Wet van Murphey. Vroeg op, 6 uur ontbijt en een lange
reisdag. In de lift en in de lobby opnieuw hotel personeel met zuurstof
cilinders en mondkapjes. Valse start, Arco ziek en één van de koffers uit onze
bus zoek. Alle registers open: beveiligingsvideo’s, politie en een arts voor
Arco. De koffer wordt aangetroffen op het politieburo, de groep reist vooruit.
Reizigersdiarree voor Arco en dat 2 dagen voor de trail. Antibiotica,
probiotica, antimisselijkheidstabletten en ORS, om vervolgens met een taxi de
groep weer te treffen.
Ondertussen is het feest in Puno met groot geestelijk en
militair elan. Ook onderweg is het een drukte van belang. Een grote stad lijkt
één grote markt en passeren wordt daarmee een langdurige aangelegenheid. Ogen
te kort.
Ook de rest van de route is mooi. Ruige bergen en vergezichten over de
hoogvlaktes.
Bij de ruïnes van Raqchi belanden we in een compleet
verkeersinfarct. Het 50e festival de Danzas wordt gevierd, een immens
festival waar half traditioneel Peru vooruitgelopen lijkt. We trekken veel
aandacht als met kamera’s gewapende buitenlanders. Tijd tekort! Ondertussen
zijn de ruïnes met de colca’s ook de moeite waard.
Nog een lange busreis en veel later dan gepland in Cuzco,
waar we veel te vroeg de bus worden uitgezet en met al onze bagage berg op over
de keien moeten zoeken naar het hotel. Moe, maar we belanden in een heerlijk bed
met als verrassing een lamakruik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten