De langste etappe.
Zondag, maar daar is niets van te merken. Zonnig en warm dat
wel. Eerst nog flink wat klim en afdaalwerk. Het is druk. Naast de vooral erg
grote personenauto’s ook heel veel vaak overvol geladen vrachtauto’s die soms
nog meer moeite lijken te hebben de berg op te komen dan wij.
Met de warmte
slaat ook de vermoeidheid wat toe. De omgeving is mooi, tropische begroeiing
met heel veel bananen bomen en “regenbomen” die van beide zijden van de weg hun
lange volle takken als een boog over de weg uitstrekken. Beschermend tegen zon
en regen? Veel visserij met mooie kramen gedroogde vis langs de weg.
Naast ons zien we de bergen met hun toppen in de wolken.
De huizen veranderen. Houten huizen op palen maken plaats
voor vaak vrolijk gekleurde stenen huizen met woonruimte op de begane grond.
De
houten planken over de slootjes langs de straat worden stenen bruggetjes. De
steden gaan voor ons meer herkenbare elementen bevatten en de weg vaak breed
met witte strepen. Het eerste Torajahuis en ineens is het dan toch zondag met
heet eerste kleine kerkje en de bijbehorende kerkgangers.
Uiteindelijk Palopo, een moderne stad met vierbaansweg met
tussenberm. Onder de welkomst poort door de laatste flinke klim met een
beloning aan de top. De weg loopt mooi naar boven door de Tropische begroeiing.
Vlaggetjes aan de ene kant en mooie bloembedden aan de andere. De beloning is
de moeite waard: een werkelijk schitterend uitzicht.
Gefietst: 96 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten