Heerlijk vroeg ontbijt. Eerste blik in het koloniale
binnentuintje is er één oog in oog met een fraaie Kolibri: “goede morgen, wij
zijn er ook, al zijn we de enige gasten”.
Als we richting city tour vertrekken lijkt
de stad verlaten. Modern, goed aangelegde, geordende en onderhouden wegen. Op
naar de kust. Direct in het oog springend het in navolging van Gaudi aangelegde
park van de liefde (Parc del amora).
Over de hoge rotswand de woeste golven met
een groot aantal surfers. Aan de andere kant de vaak goed onderhouden flats met
eigen portiek tuintjes, waarin bloemen en planten het ondanks het kurkdroge
woestijn klimaat uitstekend doen. Groots aangelegde tennisbanen, running lady’s
in strakke pakjes langs de boulevard, bootcamps en uitgebreide “gyms” waar
achter de glazen muren de dames zich in het zweet werken. Welvaart straalt het
uit.
Op de luchthaven geld pinnen bleek onmogelijk, ook in Lima lijkt
het een probleem dat we delen met een jong Nederlands stel dat ons ook op de
luchthaven al signaleerde. Aanhouder wint, raak bij de 5e bank.
De city tour wordt een privé tour door Giovane, een student
toerisme, die ons meeloodst in de supersnelle metro die ons voor 75 cent in 20
min. downtown brengt, 20 km verder. Lima is groot, divers en vol: 10 miljoen
inwoners met tegen de hellingen aan de gekleurde huisjes, waar de arme vaak
oorspronkelijke bevolking woont.
Centraal: Plaza Major, ofwel Plaza de Armas met gelijk een
overdaad aan stijlen. Het presidentiële paleis met duidelijk Versailles als
basis en de paleiswachten uit Londen voor de deur inclusief het ceremoniële
wisselen van de wacht voorafgegaan door een geweldige serenade van de militaire
harmonie ter ere van de president. Rechts de Kathedraal met eraan vast het
enorme barokke verblijf van de al 30 jaar zittende aartsbisschop. Daartegenover
het in Spaanse stijl gebouwde Municipalidad (stadhuis) van Lima. In deze 3
gebouwen wonen dan ook de drie machtigste mannen van het land, die gezamenlijk
de dienst uitmaken. Verrassend de enorme invloed die de aartsbisschop lijkt te hebben. Overal in groepjes
opgestelde, gewapende politie in volle strijd opstelling.
Mooi, een inkijkje achter de kolossale deur van een vervallen gebouw. 10 families die trots zijn op hun bezit en het graag tonen aan ons als argeloze bezoeker.
Vanuit de kerk lopen we tegen het oude postkantoor aan waar
nog op traditionele wijze de geschreven liefdesbrief wordt verzonden. Daarnaast
een lange gallerij met lichtkoepel. Links en rechts en van voor naar achter gevuld
met kleine roze kraampjes propvol knuffels in alle soorten en maten aangevuld
met alles wat je in een schiettent rond Valentijn zou verwachten. Kitsch is de
eerste indruk. Fout volgens de Romanticus Giovane. De Peruanen zijn een
romantisch volkje. Als geliefden voor kortere ( kleine knuffel), of langere (grote
knuffel) van elkaar worden gescheiden, is er niet alleen de briefwisseling,
maar ook een tastbaar (aaibaar) product uit deze laan dat het “houden van” op
afstand moet ondersteunen.
Originele in suiker gerolde Churros met vulling gegeten,
vraagt om herhaling!
Prachtige kerken met grote rijkdommen. Bijna luguber de
verhalen achter het Monasterio de Francesco. Het Franciscaner klooster met het
grote plein vol duiven en een aanpalende al 2 eeuwen hermetisch gesloten kerk.
Volgens de theorie van Gian zou het zo kunnen zijn dat achter de gesloten
deuren de mummie van de laatste grote Inca leider ligt. Minstens zo tot de
verbeelding sprekend is de wandeling door de catacomben onder het klooster en
de kerk die je voor een paar Sol alleen onder begeleiding van een gids kunt
maken. Begraven worden op heilige grond onder de kerk betekent dichtbij de
hemel. Geen wonder dat de heftig katholieke bevolking daar begraven wilde
worden. De graftomben echter slechts voor de happy few. Het arme gepeupel werd
vanuit een lijkenzak in een soort massa graf gedropt. Aan ons nu de kans om de
na een aardbeving blootgelegde resten (schedels en botten) te bewonderen.
Door China town gewandeld, behalve de bogen en een aantal eettentjes
weinig chinees te bekennen. Veel mooier zijn de verborgen binnenplaatsen waar
mensen op primitieve wijze samenwonen en ons trots hun domein laten zien. Ook de
lokale winkels en markten waar we verder geen toerist tegenkomen. Net zo min in
de metrobus die ons weer terug brengt naar Miraflores.
Bij het avondeten wordt duidelijk wat er bedoelt wordt met
de waarschuwing dat het wel lijkt
alsof de bediening Engels spreekt en verstaat. Op advies van onze gids
bestellen we een traditioneel Peruaans gerecht: Lomo Saltado. Krijg ik een
hamburger met friet en majo, terwijl de bijbestelde salade blijft steken in het
bevestigende knikken van de ober.
De kop is eraf, smaakt naar meer!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten