zondag 11 juni 2017

Dag 4 (07-06-2017): van Pisco naar Nasca

6.30 uur ontbijt, op naar Paracas, waar Louis ons alweer opwacht. Zon en ineens heeft de wereld kleur: blauwe oceaan, fris gekleurde vissersbootjes en een blauwe lucht met mooie wolken. In een luxe speedboot voor 38 personen en een mooie kapitein. Het eerste eiland van de Ballestas eilanden is overbevolkt met Pelikanen die zich van ons bezoek niets aantrekken. De geur is duidelijk. 


Wat er volgt overtreft ieders verwachtingen. Prachtige rotsformaties in geweldige natuurlijke kleurnuances en waar je ook kijkt, vogels, duizenden: Guano aalscholvers, rotspelikanen en incasternen. 



Maar ook loom luierende zeeleeuwen, de donkere, maar af en toe ook een mooie roest bruine van het mannelijke genre, vergezeld van een compleet harem. Boven op een randje parmantig in een rijtje voortbewegend, jawel Hombolt pinguïns keurig in jacket. Pinguïns in de woestijn, toch niet alledaags. Tegen de rotswanden aan een uit hout opgetrokken industrieel complex(je) voor het verzamelen van een belangrijk Peruaans export product: vogelpoep: Guano. Eens per 7 jaar worden de rotsen volledig ontdaan van de massale hoeveelheden van dit product m.n. geproduceerd door de Guano aalscholvers.

Ondertussen is er zoals voorspeld een aardig windje opgestoken,
Op naar Inca en de oase van Huacachina met onderweg, ja ook in de woestijn: fruitboomgaarden en wijngaarden, dankzij een ingenieus irrigatie systeem. Blauwe lucht en een heerlijk oplopende temperatuur.  Lunch bij Huacachina, een centrale oase, omgeven door onwaarschijnlijk hoge zandbergen, waarop de pistes voor het sandboarden duidelijk zijn uitgezet. Opnieuw een backpackersoord, waar we dan ook heerlijk in het zonnetje neerstrijken in het backpackers home.


In korte broek en top de uitdaging aangaan om een zandberg te beklimmen. Over de richel het minst zwaar, maar net 2 voeten breed. Vlak bij de top is de wind zo heftig dat we er bijna afgeblazen worden. Gezandstraald, maar genoten. 



Aan de oase poseert het kardinaal vogeltje, prachtige kleuren.


Het kleine museum in Ica leert ons iets over de andere, niet Inca culturen die belangrijk zijn geweest in de historie van Peru: Nasca, Paracas (e.a.).
De weg vervolgen, blijft woestijn, maar nu met aangenaam klimaat. Geweldig woestijn gebergte en bij ondergaande zon  afgesloten met een bezoek aan de uitkijktoren van Maria Reiche, vanwaar een aantal van de Nasca lijnen al te zien zijn.


 Nasca: grote buitenwijken met veel nieuwe, aan elkaar gebouwde kleine huisjes. Alleen begane grond met overal uit de daken stekende ijzeren staven, bouwhout, afgewisseld met meters waslijn gevuld met keurig opgehangen wasgoed. Dit laatste als enige orde in de overigens grote chaos van de aanblik. Niets is afgebouwd, maar er is ook nergens enige bouwactiviteit.

Ons hotel, midden in het centrum, is nieuw, fijne kamers en alle gemakken. Welkom met een traditionele Pisco Sour. Eten kun je in Peru uitsteken tegen prima tarief. Opnieuw met de hele groep aan tafel. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten