De Sawadee bus is gearriveerd. Kennismaken aan het ontbijt:
17 medereizigers en Marc, de reisleider.
Luxe touringcar, 2 chauffeurs en een lange reis voor de
boeg. Meer dan een uur langs de kust van het rijke Miraflores, langzaam overgaand
in de arme wijken: pastel kleurige onaf hutjes tegen de kale bergwanden. Mooie
inkleuring van de overigens nevelgrauwe omgeving, maar voor ons toch minstens onbewoonbaar.
Na een aantal uren veranderen de zandduinen in groene oases met o.a.
fruitboomgaarden. Niet dankzij de regen die er ook hier niet valt, maar door
een goed irrigatie systeem dat gebruik maakt van het water dat in riviertjes
vanuit de nabijgelegen Andes de Stille Oceaan opzoekt. De woestijn strook langs
de kust blijkt langgerekt en naast enorme vlaktes met half afgebouwde huisjes,
kaal in het zand, zijn er de grote kippenfarm, waar onder vaak plastic afdaken
de onvoorstelbaar veel kippen hun eieren
leggen. Vrije/blije uitloop eieren zijn hier nog niet aan de orde. De lunch
gebruiken we in een klein havenplaatsje met leuke gekleurde vissersbootjes die
toch ook minder vrolijk lijken door de voortdurende grijze bewolking.
Op naar Louis, onze gids in het Paracas ( = regen van zand)
Nationaal Park, een woestijn waar je je jas dicht doet en de kraag omhoog. Er
waait een frisse wind vanaf de Oceaan en het is alles behalve warm.
Groeien
doet er niets en de wegen zijn gemaakt
van het zout, waar een groot deel van de bodem uit bestaat, naast massale
hoeveelheden schelpen als aandenken aan het feit dat dit eens de bodem van de
oceaan was die met een forse aardbeving omhoog werd gestuwd. Het zout in
verschillende samengeperste vormen is blijven liggen na het verdampen van het water.
 |
| Zout |
Kou en wind van zee
worden hier veroorzaakt door de Humbolt stroom die vanaf Antartica een
ijskoude stroom aanvoert. Zon bovenland warmt de lucht op, die stijgt.
Door het ontstane vacuüm wordt er koude lucht van af zee aangezogen, wat als
stevige wind van zee wordt waargenomen. De opgestegen vochtige lucht
veroorzaakt een continue grijsheid die de zon afschermt (rain for sun). Regen
valt er nagenoeg nooit.
Aan het einde van een heerlijke wandeling over dit
maanlandschap is het nog even genieten van de baai met prachtig gekleurde rotswanden.
Korte rit naar Pisco, voormalig backpacers oord, maar bij de
aardbeving in 2007 grotendeels verdwenen. Nog steeds in opbouw met grote
contrasten. Flitsende nieuwe winkelcentra naast puinhopen van ingestorte
huizen, waar mensen toch weer hebben getracht een onderkomen te vinden om
verder te leven. Afsluiten met een gezellige maaltijd met de hele groep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten