4.45 uur, het is steenkoud, we hebben alles over elkaar heen
aan wat kan en de ijzeren poorten worden ontsloten om de Tuk-Tuk binnen te
laten die ons naar Horton Plains gaat brengen. In het donker, ingesloten om de
kou zoveel mogelijk te weren, tuffen we ruim een uur al kronkelend omhoog.
Mooie
rode zonsopkomst als we al bijna boven zijn. Als om 6 uur het park geopend
wordt zijn we net gearriveerd en hebben we onderweg al een grote groep herten
gezien en is ook het rendier van Santa Claus gespot.
Prachtige 9 km wandeltocht, heel afwisselende begroeiing,
klauterpartijen over de rotspaden en als topper ons ontbijt op World’s End,
2500 meter hoog zitten we boven het wolkendek op te warmen in de zon. Over de
rand kijk je 875 meter recht naar beneden.
Bij de Baker Falls aangekomen is het
inmiddels lekker warm. Mooie vogels en bloemen gespot. Rododendrons als bomen,
speciale varens als palmen en Bromelia’s in de berm.
Schitterende vergezichten.
4 uur lang genieten en vervolgens op naar de koffie, de dag is nog lang.
We zijn onverwacht terecht gekomen in een toch wel bijzonder
hotel. Een jaar tevoren in verwaarloosde staat overgenomen door een fanatieke
mountainbiker en fietser, maar ook levensgenieter. Type hippie. Met 3 andere
jonge kerels tracht hij het geheel op orde te brengen met het motto: gasten
service en nette kamers bieden, alles mag en kan. Ontzettend behulpzaam en
voorkomend. In de tuin aan het werk met bekende jaren 70 muziek aan, aantal
decibellen te hoog, maar dat nemen we voor lief. Gelijk een mooie pot thee op
tafel (althans op iets dat daarvoor door kan gaan) en gezellig even allemaal
erbij. In de “huiskamer” staan naast een keurige bank ook 2 autostoelen om op
te zitten en boven de T.V. een Boeddhabeeld met bloemen. Onze kamer is
werkelijk schoon en naast een (wat ervoor door moet gaan) schilderij staat een
vaas verse bloemen. Top. Op de zolderetage is een “chill” ruimte met balkon,
uitzicht om van te smullen. De plek om deze middag eerst even bij te komen.
Later gaan we via de “short cut” te voet naar de stad. De
tweede indruk van Nuwara Eliya is een andere, meer gedifferentieerde. Duidelijk
de Engelse invloeden: de Golf en renbaan. Een werkelijk schitterend oud Engels
postkantoor waar de tijd is stil blijven staan.
Gewoon alles in gebruik, de oude brievenbus, de stempelloketten, speciale hoekjes voor het betere toeristen scheur, lik en plakwerk met sponsje, lijmpotje en kwast.
Als we naar huis wandelen, zien we in der verte al het
balkon van onze “chillruimte”: een grote verlichte discobal wint het van de kerstverlichting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten