Vanochtend vrij vlot van de hoofdweg af, richting Kandalama,
het meer. Prachtig om te zien hoe de zon met steeds meer kracht door de
laaghangende bewolking ons tracht te bereiken. Kleine eilandjes zijn half in de
wolken te zien. Aan de andere kant kijken we over een weelderig groene vlakte
met een aantal bergen. Op één daarvan glimt een groot wit Boeddhabeeld in het
zonlicht. Snel gearriveerd in Sigiria, kort de hoofdstad van dit land.
Over de
nieuwe gravel weg naar de hoofdingang voor de Sigiria rots, de leeuwenrots.
Onder een afdakje zitten 2 agenten. Wij worden erheen geloodst om onze fietsen als
hun gezelschap onder hetzelfde afdakje te stallen. Belangstelling alom voor de
twee Santossen, maar daar zijn we inmiddels aan gewend. Tickets kopen, weer
stempelen, handtekening, scheuren, het blijft mooi, de klap van de ouderwetse
stempel op al die papieren en kaartjes. Eenmaal binnen zijn we alle twee even
van ons stuk als we over de bijna Versaillesachtige entree in de massa in de menigte belanden.Wennen in deze
volledig toeristische business.
Al vlot onder de indruk en starten met opnieuw
een klim partij. Prachtige vergezichten, de cobra rots, de olifantenrots, de
fresco’s van de wolken meisjes in subtiele natuurlijke kleuren en de spiegelmuur.
Mooi om te zien hoe gebruik gemaakt wordt van natuurlijke elementen. De rots
als onneembare vesting (koning Kaspaya), de traptreden moonstones die overdag het
licht van de zon vangen en ’s nachts in het licht van de maan oplichten den de
weg wijzen. er wordt ondertussen op verschillende plekken gerestaureerd. Als we een aantal uren later terugkomen, staan onze fietsen nog keurig onder het afdak, net zoals de 2 agenten er nog even keurig zitten.
Het vervolg naar Giritale gaat voor een groot deel over de
A11. Een eentonige heuvelweg. Tempo iets omhoog, kilometers maken. Net als de saaiheid
toe dreigt te slaan, staat daar midden in de openheid fam. Olifant te grazen en
te badderen. Pa, ma en de kleine met het meer op de achtergrond. Cadeautje!!!.
En alsof het nog niet genoeg is zien we even later statig nummer 4 langs het
volgende water marcheren.
In Giritale de mega leguanen opgezocht, minstens krokodil
groot. Bij Lac Nilla neergestreken en werkelijk heerlijk gegeten.
Het weer: een spat regen voor de rest heerlijk fiets en doe
weer met wisselende bewolking.
Gefietst: 82 km.
Opmerking voor
degene die deze reis ook gaan maken. Wij hebben al vroeg op onze reis een
safari gemaakt. Op dat moment voor ons uitstekend om even op adem te komen en verder
te acclimatiseren. Helaas was het wel een heel dure ervaring, mede omdat
achteraf bleek dat de prijs het dubbele was van wat wij hadden begrepen. Mooie
tocht, weinig jeeps, maar geen groot wild gespot. Vanuit Giritale is op veel
voordeliger wijze een safari te ondernemen. De eigenaren van de genoemde hotels
regelen dat zelf. De prijs is enkele duizenden roepies voordeliger en de kans
om olifanten te zien in de droge periode is bijna 100% en vaak ook nog in een
hele kudde. Luipaarden worden niet gezien. Als de regenperiode begint trekken
de olifanten naar boven het bos in. Hun teennagels verdragen het niet om voortdurend
in het water te staan. Zij krijgen hiermee loopproblemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten