maandag 12 juni 2017

Dag 5 (08-06-2017): Nasca.


Bewolkt, lekker warm. Het vliegen is gezien de bewolking op de middag gepland. Eerst met Don Leo naar de oude graven, waarin vele resten, maar ook volledig intacte mummies van een weleer zijn te bewonderen. Onderweg door de Nasca woestijn een verrassende presentatie van de rijkdommen die dit land te bieden heeft: landbouw met een onvoorstelbaar aantal verschillende soorten aardappelen en granen. Fruit en groente teelt, maar ook mineralen, metalen, cactus, zeewier en de schimmels voor het produceren van penicillines. Belangrijke exportproducten.

Het verkeer vertoond een opvallend beeld. De tuk tuks hebben plaatsgemaakt voor lange treinen kleine autootjes (formaat invalide autootje met scooter motor). Van de meeste lijkt het onwaarschijnlijk dat een APK keuring met succes zal kunnen worden doorstaan. Deze omschrijving geldt ook voor de taxi’s, zelfs die van het “betrouwbare” soort. Op de eveneens 2 baans grote verbindingswegen buiten de stad wordt het beeld en het tempo bepaald door grote, vaak moderne vrachtauto’s.

De Inca begraafplaats ……. , opnieuw in een weidse omgeving door prachtige kale bergen omgeven, is een mooie inkijk in de geschiedenis van dit land, mede door de vergezellende verhalen van Don Leo. De nieuwe eigentijdse begraafplaats met al haar kruisjes die we onderweg tegenkomen, maakt eveneens indruk.




Wat volgt is een bezoek aan de aquaducten die zorgen voor de irrigatie van het land. Uit de oudheid en nu aangepast en aangevuld nog steeds in gebruik. Geniaal uitgedacht om op deze wijze gebruik te maken van het water dat afkomstig is van de bergen van de Andes, waar het wel regent en sneeuw valt.
Onverwacht krijgen we ook een antwoord op onze bouwvraag. Na de laatste aardbeving heeft president Fujimorri geen geld, maar bouwmaterialen geleverd voor de herbouw van de verloren huizen. Materialen voor de bouw van de begane grond. Geld voor verdere bouw is door vrijwel niemand op te brengen. De bouw staakt na 1 laag.


Geen tijd meer voor een lunch, ons geluk zoals zal blijken. Vliegen, met 4 personen mee in een Chesna. Alles strak geregeld met paspoort controles, detector poortjes en een privé begeleiding naar onze Jet. Instructies en koptelefoon en vlekkeloos de lucht in.



Prachtig uitzicht naar beneden en aan de hand van een kaartje de indrukwekkende figuren op de grond, keurig geregisseerd door onze mooie copiloot Jorge. Even rechts onder de vleugel, bochtje en nu links, bochtje, weer links en bochtje schuin hangend rechts. Ola, luchtzak. Uiteindelijk is het gelukt en hebben we alle figuren kunnen aanschouwen en achteloos een aanval gedaan op het record kotszakjes vullen. Gelukkig ontspring ik net de dans dankzij het magische watje van onze Jorge. Helemaal de moeite waard, ook al was de lucht wat heiig. Geluk gehad, slechts 2 chesna’s zijn deze dag vertrokken.

De middag vrij ter besteding. Waren we aan toe. Samen lunchen in een kleine kleurige gelegenheid in de hoofdstraat. Lokale bevolking aan de weinige tafeltjes. Het grote schoolbord met het menu kunnen we niet lezen, er volgt een menu kaart. Eenvoudig: kippensoepje, sandwich. De ober vertrekt, evenals de klanten. Nieuwe klanten, snelle bediening. Wij kijken toe. De tafeltjes vullen zich verder, heerlijke dingen komen voorbij. Wij zijn de toeschouwers met onze Inca cola. Ober terug met de boodschappen en ons kwartje valt. Bestellen van de kaart betekent eerst boodschappen doen. Dus nog even wachten en de kok een kans geven. Ruim een uur later blijkt het wachten de moeite waard geweest te zijn. Nasca verkennen.
Verrast worden we door een optocht met allemaal mooi verklede en opgemaakte kinderen. Foto, lachen tegen verlegen snoetjes en vriendelijk terug zwaaien. Cadeautje.




Zorgen voor de nodige Sol’s en boodschappen voor een lange reisdag morgen. 


zondag 11 juni 2017

Dag 4 (07-06-2017): van Pisco naar Nasca

6.30 uur ontbijt, op naar Paracas, waar Louis ons alweer opwacht. Zon en ineens heeft de wereld kleur: blauwe oceaan, fris gekleurde vissersbootjes en een blauwe lucht met mooie wolken. In een luxe speedboot voor 38 personen en een mooie kapitein. Het eerste eiland van de Ballestas eilanden is overbevolkt met Pelikanen die zich van ons bezoek niets aantrekken. De geur is duidelijk. 


Wat er volgt overtreft ieders verwachtingen. Prachtige rotsformaties in geweldige natuurlijke kleurnuances en waar je ook kijkt, vogels, duizenden: Guano aalscholvers, rotspelikanen en incasternen. 



Maar ook loom luierende zeeleeuwen, de donkere, maar af en toe ook een mooie roest bruine van het mannelijke genre, vergezeld van een compleet harem. Boven op een randje parmantig in een rijtje voortbewegend, jawel Hombolt pinguïns keurig in jacket. Pinguïns in de woestijn, toch niet alledaags. Tegen de rotswanden aan een uit hout opgetrokken industrieel complex(je) voor het verzamelen van een belangrijk Peruaans export product: vogelpoep: Guano. Eens per 7 jaar worden de rotsen volledig ontdaan van de massale hoeveelheden van dit product m.n. geproduceerd door de Guano aalscholvers.

Ondertussen is er zoals voorspeld een aardig windje opgestoken,
Op naar Inca en de oase van Huacachina met onderweg, ja ook in de woestijn: fruitboomgaarden en wijngaarden, dankzij een ingenieus irrigatie systeem. Blauwe lucht en een heerlijk oplopende temperatuur.  Lunch bij Huacachina, een centrale oase, omgeven door onwaarschijnlijk hoge zandbergen, waarop de pistes voor het sandboarden duidelijk zijn uitgezet. Opnieuw een backpackersoord, waar we dan ook heerlijk in het zonnetje neerstrijken in het backpackers home.


In korte broek en top de uitdaging aangaan om een zandberg te beklimmen. Over de richel het minst zwaar, maar net 2 voeten breed. Vlak bij de top is de wind zo heftig dat we er bijna afgeblazen worden. Gezandstraald, maar genoten. 



Aan de oase poseert het kardinaal vogeltje, prachtige kleuren.


Het kleine museum in Ica leert ons iets over de andere, niet Inca culturen die belangrijk zijn geweest in de historie van Peru: Nasca, Paracas (e.a.).
De weg vervolgen, blijft woestijn, maar nu met aangenaam klimaat. Geweldig woestijn gebergte en bij ondergaande zon  afgesloten met een bezoek aan de uitkijktoren van Maria Reiche, vanwaar een aantal van de Nasca lijnen al te zien zijn.


 Nasca: grote buitenwijken met veel nieuwe, aan elkaar gebouwde kleine huisjes. Alleen begane grond met overal uit de daken stekende ijzeren staven, bouwhout, afgewisseld met meters waslijn gevuld met keurig opgehangen wasgoed. Dit laatste als enige orde in de overigens grote chaos van de aanblik. Niets is afgebouwd, maar er is ook nergens enige bouwactiviteit.

Ons hotel, midden in het centrum, is nieuw, fijne kamers en alle gemakken. Welkom met een traditionele Pisco Sour. Eten kun je in Peru uitsteken tegen prima tarief. Opnieuw met de hele groep aan tafel. 

Dag 3 (06-06-2017): van Lima naar Pisco via het Paracas National park

De Sawadee bus is gearriveerd. Kennismaken aan het ontbijt: 17 medereizigers en Marc, de reisleider.
Luxe touringcar, 2 chauffeurs en een lange reis voor de boeg. Meer dan een uur langs de kust van het rijke Miraflores, langzaam overgaand in de arme wijken: pastel kleurige onaf hutjes tegen de kale bergwanden. Mooie inkleuring van de overigens nevelgrauwe omgeving, maar voor ons toch minstens onbewoonbaar. Na een aantal uren veranderen de zandduinen in groene oases met o.a. fruitboomgaarden. Niet dankzij de regen die er ook hier niet valt, maar door een goed irrigatie systeem dat gebruik maakt van het water dat in riviertjes vanuit de nabijgelegen Andes de Stille Oceaan opzoekt. De woestijn strook langs de kust blijkt langgerekt en naast enorme vlaktes met half afgebouwde huisjes, kaal in het zand, zijn er de grote kippenfarm, waar onder vaak plastic afdaken de onvoorstelbaar veel kippen hun  eieren leggen. Vrije/blije uitloop eieren zijn hier nog niet aan de orde. De lunch gebruiken we in een klein havenplaatsje met leuke gekleurde vissersbootjes die toch ook minder vrolijk lijken door de voortdurende grijze bewolking.
Op naar Louis, onze gids in het Paracas ( = regen van zand) Nationaal Park, een woestijn waar je je jas dicht doet en de kraag omhoog. Er waait een frisse wind vanaf de Oceaan en het is alles behalve warm.

Groeien doet er niets en de wegen zijn gemaakt van het zout, waar een groot deel van de bodem uit bestaat, naast massale hoeveelheden schelpen als aandenken aan het feit dat dit eens de bodem van de oceaan was die met een forse aardbeving omhoog werd gestuwd. Het zout in verschillende samengeperste vormen is blijven liggen na  het verdampen van het water.

Zout

Kou en  wind van zee worden hier veroorzaakt door de Humbolt stroom die vanaf Antartica  een  ijskoude stroom aanvoert. Zon bovenland warmt de lucht op, die stijgt. Door het ontstane vacuüm wordt er koude lucht van af zee aangezogen, wat als stevige wind van zee wordt waargenomen. De opgestegen vochtige lucht veroorzaakt een continue grijsheid die de zon afschermt (rain for sun). Regen valt er nagenoeg nooit.

Aan het einde van een heerlijke wandeling over dit maanlandschap is het nog even genieten van de baai met prachtig gekleurde rotswanden.






Korte rit naar Pisco, voormalig backpacers oord, maar bij de aardbeving in 2007 grotendeels verdwenen. Nog steeds in opbouw met grote contrasten. Flitsende nieuwe winkelcentra naast puinhopen van ingestorte huizen, waar mensen toch weer hebben getracht een onderkomen te vinden om verder te leven. Afsluiten met een gezellige maaltijd met de hele groep.


Dag 2 (05-06-2017): Lima

Heerlijk vroeg ontbijt. Eerste blik in het koloniale binnentuintje is er één oog in oog met een fraaie Kolibri: “goede morgen, wij zijn er ook, al zijn we de enige gasten”.
Als we richting city tour vertrekken lijkt de stad verlaten. Modern, goed aangelegde, geordende en onderhouden wegen. Op naar de kust. Direct in het oog springend het in navolging van Gaudi aangelegde park van de liefde (Parc del amora).


Over de hoge rotswand de woeste golven met een groot aantal surfers. Aan de andere kant de vaak goed onderhouden flats met eigen portiek tuintjes, waarin bloemen en planten het ondanks het kurkdroge woestijn klimaat uitstekend doen. Groots aangelegde tennisbanen, running lady’s in strakke pakjes langs de boulevard, bootcamps en uitgebreide “gyms” waar achter de glazen muren de dames zich in het zweet werken. Welvaart straalt het uit.
Op de luchthaven geld pinnen bleek onmogelijk, ook in Lima lijkt het een probleem dat we delen met een jong Nederlands stel dat ons ook op de luchthaven al signaleerde. Aanhouder wint, raak bij de 5e bank.
De city tour wordt een privé tour door Giovane, een student toerisme, die ons meeloodst in de supersnelle metro die ons voor 75 cent in 20 min. downtown brengt, 20 km verder. Lima is groot, divers en vol: 10 miljoen inwoners met tegen de hellingen aan de gekleurde huisjes, waar de arme vaak oorspronkelijke bevolking woont.


Centraal: Plaza Major, ofwel Plaza de Armas met gelijk een overdaad aan stijlen. Het presidentiële paleis met duidelijk Versailles als basis en de paleiswachten uit Londen voor de deur inclusief het ceremoniële wisselen van de wacht voorafgegaan door een geweldige serenade van de militaire harmonie ter ere van de president. Rechts de Kathedraal met eraan vast het enorme barokke verblijf van de al 30 jaar zittende aartsbisschop. Daartegenover het in Spaanse stijl gebouwde Municipalidad (stadhuis) van Lima. In deze 3 gebouwen wonen dan ook de drie machtigste mannen van het land, die gezamenlijk de dienst uitmaken. Verrassend de enorme invloed die de aartsbisschop  lijkt te hebben. Overal in groepjes opgestelde, gewapende politie in volle strijd opstelling.

Mooi, een inkijkje achter de kolossale deur van een vervallen gebouw. 10 families die trots zijn op hun bezit en het graag tonen aan ons als argeloze bezoeker.



Vanuit de kerk lopen we tegen het oude postkantoor aan waar nog op traditionele wijze de geschreven liefdesbrief wordt verzonden. Daarnaast een lange gallerij met lichtkoepel. Links en rechts en van voor naar achter gevuld met kleine roze kraampjes propvol knuffels in alle soorten en maten aangevuld met alles wat je in een schiettent rond Valentijn zou verwachten. Kitsch is de eerste indruk. Fout volgens de Romanticus Giovane. De Peruanen zijn een romantisch volkje. Als geliefden voor kortere ( kleine knuffel), of langere (grote knuffel) van elkaar worden gescheiden, is er niet alleen de briefwisseling, maar ook een tastbaar (aaibaar) product uit deze laan dat het “houden van” op afstand moet ondersteunen.

Originele in suiker gerolde Churros met vulling gegeten, vraagt om herhaling!  

Prachtige kerken met grote rijkdommen. Bijna luguber de verhalen achter het Monasterio de Francesco. Het Franciscaner klooster met het grote plein vol duiven en een aanpalende al 2 eeuwen hermetisch gesloten kerk. 


Volgens de theorie van Gian zou het zo kunnen zijn dat achter de gesloten deuren de mummie van de laatste grote Inca leider ligt. Minstens zo tot de verbeelding sprekend is de wandeling door de catacomben onder het klooster en de kerk die je voor een paar Sol alleen onder begeleiding van een gids kunt maken. Begraven worden op heilige grond onder de kerk betekent dichtbij de hemel. Geen wonder dat de heftig katholieke bevolking daar begraven wilde worden. De graftomben echter slechts voor de happy few. Het arme gepeupel werd vanuit een lijkenzak in een soort massa graf gedropt. Aan ons nu de kans om de na een aardbeving blootgelegde resten (schedels en botten) te bewonderen.



Door China town gewandeld, behalve de bogen en een aantal eettentjes weinig chinees te bekennen. Veel mooier zijn de verborgen binnenplaatsen waar mensen op primitieve wijze samenwonen en ons trots hun domein laten zien. Ook de lokale winkels en markten waar we verder geen toerist tegenkomen. Net zo min in de metrobus die ons weer terug brengt naar Miraflores.


Bij het avondeten wordt duidelijk wat er bedoelt wordt met de waarschuwing dat het wel lijkt alsof de bediening Engels spreekt en verstaat. Op advies van onze gids bestellen we een traditioneel Peruaans gerecht: Lomo Saltado. Krijg ik een hamburger met friet en majo, terwijl de bijbestelde salade blijft steken in het bevestigende knikken van de ober.

De kop is eraf, smaakt naar meer!!

zaterdag 10 juni 2017

Peru 04 juni 2017 Dag 1: Amsterdam - Lima

Geen fiets dit keer, die mis ik nu al (of nog), maar hopelijk wel mooie plaatjes en een nieuw avontuur samen. Mooie dag, de zon schijnt al vroeg en de kersen hangen al rood in de boom. Even nog van genieten. Om 7.30 uur met privé taxi (Nina) naar het station. Prima reis en 3 uur voor vertrek op Schiphol. Alles volgens plan tot het moment dat de deuren van het vliegtuig gesloten gaan worden. Dokter gevraagd. Zieke passagier aan boord, die er nog weer uit moet. Erger nog, zijn koffer ook. Resultaat: een uur extra genieten van die vliegtuigstoel met toch al beperkte bewegingsvrijheid. Dus: 13 uur, nu even niet vragen hoe dat is. Laten we zeggen: gelukkig, daar is ze weer de stewardess met opnieuw een hapje, drankje, doekje enz. Niets te klagen bij KLM, alleen dat zitten……………………


Uiteindelijk (be)landen we in Lima. De airportbus blijkt een luxe. Snel en met alle service gepaard, worden we bij de 1e halte 400m van ons hotel afgezet. Hotel in koloniale stijl, behalve de overal aanwezige geur van mottenballen niets op aan te merken. Toto zijn we. Douchen en slapen dus.