Het missen van een derailleur op de fiets is een verademing
en al is mijn ketting nog geen riem, het onderhoud is aanzienlijk minder en we
genieten ervan.
De riem spoel je gewoon af, de ketting ook, maar die moet af en
toe met WD 40 gereinigd worden en even wat nieuwe olie erop. Na de eerste 1500
km olie verversen van de naaf (fietsenmaker), daarna per 5000 km.
Met de 14
versnellingen en het aangepaste tandwiel ben ik helemaal tevreden en ik vind
het te vergelijken met de 21 versnellingen die ik op mijn andere fiets heb.
Even iets meer aandacht besteden aan het schakel moment, druk even van de
trappers, maar met gemak 2 of 3 versnellingen in één handeling op, of af te
schakelen.
Een groot probleem heb ik ervaren bij onze kennismaking met de
heuvels in Limburg. Normaal gebruik ik alleen de versnellingen 12, 13 en 14,
maar daar kom je de Cauberg niet mee op. Terugschakelen van 8 naar 7 blijkt een
moeizaam verhaal dat ik in eerste instantie had onderschat. Je moet krachtig
draaien aan je handvat en de kracht echt volledig van de trappers halen anders
kom je geweldig op de koffie. Wanneer je niet helemaal goed deze aanwijzingen
volgt treed er een mechanisme in werking waarbij je per direct overgaat in de
zwaarste versnelling. Dat betekent berg op afstappen om vervolgens niet meer op gang te kunnen komen. Inmiddels heb ik het kunstje aardig onder de knie, maar toch nog
regelmatig moet ik zoveel kracht zetten met het draaien dat ik over de 7e
versnelling heen schiet van 8 naar 6, maar dat is op te vangen. Toch wel
jammer, ze zeggen dat het in de loop van de tijd makkelijker draait.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten