Dag 24 Ywangan – Kyaukse

Toch wel wat spanning. “Enerverend en avontuurlijk” met heel veel stijgen, uitdagend dalen en stofmaskers volgens de route beschrijving. Stevig ontbijt en gewoon op pad.

Al binnen 5 km de eerste stijging en kennismaking met de onverharde weg in het traject. Althans dat zou zo kunnen zijn. Inmiddels weten we beter. Na 10 km en straf klimwerk tot 12% en de nodige haarspeldbochten is het nog even een korte flinke kuitenbijter voor het kleine altaartje op het hoogste punt wordt bereikt: 1487 m. Even bijkomen en verder. Per saldo naar beneden, maar natuurlijk de afwisseling met de nodige klimmetjes.

Na 20 km de echte kennismaking met de onverharde Birmese weg: één groot keien veld met kuilen, hobbels en héél veel stof. Dankbaar gebruik maken van de mondkapjes. 

De weg hobbelt en klotst met behoorlijke afdalingen via haarspeldbochten naar beneden. Passerende auto’s toeteren al in de verte, zijn even te zien en veranderen vervolgens in een stofwolk, ook al wordt er bijna stapvoets gereden. De hele omgeving heeft 1 kleur, die van het stof. 

Laveren over de weg, de beste route zoekend. Vooral staande naar beneden, handen aan de remmen en regelmatig even stoppen om de spanning van armen en handen te ontladen, maar ook om te genieten van de toch wel prachtige uitzichten op de omliggende ruige bergen, tot op de top groen begroeid. Naar beneden is de kronkelende weg soms mooi te volgen. Wat kleine klimmetjes tussen door, eigenlijk een fijne afwisseling in het benenwerk. 18 km lang is deze onwerkelijke tocht. Als dan het wegdek weer verandert in asfalt, hebben wij inmiddels ook de metamorfose naar een fietsende stofwolk ondergaan, het zit echt overal! 

De nog volgende haarspeldbochten in de afdaling zijn een verademing. Dalen toot 200 meter, om vervolgens via een licht heuvelachtige weg de trip te vervolgen. Onwerkelijk en niet na te vertellen, gelukt, best een beetje trots op.

De weg loopt nog mooi tegen de bergwand aan met rechts een paar rotsachtige bergen en de Zawgyi rivier. Mooi om te fietsen. Gelijk fietsen wij de Shan regio uit om weer terug te keren in de Mandalay state. Zoals zoveel dagen dwarrelen overal om ons heen de mooie gekleurde vlinders, groot, klein en vooral allemaal even druk bewegend en onvoorspelbaar. Fotograferen is geen optie, maar het is heerlijk om te zien en er zomaar tussendoor te fietsen.

Toch al om 15 uur bij een heerlijk hotel, waar de kerstboom in de hal ons tegemoet schijnt. Het lijkt duidelijk te zijn welk een tocht wij achter de rug hebben. De tassen gelijk naar de kamer gebracht, onze fietsen worden in de hoek van de lobby geplaatst en nog voor de dringend noodzakelijke douche beurt een feit is, wordt er een groot bord vers gesneden fruit op de kamer bezorgd. Heerlijk!!!, schot in de roos.

Gefietst: 85 km Totaal stijgend: 662 m, dalend: 1840 m.

Dag 23 Pindaya – Ywangan

Fietsen geblazen vandaag, heel wat stijgen en dalen staat op de planning. 7 uur ontbijt, een buffet ditmaal met een ruime hoeveelheid gasten. Nog fris is het. Grote verschillen in temperatuur tussen dag en nacht. In de middag stijgt het kwik tot boven de dertig graden, in de nacht bij het klooster net 300 meter boven ons heeft het gevroren.

Nog niet warm gefietst of de eerst uitdaging dient zich aan een lange onregelmatige klim van 15 km. Onze Hollandse fietsbenen hebben het aardig te verduren. Max stijging 15% en uiteindelijk bereikte hoogte: 1540 m.

De vergezichten zijn mooi, evenals de wegen zelf: soms hele “geluidswallen van gele bloemen aan beide zijden, een ander veel vlakker en rechter stuk ruist de wind heerlijk door de enorme rijen eucalyptusbomen die aan beide zijden van de weg staan.

Na 25 km de Main Ye Tha Khin Ma Mountain Tempel ( “dapper vrouwen berg”). De berg waar een Shan dochter heen vluchten om aan een huwelijk met de koning te ontkomen. Hij volgde haar, waarop ven de berg afspringen de enige mogelijkheid bleek om aan het huwelijk te ontkomen.

Shan is de regio waar wij al geruime tijd in vertoeven. Myanmar kent ca 135 etnische groeperingen. De vraag aan de gids naar de kenmerken van de mensen in de Shan regio: Shan kent alles door elkaar, een mis van etniciteiten die ook onderling trouwen. Volgens haar “New Myanmar people”.

Naast prachtige natuur natuurlijk de landbouw, grote hoeveelheden kool geoogst en vooral op vrachtwagens vervoerd. 

Een groot aantal koffie plantages passeert de revue.

Lunch in een klein dorpje. Nog een staaltje van gastvrijheid: elke vrijwel elke maaltijd wordt vooraf gegaan door een kop soep van het huis. Soms een grote kom met 2 lepels, vaak 2 kleinere kommetjes en leeg betekend ongevraagd bijvullen. Ogenschijnlijk onschuldig smakelijke heldere bouillon. Let op: even roeren, schepje onderuit…. er blijken stiekem kleine zwarte korreltjes te zijn die er op zitten te wachten een keel te mogen kriebelen, zodanig dat een hoestbui niet te voorkomen is. Altijd denk ik dat er iemand stiekem om een hoekje zit te wachten tot die vreemdeling er weer instinkt. Lachen in het vuistje? Maar niet getreurd, het andere, door ons inmiddels zeer gewaardeerde gebruik is de thermoskan met heerlijke, warme groene thee. 2 kleine kommetjes, vaak nog in een schaaltje met water. Niet alleen om kriebel te blussen, zeker ook de dorst kan er uitstekend mee gelest worden.

Lunch zelf: gebakken rijst met groenten en kip, gebakken eitje er boven op, schaaltje vers gesneden groenten erbij. Dit alles voor 2 personen tegen de prijs van..jawel 2,40 euro.

De tocht voert verder met nog een heel aantal flinke stijgingen en soms heerlijk lange afdalingen. De benen hebben het te verduren en ook morgen zal het een stevige dag worden.

Uiteindelijk na de laatste klim nog voor 15 uur in ons hotel. Voor het eerst vraagtekens bij het bed en hygiëne. Even niet moeilijk doen en gewoon slapen. Het avondeten is in elk geval heerlijk.

Nog een mooie verrassing: even een bezoekje aan de lokale tempel met een mooie rij boeddha beelden die gelijk vergeten worden bij een kleine wandeling (zoals gebruikelijk op blote voeten) rond de tempel: een grote verzameling prachtige grote vlinders (tot ca. 12 cm), torren, kevers ( o.a. een neushoornkever), sprinkhanen en salamandertjes lijkt bezit genomen te hebben van het gebied rond de pagode met het Boeddha beeld.  Helaas zijn er ook een heel aantal dood. Tikkeltje luguber, wel mooie foto’s.

Gefietst: 63 km 972 m stijgend.

Dag 22 Inle lake

“Busje komt zo”

De uitdaging aangaan, vandaag terug naar het Inle lake met: jawel het openbaar vervoer. Bus bewijs geregeld door de jongen van het hotel en wij om 5.45 uur klaar voor het ontbijt. In de lobby van het hotel liggen 2 hotel medewerkers nog op matjes te slapen, de zon kleur de lucht boven het meer mooi rood oranje, de lucht is koud. Opvallend: het grote hotel wordt gerund door een stel jonge knapen, overdag ondersteund door een al even jong, maar beter Engels sprekend meisje.

Het ontbijt: 2 geroosterde witte boterhammen (de rooster wordt met een tandenstoker “aan” gehouden), een veeg boter en een paplepeltje zielig licht rode jam. Niet zeuren, de koffie is goed en er wordt veel voor ons gedaan.

6.15 uur: “het busje” een arbeidersbusje anno 60er jaren en ja, stopt voor de deur van het hotel, al voor een groot deel gevuld met lokale mensen. Tegen het plafond zijn keurig de plaatsnummers geplakt: beperkt tot 12 plaatsen. Over de hoeveelheid bagage wordt niet gerept. Een iel mannetje in rode hoedie, muts strak om het hoofd, gaat ons voor op een scootertje. Rondgang door het stadje en plaatsen vullen. Alle tijd. Opvallend dikke vesten en dikke wollen mutsen met allerlei vormen van versierselen. Uiteindelijk alle plaatsen vol, fase 2: opladen op het dak. Op verschillende plaatsen worden grote dozen en zakken afgeleverd die goed vastgesjord een plaats krijgen boven ons hoofd. 3 kwartier later lijkt alles compleet en wordt de smalle, vol gaten en kuilen (hoofd-)weg ingeslagen. Langzaam veranderen de laaghangende nevel flarden in een heiige grijze massa en ziet het er alles behalve aantrekkelijk uit. De chauffeur zit te dutten en vergeet ons op de juiste plaats uit te zetten. De oplettende medereizigers zorgen ervoor dat het terug te lopen stuk beperkt blijft tot 1 á 2 km. 

Volgende stap: de tuk tuk met open achterbak en dat is echt koud bij dit weer, maar het doel wordt bereikt: de botenaanlegplaats van Nyaung Schwe. Nog steeds dicht in de nevel en koud (wij ook), eerst koffie op het dak terras. Prachtige koffie kopjes, om zo mee te nemen , maar te klein om het extract dat erin zit te verdunnen. Wij wakker en ja hoor, de zon ook.

Zo een boot gevonden en het meer op. Opnieuw prachtig, weids en mooi met de doorkomende zon, de (eenbenige) vissers en vandaag vooral lokaal verkeer. Staan op 1 been in een smal wiebel bootje, andere been om de peddel, peddelen en ondertussen een visnet leeghalen, kunst op zich.

Het hele meer over, inmiddels in een lekker zonnetje, de vaarweg door met de kleine niveauverschillen en bochten, richting Indein en de Schwe Indein Pagode . 

In tegenstelling 2 dagen geleden is het helemaal rustig met slechts een enkele toeristenboot. Geen 5 dagen(toeristen)markt dit keer en een totaal andere, plezierige omgeving. Een langzaam oplopende lange overkapping door tot aan de Pagode om vervolgens stil te staan bij de overweldigende aanblik van een enorme hoeveelheid tempels in mooie punten. Vele in vervallens taat, maar ook een enorm aantal wit en goud met belletjes aan hun “mutsen” klingelend in de zon. Prachtig! De Shwe Indein Pagoda en de ruïnes van Indein zijn de overblijfselen van honderden tempels die eeuwenlang bedekt geweest zijn met een dikke laag vegetatie. Sprookjesachtig mooi, ogen tekort. 

Na een eerste rondgang vol verbazing, laten we alles over ons komen en nemen het aanbod van 2 Scooter jongens aan, om achter op de scooter te stappen en ons over een steile weg en een kokkelend bergpaadje naar het uitkijkpunt te laten brengen. Mooi overzicht over het geheel, er tussendoor wandelen is indrukwekkender.

Later dan verwacht met de boot weer terug (1,5 uur), taxi geregeld om terug te komen naar Pindaya. Bus lijkt er niet terug te gaan. Zelfde weg als de ochtend ( en 2 dagen geleden op de fiets), nu nog mooi in de zon. Grote kudden met koeien, heel veel jonge kalveren komen ons op verschillende plaatsen tegemoet.

Wat ook nu weer opvalt: de rijen bijenkasten her en der op het land, maar ook de van plastic zeilen gemaakte tentjes, waar hele gezinnen op een nomadenachtige wijze lijken te leven, vaak in de berm naast de weg. Een rek met literflessen benzine,  blinkend in de zon, lijkt een bron van inkomsten.

Nog voor zonsondergang terug in het hotel waar de opwachting is: “welkom back again” met een brede grijns.

Dag 21 Pindaya tracking

Weer een dag om met veel plezier op terug te kijken. 

De nacht is kort en onrustig. Het “geluk”is met ons, de 7 days prayer, we zitten er midden in. Pindaya is verdeeld in 12 kleinere regio’s, die allen voor zich 7 dagen 24 uur luid en duidelijk gebeden het luchtruim insturen, die in de stille nacht op volle kracht over het meer onze slaapkamer binnen zeilen. Nee, het houdt niet op! Ook tijdens onze tocht over de heuvels deze dag zullen de gebeden vanuit verschillende hoeken ons bereiken. Zal het nog wennen voor we vertrekken??

8.30 uur, laat voor ons, maar prima tijd, staat niet onze afgesproken gids in de lobby, maar een vrouwelijke gids en haar “hulpje”. De uitstekend Engels sprekende gids is ziek (?). Al snel blijkt dat de nieuwe gids heel erg haar best doet, maar het beetje Engels dat er gesproken wordt is vaak nauwelijks te begrijpen, vragen van onze kant zijn helemaal abracadabra. Toch komen we er wel uit Later blijkt deze gids de echtgenote te zijn van de oorspronkelijke gids.

Ook met het regelen van de boot op Inle lake een soortgelijk verloop: bootsman en boot bespreken en de volgende dag met zijn “broer (er zijn er ws. vele met allen andere vader en moeder)” op stap gaan.

Pret niet gedrukt, het wordt een super dag, over smalle, kleine paadjes om hoog, soms wat trappen en

onderweg de meest prachtige uitzichten.

Enkele natuurlijke grotten met opnieuw mooie Boeddha beelden en zelfs achter alle beelden verscholen een nauwe doorgang tot een celachtige holte in de grot, gebruikt door monniken om te mediteren en te slapen.

Kleine dorpjes en verschillende, hoog, op rotspunten gelegen pagodes. Waarom zoveel?? Elk dorp, hoe klein ook heeft een eigen Pagode en Boeddha beeld, uit eigen middelen en met eigen kracht neergezet. Inwoners, monniken, tempels en Boeddha beelden lijken in Myanmar te strijden om wie het hoogste aantal scoort.

De uit- en vergezichten zijn prachtig, het meer voor ons hotel wordt steeds kleiner. 

Cirkelend om de heuvels, stijl omhoog tussen de theeplantages, wordt het hoogste punt bereikt: net boven de 1800 m. 

Hier wacht een voortreffelijke lunch bij de dorps woordvoerder thuis. Het eten in Myanmar wordt duidelijk gekenmerkt door een grote hoeveelheid en zeer gevarieerd aanbod aan groeten en smaakmakers, die veelal op een heerlijke wijze worden klaargemaakt. 

Het dorp in dit geval bestaat uit 20 huizen en de dorps woordvoerder vergezeld ons vanaf de lunch. De rol van gids neemt hij over als door de dichte begroeiing over roestrode smalle paadjes, soms glad, soms trapsgewijs of over rotsen, de weg naar beneden moet worden gevonden.

Eerst nog kennis vergroten over thee. De zwarte thee wordt door 5 vrouwen zitten op de grond gesorteerd. Veel nadrukkelijker aanwezig: de groene thee. De struiken voor de groene thee onderscheiden zich door hun mooie oude stam, ontstaan door hun leeftijd: meer dan 100 jaar oud. 

Kijkje in de nu stilstaande fabriek die in de maand april met 7 werknemers 100 kg thee verwerkt, die o.a. ook naar Thailand en Duitsland wordt geëxporteerd. Onvoorstelbaar wat hier gebeurt vrijwel zonder elektriciteit. Draaien, drogen, sorteren, allemaal op de minuut precies en met de hand. Hete lucht voor het “schrik” drogen  van de theebladen wordt gegenereerd door het stoken van hout en een soort reuzen föhn die door werkt door energie geleverd door zonnepanelen. 

Zonnepanelen die hier in de elektriciteitsloze gebieden van Myanmar een uitkomst zijn en overal op en bij de huizen worden gezien. Lekker thee gedronken en als cadeautje een mooie zak groene thee mee.

Onderweg naar beneden opnieuw door de thee plantages, veelal de zwarte thee. Sporadisch een plukker of het bewerken van het land, maar ook de kleine bloemetjes aan de theestruiken, met een heerlijke geur en zoete smaak. 

Hoe rijk is dit land dat war je ook bent er altijd wel een boom, of een struik in de buurt blijkt te staan die iets eetbaars levert. Al afdalend, in de buurt van het meer, komen ons de prayers al tegemoet.

Superdag!

Dag 20 Nyaung Shwe – Pindaya (1160m)

Rustige start, lekker fris, veel mooie wolken. Eerste deel van de trip wat op en neer door het waterlandschap, vervolgens over een rustige doorgaande landelijke weg. Links nadrukkelijk ommuurde en afgesloten gebouwen met rechts in het veld een groep mannen in ruime blauwe loshangende “judopakken” maïs aan het oogsten. Tot nu toe vrijwel alleen vrouwen deze bezigheid zien uitoefenen. Opvallend: op alle hoeken zwaar bewapende mannen. Vreemd beeld. Verder links blijft de toegang volledig afgesloten: grote gebouwen van de politie met een uiterst vriendelijk groetende bewaker aan de poort.

Na 14 km de grote doorgaande weg op. Kost even tijd: een lange colonne militaire vrachtauto’s gevuld met paarden.

Volgt een bijna 6 km lange stijging over een prachtige nieuwe 4 baans weg. Verstand op nul, blik op oneindig. Door de dubbele banen geen last van het langskomende verkeer en de weg is super glad. Goed te doen daarmee.

Bij ruim 21 km een landelijke weg op , heuvelachtig en prachtig fietsen. Heuvels in het zonlicht lijken mooi gekleurde lappendekens: donker rood, geel, diverse kleuren groen en bijna wit met de wegen over de roestkleurige aarde er doorheen. 

Eeuwenoude schitterende bomen, machtige majestueuze die in hun grootsheid de hele weg overkappen. 

De oogst: tientallen ossen, mooie houten ossenkarren en hele families hard aan het werk tegen de heuvels. 

Mooie fietstocht, de fietsen rollen aan het einde als vanzelf de berg af Pindaya in, gezellig druk vanwege de vijfdagen markt.

Het hotel: oubollig, maar prima aan het meer Botaloke meer gelegen, balkon met lekkere luie stoelen en uitzicht op het meer. Gids voor de trekking van morgen wordt gelijk geregeld.

Lunch bij het “gerenommeerde”  Green tea restaurant, geen goede keuze busladingen vol toeristen schuiven aan, aandacht voor een tafeltje voor 2 moet dan bijna afgedwongen worden.

Door naar de volgende uitdaging: de lange overkapte trappen op naar de Shwe Oo Min Pagoda en caves: kalksteen grotten gevuld met duizenden Boeddhabeelden van allerlei soorten materiaal. Ca. 9000 Boeddhabeelden. Sommige beelden eeuwen geleden achtergelaten als offer door bedevaartgangers, andere recenter geplaatst door boeddhistische organisaties van over de hele wereld, ook uit Nederland. Het aantal gouden, stenen, houten en marmeren Boeddha’s blijft groeien, nog steeds komen pelgrimstochten van verre hier heen om te offeren en te mediteren.

Volledig overbluft door zoveel Boeddha beelden met her en der een enkeling, soms een kleine familie die al prevelend een bepaalde Boeddha ogenschijnlijk eer bewijzen. Imponerend grote, maar ook veel mooie, kleine en kostbare beelden te zien. Indrukwekkend en oogverblindend. Door te fotograferen et een 90mm lens, is het helaas niet mogelijk een overzicht van de grotten weer te geven, een onvoorstelbaar beeld. 

Gefietst: 67 km, 750 m stijgend.