Voor het ontbijt een traditionele Sri Lanka omelet. De
moeite hadden we kunnen besparen. Kuilen en gaten in de weg voldoende om er
binnen een half uur weer een klutseitje van te maken. We genieten echter zowel
van de omelet als van de wegen. Goede temperatuur, wisselend bewolkt en een
heerlijke bries.
 |
| Bentota: huisartsenpost |
Bentota uitkomen is even door de drukte. Arco wordt
aangesproken door een enthousiaste Sri lankaanse gids die hem herkent. Op zijn
telefoon tovert hij een filmpje en een foto tevoorschijn, waarop wij te zien
zijn in Poloneruwa. Dat is 10 dagen en heel wat kilometers geleden. Nee, we vallen niet
op.
De weggetjes slingeren, zijn heuvelachtig en beslist niet
van de beste kwaliteit, maar het heeft zoveel charme dat het vooral genieten is. Het vochtige warme klimaat maakt dat hier de hele collectie
planten uit mijn studenten tijd in welige omvang aan ons voorbij gaat. We moeten
een riviertje over. Weg brug, er wordt een nieuwe gebouwd. Niet getreurd, via
een smal rood modderpaadje komen we op een scooterbreed bruggetje van aan
elkaar gelegde boomstammetjes en planken. Prachtig!
 |
| Wegomlegging: de brug. |
De stroomdraden aan de overkant worden bevolkt door hele rijen
Kingfischers (het bewuste IJsvogeltje). Leverbaar in 3 uitvoeringen, waarvan de
zwart witte slechts 2 keer bewust door ons gezien is. De Kingfishers blijven
een blauwe draad op deze route.
Na alle natuurlijke rijkdommen van Sri Lanka waar we al
kennis mee hebben gemaakt, zijn het nu de rubberplantages. Alsof de les van de
middelbare school in beeld wordt gepracht: rijen bomen, kerfjes en emmertjes. Precies zoals je het toen voor ogen had.
Hieraan gekoppeld ook de twee, zeker
voor dit land hele grote rubberverwerkingsbedrijven waarvan zeker de laatste
er hypermodern uitziet.
We komen door wat plaatsen en moeten nog een paar stevige
hellinkjes op die als beloning een heerlijke rechte afdaling over nieuw asfalt
opleveren. In Hanwella is het enorm druk en staan agenten het verkeer te
regelen. Het eerste geadviseerde hotel is vol geboekt. Over de brug naar de
volgende aan de andere oever. Heerlijk buiten de drukte. Hanwella Holiday Resort, verouderd is een
understatement, maar eenmaal de kamers gezien lijkt het best in orde. Mooi ingericht,
nieuw sanitair. De kamer moet nog wel even schoongemaakt worden. Ondertussen
onderhandelen wij over de prijs. Wat signalen die wij niet goed inschatten:
hoeveel uur, hoe laat vertrekken we weer? Hoe laat willen we eten, wat willen
we eten, boodschappen moeten gedaan worden. Mango juice, ja over een half uur, de Mango's moeten gehaald worden. Uiteindelijk zijn we het samen eens en gezien onze
ervaringen in de afgelopen weken betalen we ook vast om morgen gewoon snel te
kunnen vertrekken. Dan lekker een douche dachten wij, maar daarvoor zal het nog
bijna anderhalf uur later worden. Geen laken op het bed, komt van de kamer
ernaast. De badkamer is niet schoon, haren van de voorganger sieren het mooie
witte sanitair evenals de minder opvallende tandpasta klodders. Op de vloer de
naaldhak van de andere voorganger? Verlichting? O, ja er zijn alleen armaturen. In de aangrenzende kamers worden de bijbehorende spaarlampen gezocht. Opbrengst: 1 lamp, net voldoende voor de hele kamer. Wifi is er niet en
toiletpapier wordt er net zomin gebruikt. Overal is een oplossing voor: snel wordt een pakje servetjes aangedragen.
Ondertussen vertrekken er toch meerdere dames bij een heer
achter op een scooter en of we willen of niet, we kunnen er niet helemaal
onderuit dat we beiden denken dat ook Sri Lanka een escortservice kent en ons
hotel daar een bed voor biedt?????
Laten we gaan genieten van onze verse mangosap en hopen dat
we vanavond lekker kunnen eten. Tot verbazing van de jongens ook voor mij een
hele portie avondeten besteld (ja een halve kan ook). Honger!!!
En ja, dat eten is gewoon goed. Eigenlijk wordt ik dan toch ook wel geraakt door de
aandoenlijke toewijding waarmee een designstudent met plannen om als ontwerper
rijk en bekend te worden, hier om zijn studie te bekostigen probeert de zaak te
runnen met een toch alles behalve slim stelletje “vrienden”.
Midden in een grote donkere balzaal, bestemd voor grote
bruiloften staat precies 1 tafel mooi gedekt met een kaarsje erop. Stoelen
bekleed met witte hoezen en een grote gouden strik. De student/manager aan het
hoofd van de tafel, knikkend en vertellend, is alles wel oké, fine food???
Glimmend van trots als we blijken tevreden te zijn. Wie ben ik dan om er iets
van te vinden?? Tja, op de kamer gekomen ontbreekt het tweede laken nog steeds,
evenals de afstandsbediening voor de airco, die twee kamers verderop wordt
weggehaald. Helaas zijn de batterijen op en die worden nu gezocht. ………….
Eigenlijk zijn we ook best een beetje moe, niet allen van
het fietsen, de warmte die anders is dan bij ons, maar vooral ook van de
overweldigende hoeveelheid prikkels die je per dag te verwerken krijgt. Alles
wil je wel opsnuiven en beleven. Elke dag liggen we dan ook uiterlijk om negen
uur in bed en een minuut later zijn we ook vertrokken. Wat nog die airco, moe en naar bed. De ochtenden zijn hier
het mooist en die beginnen al vroeg. Uitslapen tot 7 uur, dat is bij 1 keer
gebleven. Behalve slapend en genietend aan de Jungle beach hebben onze antennes steeds
volop open gestaan.
Enne……….. zin om naar huis te gaan. De harde schijf is vol
en het werkgeheugen maakt overuren. Kerstvakantie met de kinderen!!
Gefietst: 75 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten