“Busje komt
zo”
De uitdaging aangaan, vandaag terug naar het Inle lake met:
jawel het openbaar vervoer. Bus bewijs geregeld door de jongen van het hotel en
wij om 5.45 uur klaar voor het ontbijt. In de lobby van het hotel liggen 2
hotel medewerkers nog op matjes te slapen, de zon kleur de lucht boven het meer
mooi rood oranje, de lucht is koud. Opvallend: het grote hotel wordt gerund
door een stel jonge knapen, overdag ondersteund door een al even jong, maar
beter Engels sprekend meisje.
Het ontbijt: 2 geroosterde witte boterhammen (de rooster
wordt met een tandenstoker “aan” gehouden), een veeg boter en een paplepeltje
zielig licht rode jam. Niet zeuren, de koffie is goed en er wordt veel voor ons
gedaan.
6.15 uur: “het busje” een arbeidersbusje anno 60er jaren en
ja, stopt voor de deur van het hotel, al voor een groot deel gevuld met lokale
mensen. Tegen het plafond zijn keurig de plaatsnummers geplakt: beperkt tot 12
plaatsen. Over de hoeveelheid bagage wordt niet gerept. Een iel mannetje in
rode hoedie, muts strak om het hoofd, gaat ons voor op een scootertje. Rondgang
door het stadje en plaatsen vullen. Alle tijd. Opvallend dikke vesten en dikke
wollen mutsen met allerlei vormen van versierselen. Uiteindelijk alle plaatsen
vol, fase 2: opladen op het dak. Op verschillende plaatsen worden grote dozen
en zakken afgeleverd die goed vastgesjord een plaats krijgen boven ons hoofd. 3
kwartier later lijkt alles compleet en wordt de smalle, vol gaten en kuilen
(hoofd-)weg ingeslagen. Langzaam veranderen de laaghangende nevel flarden in
een heiige grijze massa en ziet het er alles behalve aantrekkelijk uit. De
chauffeur zit te dutten en vergeet ons op de juiste plaats uit te zetten. De
oplettende medereizigers zorgen ervoor dat het terug te lopen stuk beperkt
blijft tot 1 á 2 km.
Volgende stap: de tuk tuk met open achterbak en dat is
echt koud bij dit weer, maar het doel wordt bereikt: de botenaanlegplaats van
Nyaung Schwe. Nog steeds dicht in de nevel en koud (wij ook), eerst koffie op
het dak terras. Prachtige koffie kopjes, om zo mee te nemen , maar te klein om
het extract dat erin zit te verdunnen. Wij wakker en ja hoor, de zon ook.
Zo een boot gevonden en het meer op. Opnieuw prachtig, weids
en mooi met de doorkomende zon, de (eenbenige) vissers en vandaag vooral lokaal
verkeer. Staan op 1 been in een smal wiebel bootje, andere been om de peddel,
peddelen en ondertussen een visnet leeghalen, kunst op zich.
Het hele meer over, inmiddels in een lekker zonnetje, de
vaarweg door met de kleine niveauverschillen en bochten, richting Indein en de
Schwe Indein Pagode .
In tegenstelling 2 dagen geleden is het helemaal rustig
met slechts een enkele toeristenboot. Geen 5 dagen(toeristen)markt dit keer en
een totaal andere, plezierige omgeving. Een langzaam oplopende lange
overkapping door tot aan de Pagode om vervolgens stil te staan bij de
overweldigende aanblik van een enorme hoeveelheid tempels in mooie punten. Vele
in vervallens taat, maar ook een enorm aantal wit en goud met belletjes aan hun
“mutsen” klingelend in de zon. Prachtig! De Shwe Indein Pagoda en de ruïnes van
Indein zijn de overblijfselen van honderden tempels die eeuwenlang bedekt
geweest zijn met een dikke laag vegetatie. Sprookjesachtig mooi, ogen tekort.
Na een eerste rondgang vol verbazing, laten we alles over ons komen en nemen
het aanbod van 2 Scooter jongens aan, om achter op de scooter te stappen en ons
over een steile weg en een kokkelend bergpaadje naar het uitkijkpunt te laten brengen.
Mooi overzicht over het geheel, er tussendoor wandelen is indrukwekkender.
Later dan verwacht met de boot weer terug (1,5 uur), taxi geregeld
om terug te komen naar Pindaya. Bus lijkt er niet terug te gaan. Zelfde weg als
de ochtend ( en 2 dagen geleden op de fiets), nu nog mooi in de zon. Grote kudden
met koeien, heel veel jonge kalveren komen ons op verschillende plaatsen tegemoet.
Wat ook nu weer opvalt: de rijen bijenkasten her en der op het
land, maar ook de van plastic zeilen gemaakte tentjes, waar hele gezinnen op een
nomadenachtige wijze lijken te leven, vaak in de berm naast de weg. Een rek met
literflessen benzine, blinkend in de zon,
lijkt een bron van inkomsten.
Nog voor zonsondergang terug in het hotel waar de opwachting
is: “welkom back again” met een brede grijns.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten