*Sri Lanka dag 5: Puttalam – Wilpattu National Park

Vroeg ontbijt, enige gasten met voortdurend 2 personen die klaar staan om toe te schieten als het nodig lijkt. Ben nog niet gewend aan het voortdurend knikkebollen van de Sri Lankaan: nee “bollen”en oké zeggen. Blijft lastig.

Mooi helder weer, prachtige blauwe lucht met bijna Hollandse wolken. Toch het rondje zoutpannen alsnog. Goede keuze. Mooi om doorheen te fietsen, al zijn de wegen niet meer dan hobbelige rode modderpoelen. Grote vlakte met bekkens water, waar over een half jaar zout geschept kan worden, Ille de Ré, maar dan anders.  Houten hutjes en een opvallend contrast: parallel aan elkaar een lange rij bovengrondse elektriciteitspalen en een rij supermoderne windmolens.

Puttalam: Zoutpannen

De route wordt vervolgd naar het Wilpattu National Park. Over de A12, relatief rustig, de eerste heuvels komen. Als we boven aan de eerste 6% heuvel bij een waarschuwingsbord voor overstekende olifanten staan, lijken de bomen aan de overkant plots heftig te wuiven zonder dat het waait. Zit er ons een groep nieuwsgierige apen aan te staren. Apen die even later ook onverstoord voor ons op de weg blijven zitten. Waar blijft de olifant?

Het Tabowa reservoir is prachtig, weids, groen en vol vogels. Een enorme rust uitstralend.

Als we even op een geïmproviseerd bankje bijtanken, stopt er een motorrijder met een vraag: mijn leeftijd? Als ik een Sri Lankaanse vrouw was, zou ik volgens hem 15 jaar geleden mijn gewone kleding al hebben omgeruild voor een Sarong, om vervolgens de rest van mijn leven (verwachtte levensduur 77 jaar) niets meer te doen. Sri Lankaanse vrouwen zijn lui was zijn conclusie. Zit ik dan onaangepast te zijn in mijn wielershort en top. Houden zo.

Warm en koud stromend water

Starten met het rondje zoutpannen betekent wel dat we op het heest van de dag de lange, wat saaie weg met heuvels moeten afleggen en dat breekt ons toch een beetje op. De zon staat brandend pal boven ons. In Malowo – Majot worden we gered door het regenseizoen. Plots wordt het donker, gaat het heftig waaien, krijgen de mensen haast en schiet er 2 maal een slang van formaat met grote snelheid voor mijn fiets langs de berm in. Voor we het weten komt de regen met bakken naar beneden en kunnen we nog net een droog onderkomen bereiken. Na 10 min. Is de bui over en de temperatuur 10 graden lager, heerlijk.

Ons onder komen in Wilpattu ligt heerlijk midden in de wildernis. Koud en warm stromend water, wel vanuit 2 verschillende douchekoppen, maar het is meer dan het koude water dat de meeste hotels te bieden hebben.

Nog een rondje wandelen door het dorp om vervolgens als bouwvakkers te eten van een heerlijke warme maaltijd. Meer aandacht aan besteden overdag!

Gefietst: 62 km.