Kerst en nieuwjaarswens

🎄Tot slot: 

Met het afsluiten van deze reis staan de kerstdagen en een nieuw jaar al weer voor de deur. Bij deze wensen wij de lezer van deze blog en al die anderen die ons dierbaar zijn:

heel fijne kerstdagen, een goede jaarwisseling en een nieuwjaar met alles wat nodig is om het een goed jaar te laten zijn!!!!!

*Sri Lanka dag 29: Negombo - Colombo – Dubai – Amsterdam - --à thuis!

 6.15 Frisse start, goed ontbijt, op naar de luchthaven.

Rustig onderweg. Het is vandaag een feestdag (Poya day, Adamspeak is open en vandaag waarschijnlijk één grote stroom bedevaartgangers). Ook is de schoolvakantie begonnen. Kinderen hebben hier 3 maanden school, gevolgd door een maand vakantie. Bij een Stupa al een bruid met haar bruidsmeisjes (nog geen 7 uur in de morgen!!). De luchthaven is klein en overzichtelijk. 4 keer door de controle met scan en we zijn er.

In Dubai nog even taxfree voordeel benutten en de korte broek verwisselen voor een lange broek en sokken in de schoenen. Trui en jasjes bij de hand, we zullen even moeten wennen.

In het vliegtuig verwend worden met lunch en allerlei lekkere versnaperingen (Emirates), de zon en de maan gelijktijdig zien boven de wolken, het donker worden en de lichtjes van Amsterdam onder het vliegtuig door zien komen.

Voorspoedige afhandeling van de bagage, dozen gehavend, morgen zullen we het zien. De auto staat buiten klaar en nog voor 11 uur ’s avonds komen we in een heerlijk gepoetst huis thuis. Was gedaan, ontbijt in de koelkast en de advent ster hangt voor het raam. Vakantie is heerlijk, maar ook het thuiskomen, zeker op deze wijze. Dank aan de kids!!!!

*Sri Lanka dag 28: Negombo

Goede keuze geweest om een dag extra te verblijven in Villa Araliya. Het is een oase van rust met prachtige, luxe kamers, of eigenlijk appartementen. Mooie en uitstekend onderhouden paden en tuin. Centraal zwembad met mooie maan en zon (cirkel van eeuwigheid). Engels koloniaal, veel mooi hout. Er is een kleine groep personeel, allemaal even vriendelijk en allemaal met eigen verantwoordelijkheden. Iedereen doet zijn/haar taak met precisie en duidelijk plezier. Heerlijk geslapen en een fantastisch ontbijt.

De Araliya

Fietsen ingepakt, toch twijfels of de dozen het gaan houden. Andere optie is er niet, dus het beste er van hopen. Negombo time, shopping. Straatje van het hotel uit en direct op de Main Road, parallel aan het strand dat je tussen de gebouwen door ziet. Kerstsfeer, zon, bijna 40 graden en een lekkere oceaanbries. Krijgen nu een echt toeristen gevoel. De hele Main Road bestaat uit hotels, winkeltjes en restaurants. Veel vakantiegangers. Eigenlijk ook een heel gezellige sfeer. Kleine lokale dingen gekocht, o.a.  in een winkel waar restafval uit de fabriek werd verwerkt tot sieraden en andere mooie voorwerpen. 

Vervolgens met de Tuk–tuk naar het centrum. Verrassing: het hele centrum is één grote markt en nog ordelijk ook. Kunstkerstbomen voor het uitzoeken en ook alles wat er verder bij hoort. 

Uitstekend vermaak en geweldig om allemaal te zien. Voor iedereen iets gevonden, maar er ontbreekt nog een echt traditioneel mes voor onze verzamelaar thuis. Niet te vinden, maar opnieuw worden we onverwachts verder geholpen. Een Tuk–tuk chauffeur weet de fabriek buiten Negombo en onderweg zijn we. Verrassend, ook in deze Katholieke streek gaat alles gewoon door op zondag alsof het een doordeweekse dag is. Mes gevonden, keuze in overvloed. Het zal even voor ons geslepen worden, was het niet dat er plots geen stoom blijkt te zijn. Misschien maar beter ook voor het transport. 

De Tuk-Tuk chauffeur praat honderd uit, overal tussendoor laverend. Arco ziet wat bleek. Mooi te horen dat hij ook met deze job in staat is geweest zijn dochters een opleiding te laten volgen. De jongste is de enige nog een academische opleiding volgt: wordt rechter. We zagen al een vrouwelijke advocaat. Kansen voor vrouwen zijn er dus zeker, maar hoe dat precies zit is onduidelijk. 

Diner in een grote compleet in kerstsfeer gehuld modern restaurant waar we eigenlijk alleen gasten zien uit het land zelf, veel families. Uitzicht over een donker strand, waarop de stammen van de palmbomen versierd zijn met kerstverlichting. De kerstmuziek maakt de stemming compleet. De kleine vis voor Arco blijkt op, het wordt dus een grote. Bord maakt plaats voor een serveerschaal en het komende half uur zie ik iemand tegenover mij zitten genieten. Ik neem de gok en wil aan het einde van de rit toch de “devilled ”versie van het Sri Lankaanse eten uitproberen, de extra pittige uitvoering van het lokale eten. Het ziet er mooi uit met heel veel kip (dit keer zonder de gebruikelijke botstukken die ze normaal gewoon mee snijden. De eerste hap is een aanslag op mijn smaakpapillen, die moeten even bijkomen met een grote slok koud bier. Bij de volgende poging geeft mijn slokdarm even te kennen dat er lava passeert, maar met takt de juiste combinatie rijst en curry eten maakt dat ik vervolgens toch kan genieten van deze laatste smaaktest. Geslaagd afscheidsdiner!!

Negombo

Negombo

Nog even lang de kust afscheid nemen en hier de laatste nacht genieten van een heerlijk bed.

*Sri Lanka dag 27: Hanwella – Negombo

Tja, die airco daar is het niet meer van gekomen. Het filter blijkt compleet verstopt te zitten en alleen al de aanblik van wat er allemaal in zit heeft ons doen besluiten de klep dicht te doen en te houden. Fan aan, moe genoeg, knop om, ergernis laten verdampen en uiteindelijk de humor van het geheel maar de overhand laten krijgen.

Als we om half 7 op de afgesproken tijd in de balzaal komen, is er behalve de kok nog niemand op. Five minutes is zijn antwoord op onze vraag naar het ontbijt. Eerst dan maar de fietsen doen. We worden nauwlettend gevolgd door de kok. Eenmaal klaar, kijken we toch even vragend naar de bereider van ons ontbijt. “Ready?” is zijn gretige vraag. Op ons Yes, opnieuw zijn “Five minutes”, waarop hij driftig begint te bellen. Gelijk daarna komt de niet Engelssprekende manager de trap af gerold met een rechtopstaande kuif en al lopend zijn slippers aanschietend, hup op zijn superblitse vreselijk veel kabaal makende motor naar de andere kant van de rivier. Ons brood wordt gehaald. Ondertussen is het iele, te lieve jonge “slaafje” ook van de partij en wordt die ene tafel met wit beklede stoelen en grote gouden strik midden in de zaal weer in het licht gezet. Nee we mogen nog niet gaan zitten, “five minutes”. Er komt fruit, een schaaltje, even later een mes in een servetje en in de volgende ronde twee vorkjes, ook in een servetje. Is er al koffie misschien?? “five minutes”. De motor is knallend terug en er komt brood op tafel, we kunnen gaan zitten aan een tafel waar inmiddels ook 2 koppen koffie op staan. Ons slaafje krijgt een dikke por: “Plates”!. Borden poetsen, twee borden, dat is twee keer lopen dus. De koffie is lekker, evenals het fruit. Na ieder hap volgt een vraag in het Engels, of het lekker is en voor de laatste slok uit het glas onze slokdarm is afgedaald hangt de fles met water al in de lucht om bij de eerste de beste gelegenheid het glas te kunnen vullen. Iedereen heeft ons de vorige avond persoonlijk en afzonderlijk gevraagd hoe wij onze eieren wilden, scrambled was steevast het antwoord. Nog steeds geen ei gezien. Vragen dan maar. De kok: scrambled????? Zit niet in zijn vocabulaire. Omelet dan maar. Met een grijns vertrekt hij naar de keuken: “five minutes”. Dit wordt een lang ontbijt, maar lol om het geheel hebben we. Plots heeft iedereen haast en moet onze sleutel met spoed worden ingeleverd. Het is inmiddels anderhalf uur later dan gepland, er staat een stelletje te wachten op onze kamer. Nu is het onze beurt: “five minutes”………. Hotel met 50 kamers???

Op pad dan uiteindelijk. De lucht is betrokken en de vochtigheidsgraad zo hoog dat het soms lijkt alsof er neveldruppeltjes op onze huid neerslaan. Ruim boven de 30 graden, maar prima fietsweer. Toch nog weer flinke hellingen en aardige wegen langs de Kelani rivier. In de bocht een volgeladen houten “pondje” met een man en peddel als aandrijving.

 De ananas plantages komen langs. Op dit moment wat saai, geen ananas te zien.

Hoe verder we richting Colombo komen, hoe drukker, maar ook hoe lelijker en viezer. Huizen en gebouwen vervallen, verwaarloosd of niet af. Stinkend huisvuil overal op straat, massa’s vieze, ronkende auto’s, veel vrachtverkeer en industrie. Groot en klein, zo aan de straat.

Met wat AWOL-aanwijzingen laveren wij er doorheen. Toch ook wel een bijzondere ervaring.

We belanden weer aan de kust, een overduidelijk katholieke regio. Geen Boeddhabeelden, maar heel veel goed onderhouden, mooie prieeltjes en losse beelden van Jezus, Maria en andere, minder bekende figuren uit de Rooms Katholieke kerk. Regelmatig zien we groepjes vrouwen vol overgave zingend en biddend aan de voet van een beeld. 

Opvallend veel kerken en bijna allemaal op Amerikaanse wijze versierd voor een huwelijksvoltrekking. Het lijkt nationale trouwdag. Uit navraag blijkt dat december traditioneel de trouwmaand is voor de Katholieke gemeenschap en trouwen voor de kerk doe je op zaterdag. De ene na de andere trouwauto passeert en uitgebreide trouwfeesten onder grote priëlen als in Amerikaanse films. We zijn getuige van het hele tafereel. Alles tot op de pas geregisseerd. Prachtige dames staan buiten te wachten totdat de bruid aan de arm van haar vader naar binnen gezongen wordt door een iel kinderkoortje. Ik denk dat de mannen al binnen zaten, de dames en kinderen volgen samen nadien (doet een beetje denken aan die olifanten).

Halverwege onze kustroute zien we een uitgebreid versierde Sint Barbara kerk. Schoolkinderen druk in en om de kerk. Vriendelijk weten ze mij uit te leggen dat de naamdag van Sint Barbara (volgens mij 4 december en patroonheilige van “de vreemdeling”, hoe toepasselijk). De kinderen zullen een drama stuk gaan uitvoeren om de oogst, het fruit in het middelpunt te stellen. Leuke ontmoeting.

Op de voorgaande zaterdagen leken de schoolkinderen voornamelijk verzameld in de gebouwen rond de stupa of moskee. De eerste groep in het wit gekleed. Hier gaat een middelbare school uit en komen jongens en meisjes ook op zaterdag in hun gewone schooluniformen uit school. Verrassend: diverse gezellig kletsende gemengde groepjes, de meesten hebben niet eens oog voor ons, ook een prettige gewaarwording.

Wat ook anders is dan in de voorgaande dagen zijn de kerkhoven. Voor mij zegt een kerkhof iets over eren van een overledene en de wijze waarop gedacht wordt over leven/niet leven na de dood. Opvallend is dat heel veel graven in Sri Lanka vreselijk verwaarloosd zijn. Wel een steen, vaak in hetzelfde vaalrood als de aarde hier kan zijn. Binnen 10 jaar al niet meer leesbaar, volledig overwoekerd. Vaak ook zomaar langs de staat gedenkstenen. In Kandy de mooiste begraafplaats, maar hier langs de kunst de Rooms Katholieke begraafplaatsen opvallend tegen het duin met in rijen dicht opeengepakte kruizen in diverse kleuren. Ook in Negombo 2 grote centrale begraafplaatsen Waarom dit verschil??

Boeddhistische begraafplaats

Roomskatholieke begrafplaats

Uiteindelijk maken we ons rondje rond en komen weer aan de kust van Negombo net voorbij het hotel. Wat een verschil, bij aankomst puften we van de hitte, nu genieten we van de heerlijke temperatuur met de oceaanwind door de haren. En droog is het hier dit keer de hele dag.

Gefietst: 76 km, laatste fietsdag.

Bijna 1400 km achter de rug en heel veel herinneringen en ervaringen rijker!!!!!!

*Sri Lanka dag 26: Bentota – Hanwella

Voor het ontbijt een traditionele Sri Lanka omelet. De moeite hadden we kunnen besparen. Kuilen en gaten in de weg voldoende om er binnen een half uur weer een klutseitje van te maken. We genieten echter zowel van de omelet als van de wegen. Goede temperatuur, wisselend bewolkt en een heerlijke bries.

Bentota: huisartsenpost

Bentota uitkomen is even door de drukte. Arco wordt aangesproken door een enthousiaste Sri lankaanse gids die hem herkent. Op zijn telefoon tovert hij een filmpje en een foto tevoorschijn, waarop wij te zien zijn in Poloneruwa. Dat is 10 dagen en heel wat kilometers geleden. Nee, we vallen niet op.

De weggetjes slingeren, zijn heuvelachtig en beslist niet van de beste kwaliteit, maar het heeft zoveel charme dat het vooral genieten is. Het vochtige warme klimaat maakt dat hier de hele collectie planten uit mijn studenten tijd in welige omvang aan ons voorbij gaat. We moeten een riviertje over. Weg brug, er wordt een nieuwe gebouwd. Niet getreurd, via een smal rood modderpaadje komen we op een scooterbreed bruggetje van aan elkaar gelegde boomstammetjes en planken. Prachtig!

Wegomlegging: de brug.

De stroomdraden aan de overkant worden bevolkt door hele rijen Kingfischers (het bewuste IJsvogeltje). Leverbaar in 3 uitvoeringen, waarvan de zwart witte slechts 2 keer bewust door ons gezien is. De Kingfishers blijven een blauwe draad op deze route.

Na alle natuurlijke rijkdommen van Sri Lanka waar we al kennis mee hebben gemaakt, zijn het nu de rubberplantages. Alsof de les van de middelbare school in beeld wordt gepracht: rijen bomen, kerfjes en emmertjes. Precies zoals je het toen voor ogen had. 

Hieraan gekoppeld ook de twee, zeker voor dit land hele grote rubberverwerkingsbedrijven waarvan zeker de laatste er hypermodern uitziet.

We komen door wat plaatsen en moeten nog een paar stevige hellinkjes op die als beloning een heerlijke rechte afdaling over nieuw asfalt opleveren. In Hanwella is het enorm druk en staan agenten het verkeer te regelen. Het eerste geadviseerde hotel is vol geboekt. Over de brug naar de volgende aan de andere oever. Heerlijk buiten de drukte. Hanwella Holiday Resort, verouderd is een understatement, maar eenmaal de kamers gezien lijkt het best in orde. Mooi ingericht, nieuw sanitair. De kamer moet nog wel even schoongemaakt worden. Ondertussen onderhandelen wij over de prijs. Wat signalen die wij niet goed inschatten: hoeveel uur, hoe laat vertrekken we weer? Hoe laat willen we eten, wat willen we eten, boodschappen moeten gedaan worden. Mango juice, ja over een half uur, de Mango's moeten gehaald worden. Uiteindelijk zijn we het samen eens en gezien onze ervaringen in de afgelopen weken betalen we ook vast om morgen gewoon snel te kunnen vertrekken. Dan lekker een douche dachten wij, maar daarvoor zal het nog bijna anderhalf uur later worden. Geen laken op het bed, komt van de kamer ernaast. De badkamer is niet schoon, haren van de voorganger sieren het mooie witte sanitair evenals de minder opvallende tandpasta klodders. Op de vloer de naaldhak van de andere voorganger? Verlichting? O, ja er zijn alleen armaturen. In de aangrenzende kamers worden de bijbehorende spaarlampen gezocht. Opbrengst: 1 lamp, net voldoende voor de hele kamer. Wifi is er niet en toiletpapier wordt er net zomin gebruikt. Overal is een oplossing voor: snel wordt een pakje servetjes aangedragen.

Ondertussen vertrekken er toch meerdere dames bij een heer achter op een scooter en of we willen of niet, we kunnen er niet helemaal onderuit dat we beiden denken dat ook Sri Lanka een escortservice kent en ons hotel daar een bed voor biedt?????

Laten we gaan genieten van onze verse mangosap en hopen dat we vanavond lekker kunnen eten. Tot verbazing van de jongens ook voor mij een hele portie avondeten besteld (ja een halve kan ook). Honger!!!

En ja, dat eten is gewoon goed. Eigenlijk  wordt ik dan toch ook wel geraakt door de aandoenlijke toewijding waarmee een designstudent met plannen om als ontwerper rijk en bekend te worden, hier om zijn studie te bekostigen probeert de zaak te runnen met een toch alles behalve slim stelletje “vrienden”.

Midden in een grote donkere balzaal, bestemd voor grote bruiloften staat precies 1 tafel mooi gedekt met een kaarsje erop. Stoelen bekleed met witte hoezen en een grote gouden strik. De student/manager aan het hoofd van de tafel, knikkend en vertellend, is alles wel oké, fine food??? Glimmend van trots als we blijken tevreden te zijn. Wie ben ik dan om er iets van te vinden?? Tja, op de kamer gekomen ontbreekt het tweede laken nog steeds, evenals de afstandsbediening voor de airco, die twee kamers verderop wordt weggehaald. Helaas zijn de batterijen op en die worden nu gezocht. ………….

Eigenlijk zijn we ook best een beetje moe, niet allen van het fietsen, de warmte die anders is dan bij ons, maar vooral ook van de overweldigende hoeveelheid prikkels die je per dag te verwerken krijgt. Alles wil je wel opsnuiven en beleven. Elke dag liggen we dan ook uiterlijk om negen uur in bed en een minuut later zijn we ook vertrokken. Wat nog die airco, moe en naar bed. De ochtenden zijn hier het mooist en die beginnen al vroeg. Uitslapen tot 7 uur, dat is bij 1 keer gebleven. Behalve slapend en genietend aan de Jungle beach hebben onze antennes steeds volop open gestaan.

Enne……….. zin om naar huis te gaan. De harde schijf is vol en het werkgeheugen maakt overuren. Kerstvakantie met de kinderen!!

Gefietst: 75 km

*Sri Lanka dag 25: Unawatuna – Bentota

6.45 op de fiets, breakfast to go mee, drukte voor zijn op de A2. Lukt aardig, maar dan nog Galle door. Alsof het zo moet zijn: allemaal eier en kippen kramen en winkels. In Sri Lanka lijkt het alsof winkels, kraampjes etc. van een bepaalde soort zich clusteren, zie je er één ziet dan zie je er meerdere. Ik mis mijn eitjes en dus zie ik overal grote hoeveelheden eieren te koop. In de buitenwijk van Galle tussen de mooie grote huizen vinden we een bushokje dat uitstekend dienst kan doen voor ons ontbijt. Ondertussen kiest de vrouw des huizes aan de overkant een grote vis bij de reizende visboer die vervolgens pal voor onze neus de verse vangst van kop, staat en ingewanden ontdoet. Buurthond en katten wachten rustig tot het afval op straat wordt geschoven. Eet smakelijk, gezellig zo samen.

Onze benen hebben genoten van de rust en de fietsen zijn opnieuw nagekeken en bijgesteld. De temperatuur net 25 graden en de zon nog achter gesluierde bewolking. Prachtige slingerende en heuvelachtige wegen, over een dijk langs de Gin Ganga en tussen grote hoeveelheden bloeiende planten, struiken en bomen door. Opvallend veel mooi rode bloemen, de Hibiscus, maar ook de Anthurium die wij nog kennen van het potje in oma’s vensterbank, staat hier groot en veelvuldig in de tuinen. Ook orchideeën in volle bloei.

Opvallend is dat zo ’s ochtends vroeg uit alle hoeken en gaten fietsen en scooters komen met een (veelal) oudere man als bestuurder, meisje of jonge vrouw als medepassagier op de fietsstang of achterop. Fraai om te zien is een oudere, kleine man op de fiets met een veel grotere jonge vrouw voor hem op de stang. Hij kan nauwelijks om haar heen kijken. Zij is volledig in het wit als moslima met nicap, waar bovenop wat koddig een klein, voor ons vooroorlogs zusterskapje. De vrijheden van de vrouw lijken op deze wijze heel erg beperkt. Soms wordt zij afgeleverd bij de bus en vertrekt de partner op de scooter pas als de bus wegrijdt. Ook op jonge leeftijd zijn er duidelijk scheidingen. Oma wandelt met haar kleindochter en opa neemt zijn kleinzoon vol trots mee bij zijn bezigheden. In de schooluniformen zie je zelden gemengde groepjes. Meestal of allemaal witte lange broeken, of witte lange jurkjes.

Onderweg zien we 4 jonge vrouwen in een naaiatelier. Vol trots vertellen zij dat zij kleding maken voor het leger en de marine. Gelijk krijg ik een stoel en een glas melk aangeboden.

Na nog wat dorpjes te zijn gepasseerd, willen we de aangegeven kaneel fabriek bezoeken. Helaas brengen de borden ons bij (weer) een stupa. Ook bij het Dedduwa Lake zijn we wat minder gelukkig in het vinden van de Lodge waar we een boottocht over de Lagoon zouden kunnen regelen. Gelukkig worden we dit keer gevonden door een enthousiaste Tuk-Tuk chauffeur die net met Boeddha in gesprek ging in de hoop dat hem dit klandizie zou leveren. Allemaal gelukkig dus. Het blijkt een goede keuze. We maken een 2 uur durende tocht over de grote rivier, maar ook door de aangrenzende Mangrovebossen. Een prachtige ervaring, tussen alle wortels en vertakkingen van deze immense bomen, die gedijen op de getijden van de Indische Oceaan.

Enkele mooie felgekleurde vogels, de Leguanen in verschillende maten en op het meer zonnend op de rotsstenen de krokodillen. Kaaimannen zijn het in dit geval, mooier getekend dan de Alligators en bang voor mensen volgens onze gids. Dat laatste proberen we niet uit.

Vandaag een speciale selfie en boodschap naar Nederland voor Arco’s moeder Thelma: dikke kus en felicitaties met haar 91^e verjaardag!!!!!!!!!!!!!!!!

Tot slot een bezoek aan de Turtle Hutchery, een soort Pieterburen voor zeeschildpadden.

Gefietst: 70 km 

*Sri Lanka dag 24: Unawatuna

Goede nacht geslapen en genoten van het ontbijt. Ja weer eitjes aan het optellen. 8 uur en al op het strand: Jungle Beach, Net buiten Unawatuna. Heftig stukje klimmen met de fiets en dan te voet over rotspaadjes klimmen en klauteren door de jungle. Eerst omhoog om vervolgens af te dalen naar een heel mooi klein tussen de rotsen gelegen baaitje. Rust en stilte. Een eenzame zwemmer in het water, Galle aan de overkant in de zon en een in de zon schitterende witte stupa met gouden spits hoog boven ons tussen de palmen tegen de rotswand. Heerlijk warm, zo het kraakheldere water in.

Even stilstaan tussen de grote stenen op de bodem en de vissen komen tevoorschijn, verschillende soorten, voor ons allemaal van het soort aquarium vis, prachtig om te zien. Briesje, golven en zo weer in slaap vallen op het strand onder de palmbomen. Geleidelijk aan wordt het wat drukker, veel Oost-Europeanen blijken deze plaats te hebben ontdekt. Er wordt ook gevist en trots wordt de vangst getoond: een inktvis. Geweldig, niet alleen de vangst, maar ook de grote grijns op de donkere snoet van de trotse visser. 

Voor we het door hebben is het middag en lijken we aardig verkleurd. Tijd om terug te gaan. Lunch on the beach tegenover ons hotel, natuurlijk met fruit en een verse mango en ananassap.

Tweede helft van de middag lekker banjeren langs de baai van Unawatuna. Bovenbenen ingesmeerd, die hadden deze vakantie nog niet zoveel zon gezien en hebben toch een verdacht kleurtje gekregen. De baai is betrekkelijk kort en loop van de ingang van (weer) een stupa tot aan een steile kade waarop direct de huizen zijn gebouwd. De zon zakt ongemerkt snel, wat is er leuker dan de tijd vergeten en je weer even helemaal kind voelen, de schelpjes achterna die met de golven weer de oceaan in spoelen. Met een hand vol schatten nog even in badkleding langs de kerstboom voor een foto. De regendouche als heerlijke verfrissing en lekker eten bij de sfeerverlichting op het strand. Wat een rijkdom!

Gefietst: (slechts) 6 km en dat vinden de benen best even fijn!

*Sri Lanka dag 23: Unawatuna........ Galle

Foute start. Hele nacht last gehad van de Hollandse maaltijd. Flinke hoofdpijn en absoluut geen zin in eten. Dat laatste kan hier eigenlijk niet. Het is een voortdurend bij eten van wat je gebruikt bij alles wat je doet en voor beiden geldt dat dat best veel is en we er ook nog van genieten ook. 

Onvoorstelbaar, maar elke ochtend begint normaal gesproken met een fruitsalade, 2 eieren, gebakken, scramblet of een Sri Lanka omeletvorm met kruiden. Allemaal even lekker en als afsluiter een toast met jam. Even rekenen leert, dat wij samen deze vakantie goed zijn voor tenminste 120 eieren. Voor de lunch zijn er vele lokale mogelijkheden. De opgerolde pannenkoeken gevuld met rietsuiker en kokos zijn favoriet. De Curd met palmhoning en de yoghertjes. Voor tussendoor veel zoete varianten van de bakker. Vijgenkoeken zijn heerlijk! ’s Avonds eigenlijk altijd Curry rijst in alle varianten of een ander lokaal rijstgerecht.

Voor mij deze ochtend geen eitjes, een kop thee. De rest van de dag lijkt het vruchtensappen, milkshakes en fruit te worden. Gelukkig een geplande rustdag.

Op de fiets naar Galle, over de drukke A2. Aan het begin van Galle wordt onze aandacht getrokken door een ritmisch roepende mannenstem, iets dat klinkt als: Hé, Hop, Hé, Hop. Prachtig om te zien hoe twee groepen, vooral oudere mannen uit alle macht proberen de hele baai leeg te vissen met één immens net. Alles gecoördineerd door een baas aan de kant en twee traditionele bootjes op het water. Het hele proces neemt het geruime tijd in beslag. We scharen ons bij alle lokale toeschouwers en genieten van het spektakel.

Ondertussen op de A2 ineens kabaal, kleine pick-up trucks met daarin mannen die met vlaggen zwaaien, getoeter en een heel gedoe. Ontwaren we midden in die massa plots een aantal wielrenners. Geweldig om te zien: Tour de France in de begin jaren.

De vissers zijn er bijna en het net wordt gesloten. Als we dan de uiteindelijke vangst aan sardientjes zien, zijn we tenminste helemaal verbaasd dat er zoveel moeite gedaan moet worden voor dat beetje vis, wat overigens grif aftrek vindt. De weegschaal wordt gewoon in het net gezet en in no time is het hele net leeg gekocht. Nu visjes pukken uit de mazen, zoals we dat al vaker door oudere vrouwen hebben zien doen.

Galle is een wereld apart. Door de poort in de stadswallen waar je tegenaan rijdt kom je de oude plaats binnen. Een heel bijzondere uitstraling met inderdaad veel Hollandse, maar zeker ook veel Portugese invloeden. In de oude Hervormde kerk waan je je zo weer in je jeugd, de rijen bankjes, het orgel en de houten kansel tegen de muur. De vloer bestaat voor een groot deel uit grafzerken met Hollandse namen en teksten. De Anglicaanse kerk is typisch Engels met het koor en de methodisten kerk is mooi aan de buitenkant, maar gesloten voor publiek evenals de stralend witte moskee. Veel daken zijn gedekt met ouderwetse Hollandse of Portugese dakpannen. Het oude Hollandse ziekenhuis is een galerie aan mooie winkeltjes en restaurants. Veel juwelierszaken en leuke winkels met ongekend mooie spullen.

Opvallend: we komen een hele serie Europese oldtimers tegen: een schitterende VW-kever, een oude Morris, maar ook een goed onderhouden Fiat 600. Vreemde gewaarwording.

Waterijsjes, fruitmilkshake, water en hoppa, de wal rondom het stadje op met mooie vergezichten over het water, een oude vuurtoren en resten van de wallen en kantelen. Heerlijk briesje, geen haast. 

Het is grappig om te zien dat de hoeken, nissen en resten van deze wallen worden gebruikt door heel veel jonge Sri Lankese stelletjes. Om de paar meter kom je ze tegen, vaak met een paraplu voor de zon, een opengevouwen krant met daarop een rijstmaaltijd die met de handen wordt gegeten (hij eet uit haar hand), of gewoon intiem in stilte samen. Hebben we nog niet eerder zo gezien hier. Het is een aandoenlijk gezicht.

Rustige middag verder, met heeeel veel dorst.

Gefietst: 18 km.