Opstappen, wegrijden en genieten. Dat was althans de
bedoeling en voor Arco ook helemaal waar, die herhaalt nog steeds dat hij veel
eerder een Santos had moeten kopen: veel makkelijker trappen, het kost veel
minder energie en Arco ondervond vanaf het begin een enorme souplesse en
fietsplezier. Voor mij een ander verhaal. Na de eerste rondjes sloeg de twijfel
over de aankoop toe. Al vlot miste ik de 15e en 16e versnelling. Had ik er wel
goed aangedaan om ook zo nodig een fiets zonder derailleur te willen. Gefopt,
de fietsmonteur had zo zijn twijfel over mijn wensen om zwaarder te willen
trappen en had nog niet de tandwiel aanpassing gedaan. Punt van opluchting.
Vervolgens heeft het mij nog een aantal weken slechte nachten bezorgd: nek en
schouderklachten, na het fietsen van nog geen 50 km de rest van de dag
hoofdpijn en tot overmaat van ramp een hamstring blessure die ik toen nog aan
het hardlopen weet. Diverse keren terug naar Mierlo en bijstellen van de fiets
mochten niet baten.
De bevrijding kwam bij het aanschaffen van een mountainbike
bij Azzuri in Waalre. Alain zag, stelde mijn Santos bij en verkocht mij een Mountainbike,
waarover meer in een andere blog. Binnen een half uurtje reed ik weg met het
gevoel dat ik op een heel andere fiets zat en nadien heb ik nergens meer last
van gehad.
Aanpassingen:
· - bandenspanning van 4,0 naar 2,8 atm.
· - zadel 2 cm (max) naar voren
· - stuur iets omhoog en naar mij toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten