Wie weet waar onze fietsen ons de volgende keer zullen brengen?

Opnieuw een prachtige en bijzondere ervaring met en op de fiets aan de hand genomen door het AWOL fiets route boekje.

Weetjes

•       Investeren en exporteren.

Veel gezien onderweg: hoge vierkante bouwsels zonder ramen. Op verschillende niveau’s horizontaal en rondom, ronde gaten. Altijd gepaard gaand met een vreselijk kabaal van zwaluwen. Deze bouwsels dienen om hier de zwaluwen te laten nestelen. De nesten zijn een delicatesse voor de Chinezen, die er behoorlijke bedragen voor betalen. Ook gezien in de bebouwde kom met 1 of 2 woonlagen eronder. Soms wordt de tweede laag niet bewoond om de zwaluwen rust te gunnen.Vaak ook gezien in de bebouwde kom met 1 of 2 woonlagen eronder. Vaak wordt de tweede niet bewoond om de zwaluwen rust te gunnen.

•  Mobiele rijstpelmachienes.

Kleine pickup trucks met een vreemd ogende machine voor het aan huis pellen van de rijst. De zakken gedroogde rijst staan klaar aan de straat. De rijst gaat met kommen vol aan de bovenzijde via een grote trechter in de machine. Mooie witte gepelde rijst kan aan de voorzijde worden opgevangen terwijl de rest via de zijkant wordt afgevoerd.

• Tweekind propaganda.

Op verschillende kruisingen gezien: een sokkel met een grote hand erop, 2 vingers in de lucht. Ook bij de vele selfies en foto’s gaan er met grote regelmaat 2 vingers in de lucht bij jong en oud. Twee vingers omhoog is het nationale symbool voor het gezin met maximaal 2 kinderen. Geboortebeperkingsbeleid dus. Gezien de grote hoeveelheden kinderen die wij in de gezinnen zien en apetrotse grootouders met grote schare nageslacht, houden we de twee vingers op de foto maar voor het V teken:  vrede en vriendschap, waar men hier vol van is.

•  Verkeersborden.

Meest voorkomende verkeersbord in Zuid Sulawesi en het bijna zeldzame verwante bord.

Het is onvoorstelbaar hoeveel moskeeën dit land heeft en hoe dominant deze zijn in het straatbeeld. Groot, glanzend, van verre te zien en luidruchtig aanwezig. Het einde lijkt nog lang niet daar te zijn, overal wordt nog druk ge- en verbouwd met meer animo dan voor welke bouw ook.

• Het vermeende openbaar vervoeer in Tana Toraja

       Foute inschatting, de volgepropte pick-up vrachtwagentjes blijken niet een vorm van openbaar vervoer, maar een duidelijke vorm van familie carpooling. Niet alleen omdat het voordelig is, maar vooral om de saamhorigheid te laten zien en te bevorderen. Het op deze wijze als familie  samen de verschillende ceremonies bezoeken straalt eenheid uit en verbindt. Soort familie teambuilding in een pick-up dus.

• Overschakelen Naar een toilet om op te zitten.

       In verschillende duurdere hotels gezien: toilet met bril, deksel en spoelmechanisme. Deksel omhoog en er wordt uitgelegd wat de bedoeling is van deze nieuwe vorm van gemak.

Dag 28 en 29 Makassar – Singapore - Amsterdam.

Uitslapen, gelukt tot bijna 7 uur. 

De bootjes varen al weer af en aan, een heerlijk ontbijt wacht. Veel fruit, roerei en lekkere cake broodjes met jam. De mie en nasi variant maar even niet vanochtend. Zonnig en de boten komen al weer overvol aan land.

Inpakken. De fiets dozen zijn in het kantoor fijn droog bewaard gebleven. Wat een hele klus lijkt is eigenlijk vrij vlot geklaard. Half 11 zitten de fietsen in dozen, is alles gepakt en wij gedoucht.

Heerlijk in de wind op het grote terras boven de oceaan gezeten. Arco helemaal vertrokken in zijn boek.

Even op pad met het speelgoed ( Sony alfa 6500 met een G master 90mm macro lens) en genieten van de mooie tuin. 

Lunch aan de boulevard met de lekkerste mango juice van de vakantie.

Inpakken en wegwezen, met een half uur vertraging de lucht in. Precies 24 uur later thuis, beetje gaar, maar toch ook heerlijk om weer “THUIS” te belanden, ook al was het een pracht vakantie.

Dag 27 Makassar

Uitslapen en wakker worden met de oceaan onder je voeten.

Ontbijten op het schip en genieten van de zon. Op advies nog wat inkopen doen in het winkelstraatje parallel aan het hotel. Tja, dat blijkt voor alle gouddelvers. 1 lange drukke straat met mannetjes achter fijngevoelige weegschaaltjes op de stoep en daar achter winkel na winkel na winkel met enorme vitrines bling bling en goud dat voor mij teveel karaat bevat om überhaupt mooi gevonden te worden. En dan is er de becak, de taxi fiets, die ons soms dwars tegen het drukke verkeer in brengt naar een mooie, gezellige shopping mall. Lekker snuffelen, lapje, bloesje, souvenirtje en een prima lunch.

Uitstekend besteed en met de scooter taxi terug naar het hotel, genieten in het zonnetje op het enorme terras met mooie, maar wat minder zittende loodzware gietijzeren stoeltjes. Heerlijke Juice!!!!

Aan het einde van de middag nog even naar de gezelligheid van de boulevard, waar het een gezellige drukte van belang is. Een 2 daags muziek, dans en mode festival met allerhande activiteiten erom heen. Cadeautje.

Diner op het oceaan terras van het hotel, sfeervol verlicht en een prachtig uitzicht over de oceaan met al haar lichtjes. Makassar heeft ons vandaag positief verrast.

dag 26. Villa Mutiara Sari - Makassar

Als er een dag verrassend uitval, dan wel deze. Ons ontbijt, heerlijk warme nasi goreng met gebakken ei en een visje, staat om 6 uur voor ons klaar met lekker warme thee. Op de valreep maken we nog even kennis met de heer des huizes. Vriendelijk, maar sprakeloos.

Bijna de hele nacht door het vrachtverkeer dat de berg op kreunt. Het maakte ons onrustig. Op het programma voor vandaag toch ook 3 keer de afdaling het dal in, om er vervolgens ook 3 keer weer uit te moeten klimmen om uiteindelijk aan de andere kant van de bergkam af te kunnen dalen naar Makassar. De start met een eindeloos lijkende afdaling over een soort gravel weg met  kuilen en dan omhoog, slingerend met haarspeldbochten en soms eindeloos lijkende klimmen. Dan weer naar omlaag een dal in met weer een mooi dorp.

Eigenlijk bleek het een fantastische tocht te worden. Het slingeren omhoog door het oerwoud, de overhangende luchtwortels, de rotsen en de oerwoud geluiden, gewoon geweldig, ook al moest de versnelling van de fiets regelmatig een tandje minder. Een van de weinige dagen met zon, zoveel mooier de kleuren. Een domme zwarte aap keek ons aan vanaf een berg achtergelaten rotzooi, verbazing zou ik zeggen.

Het verkeer bleek uitermate vriendelijk, altijd ruimte en geduld. Veel vrachtwagens, vaak zo vol geladen dat ze niet veel meer snelheid maakten dan wij. Soms bergop vooraf gegaan door een scooter om te waarschuwen en de weg vrij te houden. Prachtige belevenis. Het laatste stuk van de daling over een weg waar druk aan vernieuwd wordt, het sluitstuk een prachtig viaduct bracht ons naar een warung met heerlijke soto Ayam. De eerste 40 km zitten erop.

Het volgende stuk is vlak en heerlijk te fietsen. Hoe dichter bij Maros, hoe drukker. Vrijdag, ogenschijnlijk een gebedsdag om niet te missen. Rond de middag einde gebedsdienst en de weg wordt overspoeld met mannen en jongs, petje op en gebedskleedje over de schouder. Dit lijkt het voorspel op de drukte die ons vervolgens te wachten staat op de weg naar Makassar. 

Onwaarschijnlijk druk en met een vreselijk kabaal. Vanaf Maros direct overgaand in Makassar, gewoon rechtdoor blijven fietsen en met de meute mee. Zelfs het kabaal van de moskee kan er niet bovenuit komen. Onder tussen een onwaarschijnlijk luxe, Versailles achtige nieuwe shopping mal. 

Tijd om even van de drukke weg af te raken. Toegang met poortjes, voor auto’s en voor scooters. Verwarring, wat doe je dan met fietsers???? Uiteindelijk dan maar handmatig het poortje omhoog. In de overweldigende luxe van de nieuwe mal moet natuurlijk een aankoop gedaan worden. Bloes en broek in 1 koop voor welgeteld 12 euro. Nu kan het, we zijn bijna aan het einde van de reis en hebben zowaar dit kapitaal nog over. Via opnieuw verwarring bij de uitrijpoortjes de straat weer op en dat valt letterlijk en figuurlijk vies tegen.

Nog meer prachtige gebouwen: hele leger onderdelen zijn hier gelokaliseerd en dat mag een paar cent kosten. Prachtige gekleurde gebouwen, uitgestreken militairen bij de poort en een pantserwagen, of 2 straaljagers in de voortuin. Het blijft een 20 km lange tocht puur op doorzetten en eindelijk bij het hotel beland doen we een moord voor die heerlijke koude welkomstdrank, gevolgd door een heerlijke koude douche.

We did it!!!!!!!!!

Gefietst: 95 km 700 hoogte meters.

Dag 25. Soppeng - Villa Mutiara Sari

Het hele hotel zit vol met chauffeurs, maar er wordt goed voor ons gezorgd. Een allerschattigste Indonesische weduwe is duidelijk trots op haar land en wil ons er het beste van meegeven.

Opnieuw een volledig bewolkte dag met een aangename fietstemperatuur. Langs Villa Yuliana, een uit de koloniale tijd stammende villa hoog boven op een heuvel, vertrekken we uit Soppeng.

Nog even onder de “bat tree’s” door, die inderdaad helemaal volhangen met enorme vleermuizen.

Het is een prachtige fietsdag door vele kleine plaatsjes, slingerend omhoog en omlaag over een uitstekend wegdek. In het heuvelachtige stuk wisselt het stijgen en dalen elkaar zodanig af dat het als vanzelf loopt. 

Het laatste deel heeft meer opvallende klimdelen erin, langer, maar ook wat meer omhoog: tot 10 %. Vrachtwagens piepen, kleunen en kraken naast ons en een enkeling slaat zelfs de motor af. Het echte venijn zit in de staart, een km. Lange klim met een enkele haarspeld bocht brengt ons naar de enorme Villa met de reeën in de voortuin. 

Vergane glorie is voorzichtig uitgedrukt, maar we worden na enig speurwerk ontvangen door de dochter des huizes. Een paar woorden Engels en een mierzoet, maar heerlijk koud welkomstdrankje en we zijn heel tevreden gasten. Gelijk ook het diner geregeld, in dit afgelegen oord lijkt verder niets te vinden. Toch nog een verrassend verblijf in dit mooie authentieke huis op palen. Prachtige houten plafonds en afwerking en grote kamers. Heerlijk op het grote overkapte balkon zitten lezen. Vanuit de prachtige grote boom naast het balkon komen met enige regelmaat luide, opvallende geluiden. De producent hebben we niet kunnen ontdekken. Een wandeling door de tuin laat zien hoe mooi het geweest moet zijn. Een eigen klein moskeetje en helemaal boven op de punt een prieel met een geweldig uitzicht naar alle kanten. 

Van de bewoners niets te zien, maar om 7 uur ’s avonds staat er ineens een fantastisch 3 gangen diner met een aantal bijgerechten voor ons klaar. Heerlijk gegeten. De fan op de kamer is inmiddels vervangen door een nieuwe airco. Voor de afstandsbediening een houder aan de muur, maar het ding zelf is er al niet meer. Een tussen schakelaar maakt aan/uit mogelijk. Uit is duidelijk, aan betekent 17 graden en blazen op volle toeren. Dekentje erbij dan maar. Het bed is een hemelbed. De gordijnen laten we maar braaf opgeknoopt zitten om het hele bouwwerk aan spinnenwebben dat vanuit alle 4 de hoeken lijkt gemaakt, niet te verstoren. Een rose toilet met bril, luxe dus. Net als ik er gebruik van wil maken kijkt een spin van het formaat “grote hand vol” over het randje van de pot. Eerst even spoelen dus (bakje water uit de mandi, het doorspoelknopje is voor de sier).

Gefietst: 72 km. 1000 hoogte meters.