Dag 23 (26-06-2017): Cusco – Lima – Amsterdam.

5.15 uur zonder ontbijt in de bus naar de luchthaven. Met wat vertraging naar Lima waar het zoals bijna altijd grijs en heiig is. Vergeleken bij de andere steden is Lima zeker niet de mooiste, maar het centrum is zeker de moeite waard om nog even met de hele groep (nog 12) in een gehuurde bus naar toe te gaan. Wisseling van de wacht bij het paleis is een mooi schouwspel. 

Lunch en naar Miraflores, uitwaaien langs de winderige kust met de hoge golven waar door de surfers druk gebruik van gemaakt wordt. Een kunst en nijverheids beurs net voor het winkelcentrum van de mal en de mal op zich, westerser en decadenter kan bijna niet. Wat een contrast. 

Rest de lange vlucht naar huis (12 uur), waarin we zoveel mogelijk uurtjes slaap proberen mee te pikken. Nog even de trein in om bij Max in de auto te stappen en zo na ruim 30 uur reizen thuis te belanden.

                      Moe, maar helemaal voldaan, deze reis heeft al onze verwachtingen overtroffen.

Dag 22 (25-06-2017): Cusco.

Met een kleine groep een rustige afsluitende dag. Het weer is uitstekend om te wandelen. Met 3 taxi’s naar boven en een wandeling naar beneden langs de 4 Inca ruïnes: Tambomachay, Pukapukara, Q’enko, en tot slot het prachtige Saksaywaman. Imposante restanten van wat eens enorme Inca nederzettingen moeten zijn geweest. Indrukwekkend wat er in die tijd met de toen beschikbare werktuigen tot stand is gekomen in een relatief beperkte tijd. Om de drukte van de weg te vermijden kiezen we de paadjes buitenom door de landerijen. Een heerlijke rust.

Een wat mislukte lunch in het aanbevolen restaurant en vervolgens de tijd nemen voor afscheid van Cuzco en het pakken van onze koffers. Achterlaten en ruimte maken voor de nieuwe aankopen. 

Besloten diner in de mooie wijk van Cuzco ( San Blas) met heerlijk eten, fraai opgediend, zang en afscheid.

Dag 21 (24-06-2017): Cuzco: Inti Raymi.

Feest van de zonnewende.

Opnieuw vroeg op en om 7 uur op pad met de Peruaanse gids. Druk in de stad en onrusten door stakende docenten en professoren die het verkeer trachten te verstoren. Het programma is hierdoor ook niet helemaal duidelijk.

Start bij Coricancha, de zonnetempel met zang en dans en de begroeting van de zon door Inca, zoon van de zon. Overweldigende drukte. Krukje gekocht om over een aantal hoofden heen te kunnen kijken.

Vervolg op Plaza de Armas, waar de hele stoet voorbij trekt en een ceremonie midden op het plein plaatsvindt. Het derde deel is overweldigend. 

De Inca Ruines van Saksaywaman zijn het decor voor een groots schouwspel. Tot in de verste verte zijn de omringende heuvels gevuld met Peruanen die met hele families het schouwspel op een afstand gadeslaan. 

Een grote politiemacht die cordons vormt en de luid scanderende protestanten die ook hun plek op een heuvel hebben gevonden, binnen grenzen houdt. Een imponerend schouwspel en een overweldigende ervaring.

Gezellig in de menigte mee naar beneden gewandeld en op het plein de grote massa mensen bekeken.

                         Vroeg eten en slapen. Vermoeidheid begint zich aan te kondigen.

Dag 20 (23-06-2017): Machi Pichu.

4 uur op. 4.20 staan we in de rij voor de bus naar boven. Waar een kleine roodharige hollandse krullebol (Staschja) al weer vrolijk uit de rij springt om ons te begroeten. Het is nog helemaal donker. In no time staat er een enorme rij op de stoep te wachten op de eerste bussen. Om de beurt ontbijten en even over 6 naar boven. Stijle slingerweg, snel omhoog. Alsof we in een tropisch woud belanden. En dan het uitzicht, adembenemend!!! Omhoog klimmen voor het mooiste uitzicht en wachten tot de zon door de zonnepoort het oude Inca dorp in de zonnestralen oplicht. Een prachtige ervaring, eigenlijk niet in woorden te vatten.

De middag in alle rust doorgebracht in Machupichu dorp: Aguas Calientes ( Valkenburg in het kwadraat, maar toch gezellig). 

De trein brengt ons weer terug naar Urubamba waar een bus staat te wachten. Het is al donker en laat komen we toch  wel aardig vermoeid aan in Cusco. Jammer dat de gids ons niet even heeft geattendeerd op de mogelijkheid om een Machu Pichu stempel in ons paspoort te laten zetten.

Dag 19 (22-06-2017): Larestrail -Aguas Calientes

5.30 uur stikdonker en door lawaai van de stroom heen voor onze tent: “buenas dias……….” en de coca thee weer aan de tent. Het kost enige worsteling voordat er een hand vrij is en de tentrits kan worden bereikt, maar daar is men waarschijnlijk aan gewend. Geduldig wordt de thee aangereikt en onze douche in bakjes vorm naast de tent geplaatst. Genieten van de vroege stilte, het uitzicht, de ruisende waterstromen en de nog donkere bergen. De opstelling van de tenten bleek vannacht zodanig dat we allen herhaaldelijk langzaam richting waterstroom afgleden tot het moment dat de voordeur van onze tent ons als in een vangnet weerhield van verder glijden. Alles onder de oksels klemmen en omhoog schuiven dus.

Ontbijt in een lekker verwarmde tent ( wat een verwende gasten!!!). Een andere pap dit keer, die ook met de nodige hoeveelheid suiker niet echt te eten bleek. Mooi versierde pannenkoeken en broodjes jam.

Koud, alle kleren aan. Plots schuiven de wolken ons dal in en wordt de wereld grijs. We vertrekken, de tenten staan nog en alles blijft achter behalve onze eigen rugzak. Langs de klaterende waterstroom volgen we een prachtige idyllische route door een gebied dat bijna aandoet als een tropisch regenwoud. Vergane bomen, rotsen, overal schimmels, maar ook mooi gekleurde bloemen, cactussen, bromelia’s en een nevel die zich dun verspreid. Alles bij elkaar een feeëriek  gevoel, een sprookjeswereld.

Al vrij vlot passeren ons de volgepakte paarden, de paardenmannen helemaal bepakt met al onze materialen, op de voet gevolgd door 2 naar beneden rennende chefs met een volledige uitrusting op de rug. Onvoorstelbaar, zo gingen ze ook bergopwaarts. Als we 0m 11 uur voor de lunch aankomen staat alles al weer in vol ornaat opgesteld, staat er iemand klaar met een zeeppompje, water en een handdoekje en is onze 3 gangen warme lunch alweer een feit. 

We zijn weer in de bewoonde wereld beland en nemen afscheid van alle begeleiders om vervolgens met een luxe bus naar Urubamba te worden gebracht, waar de rest van de groep inmiddels is gearriveerd. We laten Ollantaytambo even voor wat het is en genieten van het gezellige, kleurrijke stadje zonder al te veel te willen.

Tot slot worden we met de luxe trein naar Aguas Calientes vervoerd, een mooie reis in een panorama trein met “Emirates” bediening. Bij aankomst belanden we in het decor van een oude westernfilm met ons hotel direct aan het spoor en aan de voet van de Machu Pichu.

Ondanks, of juist door het Lourdes gevoel een  een bijzondere stad.  In een  sfeervol restaurant met de hele groep uit eten. Wijntje verdient, maar wel eerst een uitgebreide heerlijke douche.

Dag 18 (21-06-2017): Larestrail.

Onvoorstelbaar: warm gehad tijdens de nacht. Slapen en draaien als een mummie, even wennen, maar niet slecht. 5.30 uur: cocathee aan de tent en het kleine teiltje warm water voor de ochtend opfrisbeurt.

Geweldig ontbijt: warme havermoutpap met suiker, eieromelet met aardappelen en broodjes jam. Vandaag de grote uitdaging: 4630 m. Voor de lunch een steile klim van bijna 1000m. Langs, door en over snel stromende beekjes omhoog. Het wordt al snel steil en lastig klimmen langs en om de grote watervallen die we ’s ochtends vroeg vanuit onze tent al in de verte zagen. 

Achter de watervallen het schitterende uitzicht op de Lagune in het dal met enkele kleine hutachtige woningen en de schaapskudde met de 8 jarige herder en haar hond. 

Vervolgens wordt het voldoende steil om alleen maar naar je voeten te willen kijken om stap voor stap te bepalen hoe je verder moet. Om de bergen heen, omhoog en nog eens omhoog. Op tijd stil staan om de steeds weer verrassende nieuwe uitzichten te bewonderen. Schitterende bergen en rotspartijen, mooie lagunes in diepe dalen en glooiende groene weiden. 

We lopen in de wolken, frisse wind en de winterjas over de fleece. Muts op en handschoenen aan ( in Nederland heerst nu een hittegolf). Iedere klimpartij en bocht levert een nieuwe verrassing en uiteindelijk recht tegenover ons de besneeuwde bergtoppen en een gletcher. De hoogste top in dit Urubamba gebergte is de Chiqun van 5530m. Uiteindelijk bereiken we ons hoogste punt de Pachacutec pas op 4630m. Even komt de zon door en kan de winterjas uit.

Nog even een korte inspanning op en neer en opnieuw een welverdiende, goed smakende lunch. Ondertussen horen we de hagel op het tentdak neerkomen. De enige neerslag die valt tijdens de gehele tocht. Wat volgt, is alleen een afdaling. In eerste instantie nogal wat steile rotsachtige slingerpaadjes, maar uiteindelijk uitlopend in een grote drassige vallei waar weer uitgebreid aan veehouderij wordt gedaan. Alle soorten wolproducenten worden weer bijeengedreven door de traditioneel geklede vrouwen en meisjes, terwijl het manlijke geslacht zich bekommerd om de paarden, ezels en al wat daar tussenin zit. Ons tentenkamp staat langs een flinke stroom met uitzicht op de besneeuwde bergen en een enorme rotspartij. Lama’s komen nieuwsgierig kijken naar wat er in hun domein is geplaatst en zorgen met hun uitwerpselen voor verse deurmatten voor onze tenten. Overnachten in Cancha Cancha op 3860m.

Al vanaf het begin bleek onze gids ziek en vandaag lijkt daarin het toppunt te zijn aangebroken. Weinig hebben we hem gezien, hangend op de “ambulance ezel”.

Na nog even genieten van de sterrenhemel met schitterende Melkweg liggen we opnieuw rond 8 uur als mummies opgerold in onze tenten.

Dag 17 (20-06-2017): Lares trail

4.45 uur op, ontbijt, donzen slaapzak en fleece ontvangen en bij de duffel in gepropt. 10 medetrailers uit onze eigen groep in de bus en een ca. 6 uur durende tocht door een geweldig berglandschap met steil stijgende en slingerende weg. Net voldoende om heel voorzichtig 2 busjes elkaar te laten passeren. Passen, meten, afgrond links en rotswand rechts. Hoogste punt: Larespas op 4580 meter. Aan het begin van de rit in Calca op de markt inkopen gedaan door de beide chefs. Alles vers en locaal.

Rond 11 uur belanden we via een idyllische route op het startpunt van onze trail: Cuncani op 3754 meter hoogte. Twee gidsen, 2 chefs, 4 paardenmannen, 7 muildieren en een “ambulance paard” met helm, zuurstoffles en begeleider staan voor ons klaar. Laatste candybars, fruit en op pad. Toch even wennen aan de hoogte en al snel ademnood. Tempo aanpassen en rust bewaren.

Stap voor stap als een bejaarde. De stokken zijn een welkome aanvulling. Winterjas uit en verder in een fleece.

A snel gaan we steil omhoog. Regelmatig stoppen voor de prachtige uitzichten. Onderweg de kleine huizengroepjes en verlegen locale bevolking, kuddes schapen, lama’s en alpaca’s met hun meestal jonge begeleiders en honden. Mede toeristen worden niet gezien.

Na ongeveer 2,5 uur en een stevige klauter en klimpartij het hoogste punt van de dag: de Huillquicasa pas: ruim 4400 meter hoog. Opluchting en een spontaan Wilhelmus.

Afdalen voor de lunch aan de Laguna Quellococha. Als VIP’s ontvangen. De tenten voor het koken en eten staan klaar, evenals ons “eco toilet”, waarvoor we uitleg voor gebruik krijgen: plasticzak 1 voor de kleine boodschap, plasticzak 2 met zitring voor de grote boodschap, plastic zak 3 voor de gebruikte papiertjes en een strooibus om na elk gebruik de geproduceerde boodschap mee te bestrooien. Verder dan deze uitleg zijn we geen van allen gekomen. De “Inca stop” bleek de voorkeur te hebben.

3 gangen lunch met heerlijke Quinoa soep en pasta. Watervoorraden vullen ( water getapt uit de locale stroompjes werd voor ons gekookt, ’s avonds als kruik mee in de tent, vervolgens als drinkwater mee verder), energie bar mee en op pad.

Via een relatief ontspannen tocht belanden we in ons eerste kamp: keurige groene tentjes, eet en kook tent, toilet als troon goed zichtbaar op een heuveltje en een teiltje warm water om je mee op te frissen. De voeten gaan erin.

17.00 uur thee met een enorme hoeveelheid popcorn gevolgd door een heus 3 gangen diner. Inmiddels is het aarde donker. De afsluiting van het diner bestaat uit in rum aan tafel geflambeerde banaantjes, geserveerd door de chef zelf in kraakheldere witte koksbuis met koksmuts.  Nog even wat spelletjes en om 20.00 uur iedereen onder de wol met thermo ondergoed en meerdere laagjes aan, kruikje mee en  muts op. Stik donker, schitterende heldere sterrenhemel en een voorspelling van -5 gr.