya is verdeeld in 12 kleinere regio’s, die allen voor zich 7
dagen 24 uur luid en duidelijk gebeden het luchtruim insturen, die in de stille
nacht op volle kracht over het meer onze slaapkamer binnen zeilen. Nee, het
houdt niet op! Ook tijdens onze tocht over de heuvels deze dag zullen de gebeden
vanuit verschillende hoeken ons bereiken. Zal het nog wennen voor we vertrekken??
8.30 uur, laat voor ons, maar prima tijd, staat niet onze
afgesproken gids in de lobby, maar een vrouwelijke gids en haar “hulpje”. De
uitstekend Engels sprekende gids is ziek (?). Al snel blijkt dat de nieuwe gids
heel erg haar best doet, maar het beetje Engels dat er gesproken wordt is vaak
nauwelijks te begrijpen, vragen van onze kant zijn helemaal abracadabra. Toch
komen we er wel uit Later blijkt deze gids de echtgenote te zijn van de
oorspronkelijke gids.
Ook met het regelen van de boot op Inle lake een soortgelijk
verloop: bootsman en boot bespreken en de volgende dag met zijn “broer (er zijn
er ws. vele met allen andere vader en moeder)” op stap gaan.
Pret niet gedrukt, het wordt een super dag, over smalle,
kleine paadjes om hoog, soms wat trappen en
Enkele natuurlijke grotten met opnieuw mooie Boeddha beelden en
zelfs achter alle beelden verscholen een nauwe doorgang tot een celachtige
holte in de grot, gebruikt door monniken om te mediteren en te slapen.
Kleine dorpjes en verschillende, hoog, op rotspunten gelegen
pagodes. Waarom zoveel?? Elk dorp, hoe klein ook heeft een eigen Pagode en
Boeddha beeld, uit eigen middelen en met eigen kracht neergezet. Inwoners,
monniken, tempels en Boeddha beelden lijken in Myanmar te strijden om wie het
hoogste aantal scoort.
De uit- en vergezichten zijn prachtig, het meer voor ons
hotel wordt steeds kleiner.
Cirkelend om de heuvels, stijl omhoog tussen de
theeplantages, wordt het hoogste punt bereikt: net boven de 1800 m.
Hier wacht
een voortreffelijke lunch bij de dorps woordvoerder thuis. Het eten in Myanmar wordt
duidelijk gekenmerkt door een grote hoeveelheid en zeer gevarieerd aanbod aan
groeten en smaakmakers, die veelal op een heerlijke wijze worden klaargemaakt.
Het dorp in dit geval bestaat uit 20 huizen en de dorps woordvoerder vergezeld ons
vanaf de lunch. De rol van gids neemt hij over als door de dichte begroeiing
over roestrode smalle paadjes, soms glad, soms trapsgewijs of over rotsen, de
weg naar beneden moet worden gevonden.
Eerst nog kennis vergroten over thee. De zwarte thee wordt
door 5 vrouwen zitten op de grond gesorteerd. Veel nadrukkelijker aanwezig: de
groene thee. De struiken voor de groene thee onderscheiden zich door hun mooie oude
stam, ontstaan door hun leeftijd: meer dan 100 jaar oud.
Kijkje in de nu
stilstaande fabriek die in de maand april met 7 werknemers 100 kg thee
verwerkt, die o.a. ook naar Thailand en Duitsland wordt geëxporteerd.
Onvoorstelbaar wat hier gebeurt vrijwel zonder elektriciteit. Draaien, drogen,
sorteren, allemaal op de minuut precies en met de hand. Hete lucht voor het
“schrik” drogen van de theebladen wordt
gegenereerd door het stoken van hout en een soort reuzen föhn die door werkt door
energie geleverd door zonnepanelen.
Zonnepanelen die hier in de elektriciteitsloze
gebieden van Myanmar een uitkomst zijn en overal op en bij de huizen worden gezien.
Lekker thee gedronken en als cadeautje een mooie zak groene thee mee.
Onderweg naar beneden opnieuw door de thee plantages, veelal
de zwarte thee. Sporadisch een plukker of het bewerken van het land, maar ook de
kleine bloemetjes aan de theestruiken, met een heerlijke geur en zoete smaak.
Hoe
rijk is dit land dat war je ook bent er altijd wel een boom, of een struik in de
buurt blijkt te staan die iets eetbaars levert. Al afdalend, in de buurt van het
meer, komen ons de prayers al tegemoet.
Superdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten